Ο Ολάντ προκαλεί (νέα) κρίση στην Ευρώπη

12:06 15/1/2014 - Πηγή: Ysterografa

Twitter@EmOikonomidis

Η ατυχής συγκυρία μιας Ευρώπης που βιώνει με εκνευριστική επιμονή τις συνέπειες μιας κρίσης η οποία γεννήθηκε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, να έχει παραδοθεί στα χέρια μιας “παιδικής χαράς”, σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, επιδεινώθηκε με την παρουσία του Φρανσουά Ολάντ στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Ο “κ. κανονικός” που έγινε… “κ. τίποτα”, και έχει ήδη καταγραφεί δημοσκοπικά και εκτός ανταγωνισμού ως ο χειρότερος Πρόεδρος όλων των εποχών στη Γαλλία, εξελίχτηκε σε

αντικείμενο του διεθνούς ενδιαφέροντος για το ερωτικό σκάνδαλο και τον φημολογούμενο δεσμό του με την ηθοποιό Ζιλί Γκαγιέ.

Η Γαλλία των ανοιχτών οριζόντων και των ευέλικτων ηθικών προτεραιοτήτων, κάθε άλλο παρά σκανδαλίστηκε φυσικά. Είναι ωστόσο αλήθεια ότι οργίστηκε, κάτι που δεν κατανόησαν όσοι αφελώς “διάβασαν” πίσω από την ανεπαίσθητη αύξηση της δημοφιλίας του Ολάντ από το… 21% στο 22%, πρόθεση της γαλλικής κοινωνίας να τον επιβραβεύσει, μέσω μιας δημοσκόπησης το 75% της οποίας είχε απορροφηθεί πολύ πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο.

Στην πραγματικότητα, οι Γάλλοι μετάνιωσαν πικρά το πείσμα τους να εκλέξουν Πρόεδρο τον Ολάντ, δηλαδή τον… κανένα, για να τιμωρήσουν τον Νικολά Σαρκοζί. Και διαπιστώνουν ότι δυο σχεδόν χρόνια μετά τις εκλογές του Μαϊου του 2012, η Γαλλία που θα μπορούσε να προσφέρει την ηθική εναλλακτική για μια Ευρώπη πέρα και μακριά από τη μονολιθική προσέγγιση λιτότητας και ισοσκελισμένων προϋπολογισμών της Γερμανίας, έγινε… περίγελος της διεθνούς κοινότητας.

Χθες, με την κατώτερη των περιστάσεων συνέντευξή του, ο Φρανσουά Ολάντ άνοιξε διάπλατα την πόρτα για μια νέα οικονομική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μιλώντας για την ανάγκη να υπάρξουν περικοπές 50 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα σε δυο χρόνια, παραδέχτηκε ότι η γαλλική οικονομία, μια από τις μεγαλύτερες του πλανήτη, έχει δομικό πρόβλημα. Και κινδυνεύει.

Το μήνυμα το αποκωδικοποίησαν ήδη οι αγορές. Και το κλίμα για την οικονομία της ζώνης του κοινού νομίσματος δυσκολεύει. Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι η ασθενική ηγετική φιγούρα του Ολάντ, στα χειρότερα δημοσκοπικά ποσοστά μάλιστα, δεν μπορεί να επιβάλλει τις περικοπές που ο ίδιος αναγνωρίζει ως απαραίτητες, σε μια κοινωνία με επαναστατική προδιάθεση και εσωτερική οργή.

Από χθες, κανείς στις Βρυξέλλες δεν αισθάνεται καλά. Ούτε στο Βερολίνο. Στη δε Φρανκφούρτη, εκεί όπου βρίσκεται η έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο Μάριο Ντράγκι κατανοεί ότι αν η ΕΚΤ δεν γίνει σύντομα… Fed, η Ευρώπη δεν θα ξεπεράσει τα υπαρκτά προβλήματά της. Και η ΕΚΤ δεν μπορεί, δυστυχώς, να γίνει Fed, όσο το Βερολίνο ανθίσταται. Και όσο η τραπεζική ένωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένει στον αέρα.