Ο Ρόμνεϊ διαψεύδει (καθυστερημένα) τη φράση που του στοίχισε τις εκλογές

11:35 30/7/2013 - Πηγή: Ysterografa

Twitter @EmOikonomidis

Η πολιτική αλλά και η… κοινή λογική έλεγαν ότι ο Μιτ Ρόμνεϊ δεν θα μπορούσε σοβαρά να αποτελέσει ανταγωνιστικό αντίπαλο για τον Μπαράκ Ομπάμα στις προεδρικές εκλογές του 2012. Ο άλλοτε Κυβερνήτης της Μασαχουσέτης ήταν συντηρητικός, Μορμόνος, πλούσιος και φθαρμένος, καθώς είχε δοκιμάσει και το 2008 να πείσει το κόμμα του να τον υποστηρίξει, για να ηττηθεί τότε από τον Τζον ΜακΚέιν.

Επιπροσθέτως, ο Μιτ

Ρόμνεϊ είχε μια ομάδα συνεργατών χωρίς το οφθαλμοφανές ταλέντο της “Obama team”, ενώ και τα αμερικανικά ΜΜΕ, παραδοσιακά στο πλευρό των Δημοκρατικών μετά την εποχή Ρίγκαν, ακόμη και στη διάρκεια της δωδεκαετούς Προεδρίας δυο Μπους, δεν ήταν έτοιμα να παραδεχτούν ότι έσφαλαν με την “οσιοποίηση” του άλλοτε Γερουσιαστή του Ιλινόις.

Σε πείσμα όλων των παραπάνω, ο Μιτ Ρόμνεϊ… κόντεψε να νικήσει. Και θα το έκανε, αν δεν υπήρχε η στρατηγική ιδιοφυία του Ντέιβιντ Άξελροντ, αν δεν είχε μεσολαβήσει ο τυφώνας “Sandy” και το φλερτ με τον Ρεπουμπλικανό κυβερνήτη Κρις Κρίστι, και κυρίως αν ο ίδιος ο Ρόμνεϊ δεν είχε εκστομίσει τη “γκάφα της χρονιάς”.

Αυτή η τελευταία ήταν η αποστροφή του για το “47%”, στο πλαίσιο της ομιλίας του ενώπιον χορηγών της καμπάνιας του, όταν αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο αριθμητικό μέγεθος της αμερικανικής κοινωνίας, με την αποστροφή “δεν ασχολούμαι μαζί τους”, καθώς τους θεωρούσε εκ των προτέρων κερδισμένους από την πλευρά του Μπαράκ Ομπάμα.

Σήμερα, με νεώτερες δηλώσεις του, ο Μιτ Ρόμνεϊ σπεύδει να διαψεύσει εκείνη τη δήλωση, ή μάλλον να δώσει διευκρινίσεις.

“Αυτό που εγώ εννοούσα είναι ότι υπήρχε ένα 47% το οποίο βρισκοταν στο πλευρό των Δημοκρατικών και αντίστοιχα ένα 45% στο δικό μας πλευρό. Έπρεπε λοιπόν, και το είπα, να δώσουμε έμφαση στο 5%-10% των ψηφοφόρων του μεσαίου χώρου, που σε κάθε εκλογές είναι δυνητικά υποψήφιοι να αλλάξουν στρατόπεδο. Δυστυχώς οι εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν ήταν λανθασμένες. Και άδικες”, παραδέχτηκε ο Μιτ Ρόμνεϊ.

Too short, too late, που θα έλεγαν και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.