Οι ζάμπλουτοι… έχουν τον τρόπο τους

12:14 7/3/2013 - Πηγή: Ysterografa

Όποιες φιλότιμες προσπάθειες κι αν γίνονται από ορισμένες κυβερνήσεις, όση καλή θέληση κι αν έχουν κάποιοι ηγέτες να φορολογήσουν το μεγάλο κεφάλαιο, πάντα οι ζάπλουτοι βρίσκουν τον τρόπο να ξεγλιστρούν. Στην βούληση του Γάλλου προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, να φορολογήσει τα υψηλά εισοδήματα με 75% το παράδειγμα του Ζεράρ Ντεπαρτιέ έκανε το γύρο του κόσμου. Ο δημοφιλής ηθοποιός όμως δεν ήταν ο μόνος που θέλησε να «αποδράσει» από την Γαλλία.

Ο διάσημος κινηματογραφικός Οβελίξ έγινε δεκτός από τον Βλαντιμίρ Πούτιν

και απέκτησε τη ρώσικη υπηκοότητα. Προηγουμένως είχε κάνει δημόσια γνωστή την αντίθεσή του στη διαφαινόμενη πρόθεση της γαλλικής κυβέρνησης να αυξήσει το φορολογικό συντελεστή σε 75% για εισοδήματα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στον Ντεπαρτιέ όμως και άλλοι Γάλλοι εκατομμυριούχοι ακολούθησαν το παράδειγμά του, χωρίς η δική τους περίπτωση να βγει στο φως της δημοσιότητας.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο μεγιστάνας Λουί Βιτόν. Ο ιδιοκτήτης του ομώνυμου ομίλου, «αυτοεξορίστηκε» στο γειτονικό Βέλγιο και βρίσκεται σε αναμονή έκδοσης του βέλγικου διαβατηρίου. Με ετήσιο εισόδημα 22 δισ. και φυσικά εντός της λίστας του περιοδικού Forbes με τους πλουσιότερους ανθρώπους στο κόσμο, κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί του αφού το γεγονός δεν προβλήθηκε ανάλογα όπως με τον Γάλλο ηθοποιό.

Σύμφωνα με στοιχεία του νομικού δικτύου του Bloomberg, οι 84 από τους 100 πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη, την περίοδο της κρίσης, έγιναν ακόμη πλουσιότεροι. Η ψαλίδα μεταξύ πλουσιότερων και φτωχών έχει μεγαλώσει, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίφαση με την πραγματικότητα. Αυτό φαίνεται να οφείλεται στην πλήρη απελευθέρωση των αγορών, η οποία επιβλήθηκε, και στην άμεση πρόσβαση των πλουσίων στις πολιτικές ηγεσίες.

Μεγάλοι και γνωστοί οικονομολόγοι (Μπράνκο Μιλάνοβιτς, Γιόζεφ Στίγκλιτζ) έχουν αποφανθεί πως όσο δεν υπάρχει ρεαλιστικό σχέδιο αντιμετώπισης της ανισότητας τόσο περισσότερο η οικονομία θα γίνεται πιο αδύναμη. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως αν το 1%, που αποτελούν την οικονομική ελίτ του πλανήτη, αποφάσιζε να θυσιάζει ελάχιστα από τα κέρδη του, στο υπόλοιπο 99% δεν θα υπήρχε δυστυχία και φτώχεια. Ιδέες υπάρχουν, προτάσεις έχουν πέσει στο τραπέζι όμως οι πολιτικές αποφάσεις είναι κόντρα στην θέληση της πλειονότητας των ψηφοφόρων. Μοιραία λοιπόν η κατάσταση δεν προβλέπεται να σταθεροποιηθεί τα αμέσως επόμενα χρόνια!