Πολιτική “Ενοχοποίηση” και Πολιτισμός

11:13 29/5/2014 - Πηγή: Ysterografa

Το άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Ελεύθερος Τύπος”, την Πέμπτη 29 Μαϊου 2014

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και η εντυπωσιακή νίκη της Μαρί Λεπέν στην Γαλλία θέτουν υπό αμφισβήτηση ένα σύστημα εξουσίας που ειδικά από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ως τώρα, ήταν σε αποδοτική λειτουργία. Πρόκειται για την τεχνική της «ενοχοποίησης». Πανάρχαια τεχνική από τους πρωτόπλαστους στην Βίβλο, αυτή έγκειται στο να διαχωρίσει τον κόσμο σε καλό και κακό. Το κακό είναι το απαγορευμένο και το καλό είναι

επιτρεπόμενο και αποδεκτό. Με μία διαφορά: το κακό, η αμαρτία, πάντα ήταν πόλος φυσικής έλξης για τους ανθρώπους. Οπότε το καλό δεν είχε άλλη επιλογή παρά να το ενοχοποιήσει και να το δαιμονοποιήσει.

Αν τώρα αυτή την συλλογιστική την εφαρμόσουμε στη σημερινή Πολιτική τότε θα δούμε ότι το ενοχοποιημένο κακό ταυτίζεται συνήθως με την άκρα δεξιά. Ειδικά από την δεκαετία του ΄80 ως σήμερα, στη Γαλλία, υπήρξαν μία σειρά τιμωρητικοί νόμοι για την περίπτωση Λεπέν. Θεωρήθηκε «μίασμα» και οτιδήποτε αφορούσε αυτόν ή το κόμμα του, το Εθνικό Μέτωπο, ήταν καταδικαστέο και απαγορευμένο. Ο βίαιος χαρακτήρας του Ζαν Μαρί Λεπέν βοηθούσε σε αυτή την κατεύθυνση. Και απέναντι του βρέθηκαν η διεθνιστική (χρηματοπιστωτική)δεξιά και η εξ ιδεολογίας διεθνιστική αριστερά, οι οποίες και εφάρμοσαν μόνιμα την τεχνική της «ενοχοποίησης». Κάθε τι που έλεγε ο Λεπέν, έπαιρνε τις διαστάσεις ενός τέρατος που έπρεπε να απομονωθεί ολοτικά. Για ένα διάστημα το πέτυχαν. Ώσπου πήρε την προεδρία στο κόμμα η κόρη του Μαρίν. Αυτή άλλαξε τακτική. Απέφυγε τις παρορμητικές προκλήσεις, έβαλε έγχρωμους στο ψηφοδέλτιο της και έστρεψε την πολιτική της ατζέντα στην καθημερινότητα: μετανάστευση, ασφάλεια, αγοραστική δύναμη, αξίες εθνικές, κριτική ανελέητη στο ευρώ και κυρίως μαστίγωμα όσων πολιτικών είχαν εμπλακεί σε διαφθορά και διαπλοκή. Πάνω από όλα έβαλαν τη Γαλλία. Απέναντι σε αυτή την στάση τί πρότειναν η διεθνιστική (χρηματοπιστωτική) δεξιά και η διεθνιστική αριστερά; Την ολοτική «ενοχοποίηση». Διαρκής καταγγελία του κακού της Λεπέν. Αποτέλεσμα: ο λαός ψήφισε απενοχοποιημένα και της έδωσε την πρώτη θέση. Με προοπτικές καλυτέρευσης μιας και οι πολιτικοί της αντίπαλοι περνούν βαθιά κρίση στη Γαλλία.

Το φαινόμενο Λεπέν, όπως και άλλων ακροδεξιών περιπτώσεων στην Ευρώπη δεν νικιούνται μόνο με «ενοχοποίηση». Νικιούνται με πολιτικές αποφάσεις που θέλουν να αποκαταστήσουν την άδεια τσέπη των πολιτών, τις ανθρώπινες αξίες(όπως η οικογένεια, η θρησκεία, το έθνος-πατρίδα), την ασφάλεια στην καθημερινότητα, το δικαίωμα ελευθερίας στο επιχειρείν, την ανεργία των νέων. Και κυρίως θέλουν να αποκαταστήσουν, τον πρωταρχικό ρόλο του πολιτισμού στη ζωή. Μόνο με «ενοχοποιήσεις» και δικαστικές αποφάσεις δε νικιέται το κακό. Αυτό νικιέται με βέλος κατευθείαν στην καρδιά του. Και αυτό το βέλος είναι ο Πολιτισμός, η καλύτερη ποιότητα ζωής, η καλλιέργεια. Δεν πρόκειται για γενικές και αφηρημένες ιδέες. Αλλά για ειδικές και συγκεκριμένες. Να γίνουν πρότζεκτς που θα απασχολούν εργασιακά τους νέους σε πολιτιστικές δράσεις. Υπάρχουν κεφάλαια για αυτά να διατεθούν. Ο Πολιτισμός είναι διαρκής ανθρώπινη δράση και όχι μόνο σύστημα διατήρησης υποδομών και πολιτικών καρεκλών. Ο Πολιτισμός είναι πάνω από όλα ο Πολίτης. Ο καθένας μας. «Κάθε ένας είναι δημιουργός» έλεγε ο σπουδαίος Beuys. Ας στραφούμε προς αυτή την κατεύθυνση για να νικήσουμε το κακό. Και ας μην αρκεστούμε μόνο σε τεχνικές «ενοχοποιήσεων».