Στα όρια της πολιτικής βεντέτας Βενιζέλος-Τσίπρας

18:11 16/1/2013 - Πηγή: Ysterografa

Στα όρια της πολιτικής βεντέτας οδηγείται πλέον η αντιπαράθεση ανάμεσα στον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Αλέξη Τσίπρα, όπως φάνηκε και από την ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στη σημερινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματος.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος σήκωσε υπερβολικά τους τόνους

απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο για το θέμα των εναντίον του κατηγοριών για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, όσο και σε σχέση με την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο και τη συνάντηση που είχε με τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

“Αύριο λήγει και τυπικά η απόπειρα του ρεσάλτο του ΣΥΡΙΖΑ. Τα τρία κόμματα είμαστε συμμέτοχοι στην προσπάθεια να κρατηθεί η χώρα όρθια, και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Στον ΣΥΡΙΖΑ διστυχώς δεν διδάσκονται τίποντα. Είναι αμετανόητοι. Τα χτυπήματα που υπέστη η σκευωρία είναι διαδοχικά. Τι πήγε να κάνει ο κ. Τσίπρας στη Γερμανία; Να βοηθήσει στην εθνική προσπάθεια, να βλάψει τη χώρα ή απλά για δημόσιες σχέσεις; Ο κ. Τσίπρας λέει ότι πήγε στη Γερμανία για να διεθνοποιήσει το ήδη διεθνοποιημένο ελληνικό πρόβλημα. Απ΄την άλλη, είναι θετικό ότι ο κ. Τσίπρας πήγε σήμερα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και έθεσε το πρόβλημα της βίας. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή όλων των μεγάλων μετώπων. Κυρίως στο μέτωπο ανάμεσα στην αλήθεια και την πολιτική αλητεία του ΣΥΡΙΖΑ. Η απέναντι πλευρά συνωμοσιολογεί, παραπλανεί το λαό με ψέματα για απώλεια εθνικής κυριαρχίας”, ήταν μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές αποστροφές του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Αναλυτικά, η ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου στη σημερινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας:

Η αυριανή συνεδρίαση της Ολομέλειας είναι αφιερωμένη στο γνωστό ζήτημα που ταλαιπωρεί τη χώρα τους τελευταίους μήνες και για να είμαι απολύτως ειλικρινής περίμενα, είχα αυτή τη μικρή ελπίδα, πως μετά τις τελευταίες, ακόμη και χθεσινές αδιανόητες ομολογίες και αποκαλύψεις, ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι συνεργαζόμενες δυνάμεις Ανεξαρτήτων Ελλήνων και Χρυσής Αυγής, θα είχαν σπεύσει να αποσύρουν τις προτάσεις τους που επισημοποιούν μια άθλια πολιτική σκευωρία. Δεν το έκαναν. Είναι δικό τους θέμα, δική τους ευθύνη. Αύριο είναι ούτως ή άλλως μια σημαντική κοινοβουλευτικά και πολιτικά ημέρα γιατί λήγει και τυπικά η απόπειρα του ρεσάλτο.

Με εντυπωσίασε όμως πριν από λίγη ώρα το απίστευτο πολιτικό θράσος του κ. Τσίπρα ο οποίος μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας -αντί να πάρει την πρωτοβουλία να αποσύρει την πρόταση που στρέφεται εναντίον μου και με στοχοποιεί στο πλαίσιο της πολιτικής σκευωρίας της οποίας είναι εμπνευστής και αυτουργός ο ίδιος σε πολύ μεγάλο βαθμό- είπε το αμίμητο ότι «ο κ. Βενιζέλος αυτοενοχοποιείται», επειδή γίνεται μια συζήτηση στη Βουλή για τις διαδικασίες και τις περιβόητες κάλπες και «είναι όμηρος του κ. Σαμαρά». Ενώ την προηγούμενη εβδομάδα είχε πει το αντίστροφο: Ότι ο κ. Σαμαράς είναι όμηρος του κ. Βενιζέλου!

Τα τρία κόμματα και οι αρχηγοί τους που μετέχουν στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία και στηρίζουν την κυβέρνηση, είναι συμμέτοχοι και συμμαχητές και σύμμαχοι σε μια προσπάθεια να κρατηθεί η χώρα όρθια και να βγει οριστικά από την κρίση. Και είμαστε υπερήφανοι, γιατί μετέχουμε σε ένα εγχείρημα νέου πολιτικού ήθους, νέου πολιτικού πολιτισμού, όπως είναι η λειτουργία αυτής της κυβέρνησης συνεργασίας.

Εδώ όμως βλέπω ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει καμία αίσθηση της λειτουργίας των θεσμών της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Αυτός που συκοφαντεί, συνωμοτεί, σκευωρεί και στρέφεται κατά ενός στόχου, κατηγορεί τον στόχο ότι αυτός αυτοενοχοποιείται. Πλήρης απώλεια αίσθησης των μεγεθών.

Δεν διδάσκονται, δυστυχώς τίποτα. Είναι αμετανόητοι και προκλητικοί και θέλουν να αποσπάσουν μια διαδικαστική νομιμοποίηση αυτής της αθλιότητας.

Αντί να ασχολούνται με την «καλπολογία» και τη «διαδικαστικολογία» θα έπρεπε να έχουν αντιληφθεί τι έχει προκύψει ως πραγματικό γεγονός τις τελευταίες ημέρες. Τα χτυπήματα που υπέστη η σκευωρία ήταν αλλεπάλληλα και νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες έχουν αντιληφθεί τι ήταν αυτό που πήγε να γίνει και πόσο τελικά ισχύει η παροιμία που έχουμε πει κατ’ επανάληψη ότι «ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει περισσότερο το νοικοκύρη». Γιατί η αλήθεια έχει την δική της δυναμική, η οποία σαρώνει τις σκευωρίες αυτού του τύπου.

*****

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, τώρα η χώρα βαδίζει σταθερά και ανεμπόδιστα στην έξοδο από την κρίση, εφαρμόζοντας τη μόνη υπαρκτή, εφικτή και ασφαλή στρατηγική που εμείς διαμορφώσαμε. Και χαιρόμαστε γιατί άλλες δυνάμεις προσχώρησαν και στηρίζουν τη στρατηγική αυτή, η οποία πορεύεται μέσα από δύσκολους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.

Η επίσκεψη του κ. Τσίπρα στη Γερμανία νομίζω ότι συνιστά την επιτομή της στρατηγικής αμηχανίας της αντιπολίτευσης. Την ομολογία πως δεν υπήρχε στην ουσία ποτέ άλλη γραμμή, άλλο πλαίσιο αναφοράς.

Τι πήγε εκεί να κάνει; Πήγε να βοηθήσει την εθνική διαπραγμάτευση; Να βοηθήσει την εθνική προσπάθεια; Θα τη βοηθούσε μόνο εάν συνέβαλε στο να ενισχυθεί η διεθνής αξιοπιστία της χώρας. Εάν μπορούσε να συμβάλει στο να σταλεί ένα μήνυμα αποφασιστικότητας για τις μεταρρυθμίσεις, για την υπέρβαση της κρίσης, ώστε να γίνει η Ελλάδα αυτοδύναμη ξανά και ουσιαστικά ισότιμη μέσα στην ευρωζώνη.

Πήγε μήπως να βλάψει; Δεν θέλω να το πιστέψω, ότι στο εξωτερικό υπονομεύεται εκ των πραγμάτων η εθνική ενότητα και η εθνική στρατηγική.

Πήγε απλώς να κάνει δημόσιες σχέσεις; Να εξωραϊσει το πρόσωπό του σε ένα διεθνές κοινό; Να εξευμενίσει τους συνομιλητές του; Μα, όταν πας να εξευμενίσεις τους συνομιλητές και μάλιστα όχι μόνο τον κ. Σόιμπλε, αλλά μέχρι και τον κ. Φούχτελ είδε, τότε δεν είσαι καθόλου μα καθόλου καλός διαπραγματευτής, γιατί έχεις στο μυαλό σου την εικόνα και τη βελτίωσή της σε προσωπικό επίπεδο και όχι τους συσχετισμούς των δυνάμεων και τους μεγάλους στόχους της χώρας.

Πήγε, λέει, να διεθνοποιήσει το ελληνικό πρόβλημα. Μα, δεν είναι διεθνές το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα; Δεν το αντιμετωπίζει η ευρωζώνη ως ένα πρόβλημα της ευρωζώνης; Δεν το αντιμετωπίζει το ΔΝΤ; Δεν είναι κάθε μέρα η Ελλάδα, δυστυχώς, ως αρνητικό στερεότυπο μέχρι πρόσφατα, στα διεθνή μέσα ενημέρωσης; Τώρα θα διεθνοποιηθεί το πρόβλημα με αυτό τον τρόπο; Αυτό δείχνει την απόλυτη έλλειψη πολιτικής.

*****

Βεβαίως θεωρώ θετικό βήμα ότι πήγε ο κ. Τσίπρας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και έθεσε το θέμα της βίας, γιατί χθες τόνισα και εγώ και προχθές στη Βουλή, την ανάγκη να συνεννοηθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού και δικαιοκρατικού τόξου, οι δυνάμεις του συνταγματικού τόξου, γιατί όταν έχεις να αντιμετωπίσεις φαινόμενα τρομοκρατίας, αλλά και κοινωνικής ρατσιστικής βίας, διάχυτης βίας, δεν υπάρχουν ταλαντεύσεις, πρέπει η καταδίκη να είναι απόλυτη. Πρέπει το νομοθετικό πλαίσιο να είναι απολύτως στέρεο και αποτελεσματικό και πρέπει η γραμμή να είναι καθαρή, σταθερή, απλή, χωρίς ταλαντεύσεις, χωρίς διολισθήσεις, χωρίς φλερτ με τη βία που μπορεί να υπαγορεύεται από κεκτημένη ταχύτητα, ή από εσωκομματικές ανάγκες, λόγω των πολλών συνιστωσών.

Η δική μας πρόταση για συνεννόηση ισχύει απολύτως και θα αναλάβουμε σε συνεννόηση και με τα άλλα δυο κόμματα της πλειοψηφίας, όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες, νομοθετικές και πολιτικές. Αλλά κυρίως κοινωνικές.

*****

Φίλες και φίλοι, το πρώτο εξάμηνο του 2013 στο οποίο ήδη βρισκόμαστε, είναι το εξάμηνο της τομής. Έχω πει πολλές φορές ότι είναι το λυκόφως της κρίσης, το πιο σκοτεινό σημείο, γιατί συσσωρεύονται όλες οι επιβαρύνσεις, όλα τα προβλήματα, έχουμε μειώσεις εισοδημάτων, φορολογικές επιβαρύνσεις, αυξήσεις σε τιμολόγια, προβλήματα στο κόστος ζωής, ανεργία, δυσκολίες των επιχειρήσεων. Ξέρουμε ότι τώρα όλα έχουν φτάσει στο υψηλότερο σημείο τους, το πιο κρίσιμο.

Είναι όμως και το λυκαυγές. Είναι το εξάμηνο στο οποίο μπορεί να χαράξει η προοπτική της χώρας η οποία είναι διασφαλισμένη, αρκεί φυσικά να κάνουμε αυτά που έχουμε πει και δημοσιονομικά και χρηματοοικονομικά και αναπτυξιακά και πολιτικά. Πρέπει να αντέξουν οι επιχειρήσεις, πρέπει να αντέξουν οι οικογένειες.

Χτες στη συνάντηση που είχαμε με τον κ. Σαμαρά και τον κ. Κουβέλη, διαμορφώσαμε την ατζέντα των άμεσων προτεραιοτήτων της Κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, την ατζέντα της επόμενης εβδομάδας γύρω από δύο μεγάλους άξονες:

- Ο πρώτος είναι η στήριξη της πραγματικής οικονομίας, η ανάσχεση της ύφεσης, κυρίως ζητήματα χρηματοδότησης και ρευστότητας των επιχειρήσεων, όλων των επιχειρήσεων ιδίως των μικρών και μεσαίων.

- Και βέβαια ο δεύτερος άξονας η κοινωνική συνοχή. Όλα τα θέματα μας απασχολούν έντονα έχουμε πλήρη αίσθηση τι γίνεται με το πετρέλαιο, τι γίνεται με την ανεργία, τι δυνατότητες έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση κυρίως όμως μας απασχολούν οι ευπαθείς ομάδες γι’ αυτό και οι προτάσεις που έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ, προτάσεις νόμων, είναι πάνω στο τραπέζι.

Η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα σηκώνει πολύ μεγάλο βάρος ευθυνών και πρωτοβουλιών. Είμαστε, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, ως Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ στην εμπροσθοφυλακή όλων των μεγάλων μετώπων: πολιτικών, θεσμικών, κοινωνικών. Είναι σαφείς οι τομές.

- Το πρώτο μέτωπο είναι το μέτωπο ανάμεσα στην αλήθεια και την πολιτική αλητεία. Και είμαστε στην εμπροσθοφυλακή του μετώπου αυτού, θα φανεί και αύριο στη συζήτηση περίτρανα, αποστομωτικά.

- Το δεύτερο μέτωπο είναι το μέτωπο της σταθερότητας απέναντι στην πολιτική του ρεσάλτου, δηλαδή στην πολιτική που επενδύει στην καταστροφή και το θάνατο της χώρας.

- Το τρίτο μέτωπο αναδείχθηκε στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή, είναι το μέτωπο της εθνικής κυριαρχίας, της πραγματικής προάσπισης της εθνικής κυριαρχίας. Πραγματική προάσπιση είναι να κάνεις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες, πραγματική προάσπιση είναι να ξέρεις τι υπογράφεις ως δανειακή σύμβαση δηλαδή να έχεις προστατεύσει το εθνικό συμφέρον τον εθνικό πλούτο με τη ρύθμιση που λέει ότι «για την αναγκαστική εκτέλεση ισχύει το ελληνικό Δίκαιο», άρα προστατεύονται όλα τα δικαιώματα του ελληνικού Δημοσίου. Η απέναντι πλευρά βασίζεται στη συνωμοσιολογία, την παραπλάνηση της κοινής γνώμης, το δηλητηριασμό της ψυχής ενός μέρους του ελληνικού λαού.

- Το τέταρτο μέτωπο είναι οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, οι διαρθρωτικές αλλαγές. Απέναντι είναι η συντηρητική ακινησία, η οποία φορά την προβιά του ριζοσπαστισμού, ενώ στην πραγματικότητα είναι η συμπύκνωση των συντεχνιακών πελατειακών σχέσεων.

- Το πέμπτο μέτωπο είναι η ανάπτυξη μέσα από την ανταγωνιστικότητα μέσα στην Ευρώπη με το νέο μοντέλο ανάπτυξης, που επενδύει στους ανθρώπους μας και έχει στο μυαλό όλων πρώτη θέση τον άνεργο. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν κεκτημένα, κρατισμός, πλάνες σε σχέση με το τι συμβαίνει στην Ευρώπη και το τι μπορεί να κάνει μια χώρα, όπως η Ελλάδα.

- Το έκτο μέτωπο είναι από τη μια μεριά η κοινωνική συνοχή και η ευαισθησία κάτω από δύσκολες συνθήκες, ενώ από την άλλη πλευρά έχουμε δυο εκδοχές αντιπάλων: τους τσάμπα μάγκες των εύκολων και ανέξοδων λόγων και υποσχέσεων, αλλά βεβαίως και τους εμπαθείς και αταλάντευτους οπαδούς ενός ακραίου νεοφιλελευθερισμού.

Άρα τα μέτωπά μας είναι καθαρά και πάνω σε αυτά θα κινηθούμε τις επόμενες μέρες. Σας ευχαριστώ.