Στην Κύπρο… τράκαρε το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης

12:22 17/3/2013 - Πηγή: Ysterografa

Η ιστορική σύλληψη μιας Ενωμένης Ευρώπης χτίστηκε πάνω στο όραμα της συνεργασίας και της αλληλεγγύης χωρών, οι οποίες έχουν ως απαράβατες αρχές την ειρήνη, τον αμοιβαίο σεβασμό και φυσικά τη συμμόρφωση σε «κανόνες συμπεριφοράς» για το κοινό συμφέρον. Πρόκειται για έννοιες και αρχές που έχουν απομυθοποιηθεί βέβαια τα τελευταία χρόνια από τους κατοίκους της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά ειδικά μετά τις χθεσινές εξελίξεις στην Κύπρο,

παίρνουν μια χροιά κωμικοτραγική. Είναι γεγονός ότι το ευρωπαϊκό κεκτημένο δέχτηκε χθες ένα πολύ ισχυρό πλήγμα, το οποίο είναι βέβαιο ότι θα αυξήσει περαιτέρω τους αντιφρονούντες της Ένωσης.

«Καταστροφή», «εφιάλτης», «οργή» είναι οι λέξεις που επικράτησαν στα μέσα χθες σχετικά με την επιβολή της εφάπαξ έκτακτης εισφοράς στις καταθέσεις των τραπεζών της Κύπρου. Άνθρωποι, πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο άκουσμα της είδησης τρέχουν πανικόβλητοι να σώσουν τις οικονομίες τους, που κατάσχονται ξαφνικά. Η υποταγή στις αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της Ένωσης είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τον πατερναλιστικό χειρισμό ενός ολόκληρου λαού.

Πρόκειται περί ληστείας. Μιας ληστείας που περιβάλλεται τον μανδύα της διάσωσης και της βοήθειας. Ακόμα περισσότερο, πρόκειται περί προσβολής και ταπείνωσης ενός ολόκληρου λαού που πιάστηκε (κυριολεκτικά) στον ύπνο, αλλά και του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, του οποίου αφαιρούνται οι καταθέσεις με το «έτσι θέλω». Σε τελική ανάλυση και χωρίς καμία υπερβολή, πρόκειται περί φασισμού.

Δεν στερείται σημασίας η πρόταση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος ζητούσε 40% κούρεμα των καταθέσεων, επιδεικνύοντας μια αλαζονεία χωρίς προηγούμενο. Η πρόταση του είναι ενδεικτική του αυταρχισμού και της προσβολής που υφίστανται τα δοκιμαζόμενα ευρωπαϊκά κράτη και της αδιαφορίας για τις επιπτώσεις σε ανθρώπινο επίπεδο. Κυρίως όμως είναι ενδεικτική ενός κράτους που έχει πάρει υπερβολικά σοβαρά τον ρόλο του ηγέτη.

Σε αυτά τα πλαίσια, ο αμοιβαίος σεβασμός των κρατών – μελών ακούγεται πλέον σαν ανέκδοτο. Και ενώ πάντα μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι θα έρθει η στιγμή που οι οικονομίες θα ανακάμψουν, το σίγουρο αποτέλεσμα είναι ένα: η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει αποτύχει και στην οικονομική προστασία των κρατών, αλλά και στις κοινωνικές και ατομικές συνειδήσεις. Όλο και περισσότερο πληθαίνουν τα ρεύματα που αντιτάσσονται στην ολοκλήρωση και αυξάνονται οι πολίτες που δεν αισθάνονται και τόσο… τον σεβασμό και την αλληλεγγύη της Ευρώπης.

Γεγονός είναι ότι η τοποθέτηση μιας ακόμη χώρας ενώπιον του διλήμματος, δηλαδή της επιλογής ανάμεσα στην άτακτη χρεωκοπία και στη “σωτηρία“ με τους όρους των “σωτήρων“, ενισχύει τον αντιευρωπαϊσμό και γκρεμίζει λίγο ακόμα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.