Το bullying στο σύγχρονο σχολείο

Βιώνοντας ως χώρα μια έντονη οικονομική κρίση, το κυρίαρχο ζητούμενο και κοινή αγωνία όλων είναι η πολυσυζητημένη και πολυπόθητη ανάπτυξη. Σε αυτή την προσπάθεια ιδιαίτερη έμφαση οφείλουμε να δώσουμε στη λειτουργία βασικών δομών της χώρας μας όπως είναι η παιδεία. Όπως είπε πρόσφατα και ο Υπουργός Παιδείας: «αν δεν υπάρχει αναγέννηση του εκπαιδευτικού συστήματος, δε θα υπάρξει ανάκαμψη της χώρας». Η εκπαίδευση, λοιπόν, αποτελεί βασικό συστατικό ανάπτυξης, αλλά και ένα παράθυρο ελπίδας για όλη τη νέα γενιά.

Πέρα

από την αξιοσημείωτη μεταρρυθμιστική προσπάθεια που συντελείται στο χώρο της παιδείας, πιστεύω ότι πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας στην έξαρση ενός φαινομένου, που απασχολεί πλέον το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Αναφέρομαι στο περίφημο «bullying», την εκδήλωση ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού. Σε μια σειρά από έρευνες που έχουν δημοσιευθεί πρόσφατα, τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά: ένα ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό μαθητών έχει πέσει θύμα κάποιας μορφής σχολικής βίας και ένα αντίστοιχα μεγάλο ποσοστό κρατά μυστική την τραυματική του εμπειρία, προφανώς γιατί δεν έχει ενθαρρυνθεί ή δεν έχει πειστεί ότι μπορεί με κάποιον να το συζητήσει. Παράλληλα ελλοχεύει ο κίνδυνος αυτή η βία να αποκτήσει και ιδεολογικά χαρακτηριστικά, καθώς δυνάμεις των άκρων έχουν διεισδύσει στα σχολεία και επιχειρώντας να εκμεταλλευθούν την κοινωνική ένταση, στήνουν σκηνικά βίας.

Οι επιπτώσεις είναι γνωστές: τα παιδιά – θύτες και θύματα – απομονώνονται κοινωνικά, εκδηλώνουν απρόβλεπτες και ακραίες αντιδράσεις, ενώ και η σχολική αποτυχία είναι αναπόφευκτη.

Προτάσεις για την αντιμετώπιση του πολυδιάστατου προβλήματος υπάρχουν πολλές, όπως και καλές πρακτικές που μπορούμε να ακολουθήσουμε. Το Υπουργείο Παιδείας έχει ήδη αποστείλει ένα ερωτηματολόγιο στα σχολεία και αναμένουμε να εξαχθούν πολύτιμα συμπεράσματα. Από εκεί και πέρα πιστεύω πως θα ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση:

Η δημιουργία ενός Οργάνου με τη συμμετοχή εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών, που θα έχει ρόλο μεσολαβητή μεταξύ των εμπλεκόμενων μαθητών και θα επιχειρεί να επιλύει ειρηνικά τις συγκρούσεις(έχει λειτουργήσει πιλοτικά σε περιορισμένο αριθμό σχολείων με θετικά αποτελέσματα).Η θέσπιση ενός ενιαίου Σχολικού Κανονισμού που θα προβλέπει συγκεκριμένες διαδικασίες διαχείρισης περιστατικών βίας, καθώς και ύπαρξη σαφούς συστήματος παρακολούθησης της εφαρμογής των σχολικών κανόνων και της προστασίας των μελών της σχολικής κοινότητας από κάθε απειλή ή άσκηση βίας σε βάρος τους.

Είμαστε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα που αφορά το πιο ευάλωτο και συνάμα πιο πολύτιμο κομμάτι της κοινωνίας -τα παιδιά μας. Οφείλουμε λοιπόν, να θωρακίσουμε το δημόσιο σχολείο, να καλλιεργήσουμε τη συνεργασία και τον αλληλοσεβασμό και να εγγυηθούμε την υψηλότερη δυνατή ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Και βέβαια ταυτόχρονα να προσπαθήσουμε ως κοινωνία να ξεριζώσουμε νοοτροπίες που μας οδήγησαν εδώ. Γιατί «τα παιδιά χρειάζονται περισσότερα πρότυπα παρά κριτικές».

Keywords
Τυχαία Θέματα