Το μεγαλείο του να είσαι… “καλός”

10:31 26/9/2013 - Πηγή: Ysterografa

Το «καλός» είναι μια γενική και αόριστη έννοια. Από τα παιδικά μας χρόνια ακούμε συνέχεια συμβουλές τύπου «…να είσαι καλός με τον αδερφό σου…», «…να κάνεις πάντα το καλό…», «…να γίνεις καλός άνθρωπος…» κλπ. Μεγαλώνοντας η λέξη χάνει την αγνή της σημασία και αλλοτριώνεται. Ο «καλός» συγχέεται με το «αγαθός» που όσο και αν θα έπρεπε να εκλαμβάνεται ως θετικό, παρεξηγείται και στον κόσμο των «μεγάλων» θεωρείται μειονέκτημα.

Το οικογενειακό μας περιβάλλον και ο τρόπος ζωής, στα παιδικά μας χρόνια, διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στην διαμόρφωση της συμπεριφοράς μας. Το καλό γίνεται

συνώνυμο στο «ηθικό». Σε αυτό που θεωρείται δηλαδή ευεργετικό ή μη βλαπτικό. Έχει να κάνει κυρίως με τον τρόπο συναναστροφής μας μέσα στην κοινωνία. Με την επικοινωνία και τη συμπεριφορά μας με τους συνανθρώπους μας. Αν το σκεφτούμε καλύτερα, κάνοντας το καλό για τους άλλους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ευεργετούμε και τον εαυτό μας. Τόσο σε ηθικό, όσο και σε φυσικό επίπεδο. Ικανοποιείται ο εσωτερικός μας κόσμος και νιώθουμε μία θετική ενέργεια. Μία ευεξία.

Η καλοσύνη προάγεται και από τις θρησκείες, αλλά όχι μόνο. Ένα σύνολο φυσικών κανόνων, γραπτών και άγραφων, οι νόμοι του κράτους αλλά και η επιστήμη θέτουν όρια με σκοπό την ορθή αντιμετώπιση καθημερινών, απλών, γεγονότων. Ο σκοπός είναι να αντιμετωπίζονται όλου του είδους τα διλήμματα, έτσι ώστε πάντα να παίρνεται η σωστή απόφαση. Η ιδανικότερη επιλογή θα έλεγα. Αυτή που θα έχει τις λιγότερες συνέπειες ή τα μεγαλύτερα οφέλη. Όχι μόνο σε προσωπικό αλλά και σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο.

Ακόμα και οι κοινωνικές ομάδες (πολιτικά κόμματα, σύλλογοι, επαγγελματικές ομάδες κλπ) έχουν μεγαλύτερη αποδοχή στην κοινωνία, όταν επιδιώκουν το καλό. Μακρυπρόθεσμα, αποκωμίζουν περισσότερα κέρδη, ουσιαστικά και όχι πρόσκαιρα. Πολύ απλά γιατί βρίσκεται έμφυτο στον άνθρωπο να ανταμείβει αυτούς που ανιδιοτελώς προσφέρουν. Μπορεί ορισμένες φορές να παρασυρθεί και να παραπλανηθεί, όμως είναι σίγουρο πως σε βάθος χρόνου θα επαναπροσδιορίσει την κατάσταση και θα αναθεωρήσει τις απόψεις τους. Άλλωστε ο πραγματικά «καλός» θα παραμείνει καλός. Σε όλες τις εκφράσεις και σε όλες τις πτυχές της ζωής του. Οι δράσεις και τα έργα του είναι η ταυτότητά του. Δεν γίνεται να θεωρείσαι καλός σε έναν τομέα και ταυτόχρονα κάπου άλλου να προάγεις το «κακό».

Όσο υποκειμενικό αν θεωρείται το «καλό» και το «κακό», όλοι μας έχουμε αναπτυγμένο εκείνο το αισθητήριο όργανο που μας κάνει να τα ξεχωρίζουμε. Άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο. Ο καθένας, ίσως και ανάλογα την περίπτωση, με διαφορετικά κριτήρια. Το σίγουρο όμως είναι, και το πιστεύω προσωπικά, πως ο κάθε άνθρωπος γεννήθηκε με την προοπτική του «καλού». Μέσα μας αυτό έχουμε όλοι μας όταν γεννιόμαστε. Οι επιρροές και το περιβάλλον είναι αυτές που μας καθοδηγούν, στα παιδικά μας χρόνια, στην τελική διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Τέλειος άνθρωπος, που να τα ξέρει όλα, δεν υπάρχει. Κι αν υπάρχουν κάποιοι που το υποστηρίζουν καλό είναι να τους κάνουμε στην άκρη. Εκεί που νομίζουμε ότι αγγίζουμε την τελειότητα εκεί πρέπει να κάνουμε μια νέα αρχή. Αν αντιληφθούμε ότι κάνοντας το καλό για τους άλλους κάνουμε καλό κυρίως στον εαυτό μας, τότε θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προόδου. Για τον εαυτό μας και για την κοινωνία που ζούμε!