[ ΕΓΡΑΨΑΝ ] Πάσχος Μανδραβέλης

08:22 9/12/2009 - Πηγή: Τα Νεα

(ο αρθρογράφος, για τα «μυστήρια» και τα στερεότυπα των διαδηλώσεων) Ο «γνωστός-άγνωστος» είναι μια από τις ιδεότυπες φιγούρες της μεταπολίτευσης, κάτι σαν τον «αυθαίρετο οικιστή» ή τον «εισφοροφυγά». Είναι πάντα «αόρατος» για να έχουμε κάποιον να ελεεινολογούμε. Μόλις αποκτήσει πρόσωπο, ανακλαστικά σχεδόν όλοι σπεύδουν να τον αθωώσουν: «αυτόν με το χαμόσπιτο βρήκαν;», «το παιδί απλώς περνούσε από τον τόπο του συμβάντος». Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι όσοι κατηγορούνται είναι ένοχοι, απλώς είναι εντυπωσιακή η πρεμούρα αθώωσης πριν από τη δίκη, σαν να μη θέλουμε ποτέ να αποκτήσει πρόσωπο η κάθε τύπου αυθαιρεσία.