1965 «Μη μιλάς άλλο γι’ αγάπη»

08:11 26/7/2011 - Πηγή: Τα Νεα

Με τέτοια φωνή, δεν υπάρχει περίπτωση. Περίεργη φωνή. Σκληρή. Καμιά σχέση με τη γλυκύτητα του Γιώργου Ζωγράφου, την ωραία βραχνάδα του Τσιγγάνου (Κώστας Χατζής) ή την εσωτερικότητα του Λάκη Παπά. Κι όμως κάποιος φίλος που τον είδε πρώτη φορά το 1964 σε μια μπουάτ, είχε να το λέει. Οχι μόνο συμπαθής αλλά διαφορετικός. Τα τραγούδια του δεν τα καταλαβαίνεις με την πρώτη, σίγουρα θέλουν μια πιο προσεκτική ακρόαση, αλλά είναι κι αυτή η γλώσσα που χρησιμοποιεί περίεργη, σκληρή. Λέξεις όπως «νταρντάνα», «σωματική ανάγκη», «νταβατζής». Στο «Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη» (είχε συμπεριληφθεί στον πρώτο δίσκο

του που κυκλοφόρησε το '65 με τέσσερα τραγούδια) είναι πιο τρυφερός, πιο κοντά στο νεοκυματικό πνεύμα της εποχής, γι' αυτό και το τραγούδι κυκλοφόρησε πιο εύκολα - όσοι είχαν αυτιά να ακούσουν νέα πράγματα. Ελλάδα του 1965... Είναι η χρονιά του «Ζορμπά» του Μίκη Θεοδωράκη που έκανε το συρτάκι σήμα κατατεθέν της ελληνικής μουσικής σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά και η χρονιά των συλλαλητηρίων και της πρώτης μεγάλης μεταπολεμικής εξέγερσης (Ιουλιανά), που αργότερα πολλοί θα τη συνέκριναν με τον γαλλικό Μάη του '68. Στην κηδεία του Σωτήρη Πέτρουλα (θύμα των γεγονότων εκείνων) η φωνή της Μαρίας Φαραντούρη τραγουδάει στα πλήθη το ομώνυμο τραγούδι σε μουσική Θεοδωράκη, ενώ την ίδια χρονιά η ίδια φωνή και ο ίδιος συνθέτης θα μεταφέρουν τα μηνύματα της «Μπαλάντας του Μαουτχάουζεν» (σε ποίηση Ιάκωβου Καμπανέλλη) - σε όσους είχαν τα αυτιά τους ανοιχτά σε τέτοια μηνύματα. Γιατί η ζωή δεν τραβούσε μόνο την... ανηφόρα. Η ζωή στην Αθήνα είχε τα μπουζούκια της, τον Χατζιδάκι της, τους νέους συνθέτες της (Σπανός, Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος, Λοΐζος κ.ά.), τα νυχτερινά της κέντρα, τα πρώτα της γεγέδικα γκρουπ που ήθελαν να κλέψουν κάτι από την αίγλη του ροκ εν ρολ και των Μπιτλς. Στο φεστιβάλ ελαφρού τραγουδιού της Θεσσαλονίκης το πρώτο βραβείο παίρνει (1965) ο Νότης Μαυρουδής για το «Ηταν μεγάλη η νύχτα» (ερμηνεύτρια, η Σούλα Μπιρμπίλη) ενώ στο Θέατρο Κεντρικό δίνει «λαϊκή συναυλία» με μεγάλη επιτυχία ο Σταύρος Ξαρχάκος παίζοντας Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη και δικά του τραγούδια με ερμηνευτές τη Βίκυ Μοσχολιού, την Αλέκα Μαβίλη και τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Μπουζούκι παίζουν ο Ζαμπέτας και ο Στέλιος Ζαφειρίου. Στην «Τριάνα» ο κόσμος απολαμβάνει το καλλιτεχνικό ζεύγος Καζαντζίδης - Μαρινέλλα, ενώ οι πιο... αστοί προτιμούν την «Σπηλιά του Παρασκευά», όπου ο «κορυφαίος του εκλεκτού κοινού» Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η «μεγάλη βεντέτα της εποχής» Μάριον Σίβα συνοδεύονται από το μπουζούκι του Λάκη Καρνέζη. Μαέστρος (ε, χωρίς μαέστρο γίνεται;) o Γιάννης Διδήλης. Ο Διονύσης Σαββόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Αυτοδίδακτος μουσικός και μεγάλος «παραμυθάς» από τα πρώτα του χρόνια κατέβηκε στην Αθήνα το '63 για να βρει την τύχη του στο τραγούδι. Πώς βρέθηκε στα καλλιτεχνικά στέκια και στη δισκογραφία; «Με βοήθησε ο Νίκος Μαμαγκάκης. (...) Εφτιαχνε τότε τον "Ερωτόκριτό" του και με ετοίμαζε για να τραγουδήσω. Είχα πολύ ωραίο στυλ για παραμυθάς, αλλά η φωνή μου ήταν από τότε χάλια