Αδυναμία

21:42 18/11/2024 - Πηγή: Τα Νεα

Δεν νομίζω να αιφνιδιάστηκε κανείς από τη διαγραφή του Σαμαρά. Ούτε καν ο Σαμαράς.

Οταν εξαπολύεις μια τέτοια επίθεση στην κυβέρνηση και στον Πρωθυπουργό, είναι φανερό ότι δεν μπορείς να συνυπάρχεις μαζί τους. Ψάχνεσαι να φύγεις.

Κανένας πρωθυπουργός κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στον πλανήτη δεν θα ανεχόταν έναν προκάτοχό του να του υποδεικνύει δημοσίως ποιον θα προτείνει για πρόεδρο, ποιον εγκρίνει για υπουργό Εξωτερικών, με ποιον

του επιτρέπει να «χαριεντίζεται» και με ποιον να συνομιλεί.

Και όπως είναι κατανοητό, ο Μητσοτάκης δεν εμφορείται από ιδεασμούς παραίτησης ή αυτοκτονίας.

Το μοναδικό ερώτημα τελικά είναι γιατί το έκανε ο Σαμαράς. Τι επεδίωκε. Και πού αποβλέπει.

Ουδείς τον είχε εμποδίσει να «μιλάει» και να διατυπώνει κοσμίως τις απόψεις του, ακόμη και τις διαφωνίες ή τις ανησυχίες του.

Ομολογώ λοιπόν ότι δεν έχω καταλάβει τι συνέβη. Μεταξύ μας, δεν το έχει καταλάβει και κανείς άλλος.

Ακόμη κι ο Καραμανλής έσπευσε αξημέρωτα να διευκρινίσει ότι δεν υπήρχε καμία προσυνεννόηση με τον άλλο πρώην πρωθυπουργό, προφανώς για να μην μπλέξει σε έναν ακατανόητο καβγά.

Εως τώρα ο Μητσοτάκης είχε μεταχειριστεί τον Σαμαρά μάλλον με σεβασμό και ανοχή, και ούτε τίποτα κολοσσιαίες διαφορές μεταξύ τους ήταν προφανείς.

Ακόμη κι η επίκληση των ελληνοτουρκικών μοιάζει περισσότερο προσχηματική παρά ουσιαστική.

Ούτως ‘Η άλλως δεν υπήρξε η παραμικρή εξέλιξη που θα δικαιολογούσε κάποια αντίδραση. Και γι’ αυτό οι «ανησυχίες» που κάθε τρεις και λίγο κυρίευαν τον πρώην πρωθυπουργό έμειναν στο παρολί, δεν επιβεβαιώθηκαν από πουθενά.

Εχουμε λοιπόν δύο ζητήματα.

Ο Μητσοτάκης δεν μπορούσε να μην κάνει αυτό που έκανε. Ούτως ή άλλως, κανείς αρχηγός που απαλλάχτηκε από κάποιον πρώην δεν έπαθε ποτέ τίποτα.

Ενώ για τον Σαμαρά κανείς δεν κατάλαβε γιατί το έκανε.

Ο πρώην πρωθυπουργός είναι έξυπνος άνθρωπος και πεπειραμένος πολιτικός. Αποκλείεται να απέβλεπε στην κηδεμονία του Μητσοτάκη ή σε κάποια μορφή «συνδιοίκησης» μαζί του. Ξέρει ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται.

Και για να είμαι ειλικρινής δεν τον βλέπω να ηγείται «εθνικού αγώνα» με κάτι φρενοβλαβείς και τη Λατινοπούλου. Ξέρει πως ούτε αυτά μπορούν να γίνουν.

Συνεπώς, μάλλον από αδυναμία αναγκάζομαι να καταφύγω στην ευγενική συνεισφορά κορυφαίου παράγοντα της κυβερνητικής παράταξης.

Ο οποίος αντί άλλης εξήγησης θύμιζε την ιστορία με τον σκορπιό που κέντρισε τον βάτραχο στη μέση του ποταμού.

Στο ερώτημα του βατράχου «γιατί το έκανες αφού θα πνιγείς κι εσύ;», ο σκορπιός απάντησε «επειδή αυτή είναι η φύση μου!».