Αυτόχειρας ετών έντεκα

14:35 27/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Η είδηση πέρασε στους παράδρομους της ειδησεογραφίας. Δεν είναι από αυτές που φτουράνε στις κεντρικές λεωφόρους της. Και όμως, μοιάζει σαν να συμπυκνώνει τον κόσμο μας. Σαν να συμβολοποιεί, με τον πιο τραγικό τρόπο, αυτά που συμβαίνουν τώρα στον πλανήτη μας. Και να μας υπενθυμίζει άλλα που επιμένουμε να τα καταχωνιάζουμε και να τα ανασύρουμε, κάθε τόσο, ως καινούργια.

Η Τζόσελιν Ρόξο Καράνζα λοιπόν, έντεκα χρονών, ζούσε με την οικογένειά της στο Γκέινσβιλ του Τέξας. Πήγαινε στο Δημοτικό, ήταν πολύ καλή μαθήτρια και αθλήτρια με εξαιρετικές επιδόσεις στην ενόργανη γυμναστική. Η ίδια ήταν

αμερικανίδα υπήκοος εφόσον γεννήθηκε στις ΗΠΑ, οι γονείς της όμως ήταν παράνομοι μετανάστες. Μια συνήθης συνθήκη που δεν χρειάζεται να διασχίσεις τον Ατλαντικό για να τη γνωρίσεις. Υπάρχει και στη χώρα μας, τη γειτονιά μας. Τέλος πάντων, όλα ήταν μια χαρά, μέχρι που οι ΗΠΑ, μετά την εκλογή Τραμπ, πέρασαν επίσημα και με τη βούλα στην εποχή του μίσους. Ενα μίσος προς τον «ξένο» και τον «διαφορετικό», ένα μίσος που εδράζεται στον φόβο λόγω άγνοιας. Και που δηλητηριάζει ακόμα και τα μικρά παιδιά. Οχι μόνο αυτά τα οποία το εισπράττουν αλλά και εκείνα που το καλλιεργούν. Ποιο θα είναι το μέλλον, ως ενηλίκου, ενός παιδιού που «παίζει» με το μίσος όπως με τα παιχνίδια του;

Πριν από κάποιες εβδομάδες αυτό το αμείλικτο παιδικό μίσος, το ξεπατικωμένο από τους μεγάλους, έβαλε στόχο τη Τζόσελιν. Οι συμμαθητές της άρχισαν να τη χλευάζουν. Να την εκφοβίζουν, να την απειλούν, να της λένε ότι θα καταδώσουν τους γονείς της στην Υπηρεσία Μετανάστευσης, θα τους απελάσουν και εκείνη θα μείνει μόνη και απροστάτευτη. Η Τζόσελιν δεν είπε τίποτα στους γονείς της. Προσποιούνταν πως όλα ήταν εντάξει. Απευθύνθηκε όμως στη Διεύθυνση του σχολείου, συναντήθηκε αρκετές φορές με τη σχολική σύμβουλο, τους μίλησε γι’ αυτό που αντιμετώπιζε. Εκείνοι όμως δεν της έδωσαν και πολλή σημασία. Και έτσι η Τζόσελιν επέλεξε να βάλει τέρμα στον εφιάλτη που αντιμετώπιζε. Αυτοκτόνησε. Η μητέρα της τη βρήκε σε κωματώδη κατάσταση. Και ύστερα από πέντε μέρες εξέπνευσε.

Ζούμε σε έναν κόσμο που τρομάζει τα παιδιά. Που τους προκαλεί εφιάλτες και αδιέξοδα. Και, συγχρόνως, τα δηλητηριάζει – όταν δεν τα σκοτώνει. Από την άλλη, οι γονείς τούς παρέχουν όσο περισσότερα μπορούν, ακόμα και όσα δεν μπορούν και αγωνίζονται για να τα καταφέρουν. Ειδικά αυτοί που έχουν περάσει δύσκολα στη ζωή τους, όπως οι μετανάστες, κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους. Η αγριάδα του κόσμου μας όμως αφορά όλα τα παιδιά διότι δεν έχουν αναπτύξει ακόμη τους ψυχικούς μηχανισμούς για να τη διαχειριστούν. Η Τζόσελιν αυτοκτόνησε. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο θα μπορούσε να τα κάνει λίμπα στο σχολείο, να βρει μια καραμπίνα και να ξεπαστρέψει πέντε-έξι. Και θα μιλούσαμε για παιδική βία. Δεν πρόκειται όμως περί αυτού. Είναι η βία των μεγάλων που αντανακλά στον κόσμο των παιδιών.

Πόσο μεγάλη πια αυτή η Χίμαιρα;

Στη «Μεγάλη Χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση δεν είχαν ανακαλύψει, πριν από λίγους μήνες, κάποιες κυρίες και κύριοι την πηγή του σεξισμού και της πατριαρχίας; Καλά θα μου πείτε ότι η αδελφή του Μαρκ Ζούκερμπεργκ είχε καταγγείλει για σεξισμό τον Ευριπίδη (ή μήπως ήταν ο Σοφοκλής και δεν θυμάμαι καλά;). Οπως και να ‘χει, βλέπω τη «Μεγάλη Χίμαιρα», ενενήντα σχεδόν χρόνια από τότε που γράφτηκε, να φιγουράρει έκτη στη σειρά με τα ευπώλητα κεντρικού βιβλιοπωλείου στην Αθήνα.

Από την άλλη, διαβάζω για την τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος από την ΕΡΤ σε σίριαλ έξι επεισοδίων. Που θα κοστίσει 6 εκατ. ευρώ. Επεισόδιο και εκατομμύριο. Μου φαίνεται υπερβολικό. Πρόκειται για ένα «εσωτερικό» μυθιστόρημα και είναι αυτό ακριβώς που δημιουργεί την υποβλητική του ατμόσφαιρα. Βεβαίως και υπάρχουν σκηνές που η τηλεοπτική τους μεταφορά έχει κόστος αλλά όχι τόσες ώστε να ανεβάζουν τόσο πολύ το μπάτζετ. Οι οποίες, αν υπερπροβληθούν, «πειράζουν» την ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος. Γνώμη μου.