Χρειάζονται 216 δευτερόλεπτα ακριβώς για να φτιαχτεί η ιδανικά ψημένη φέτα του τοστ

15:36 26/7/2011 - Πηγή: Τα Νεα

Εκατομμύρια άνθρωποι κάθε πρωί κάνουν την ίδια κίνηση. Βάζουν στη φρυγανιέρα μία, δύο, τρεις, φέτες ψωμί του τοστ και τις τρώνε αλείφοντας επάνω ό,τι τους αρέσει ή ό,τι έχει περισσέψει στο βάζο από την προηγούμενη μέρα.Το τραγικό όμως με όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι δεν ξέρουν πώς να ετοιμάσουν την ιδανικά ψημένη φέτα του τοστ. Αλλωστε, χαράματα που ξυπνάνε οι περισσότεροι και αγουροξυπνημένοι όπως είναι, σιγά μην προσέξουν πόση ώρα πρέπει να την ψήσουν και πόσο πρέπει

να τη βουτυρώσουν για να μη χάσει την τραγανότητα, τη μαλακότητα και την... υγρασία της.Για να μην πολυλογούμε, το ψήσιμο μιας φέτας ψωμιού στη φρυγανιέρα απαιτεί ιδιαίτερη τεχνική που υπακούει σε μια μαθηματική φόρμουλα, την οποία εκπόνησαν βρετανοί ειδικοί. Το επιτελείο των επιστημόνων με επικεφαλής τον δρα Ντομ Λέιν, ο οποίος κατέχει τους τίτλους του ειδικού στο ψωμί και του ερευνητή τροφίμων, έψηνε επί μία εβδομάδα χιλιάδες φέτες ψωμιού μέχρι να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα.Αφού λοιπόν για τις ανάγκες της έρευνας ψήθηκαν 2.000 φέτες ψωμιού και βραχυκύκλωσαν 3-4 φρυγανιέρες, οι ειδικοί ανακοίνωσαν τα ακόλουθα. Η συνταγή. Πρώτα πρώτα, πριν βάλουμε μια φέτα ψωμιού στη φρυγανιέρα, πρέπει να προσέξουμε ώστε το πάχος της να είναι ακριβώς 14 χιλιοστά.Αν έχουμε το ψωμί στο ψυγείο, θα πρέπει να διατηρείται στους 3 βαθμούς Κελσίου. Στη συνέχεια ανάβουμε τη φρυγανιέρα στους 154 βαθμούς Κελσίου ακριβώς και βάζουμε μέσα το ψωμί. Το σημείο που ακολουθεί είναι κρίσιμο. Δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να αφήσουμε τη φέτα να πεταχτεί από τη φρυγανιέρα παρά μόνο αφότου περάσουν 216 δευτερόλεπτα ακριβώς.Τότε και μόνο τότε το ψωμί αποκτά ένα χρυσαφί - καφέ χρώμα και χαρακτηρίζεται από την απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στην εξωτερική τραγανότητα και την εσωτερική μαλακότητα! Ο λόγος της τραγανότητας προς τη μαλακότητα είναι 12 προς 1 και δεν πρέπει με τίποτα να διαταραχθεί.Για τον σκοπό αυτό, το ψήσιμο δεν πρέπει να γίνεται στην τοστιέρα γκριλ αλλά στην τοστιέρα φρυγανιέρα, όπου η φέτα ψωμί βυθίζεται μέσα και πετάγεται έξω όταν είναι έτοιμη. Το ψήσιμο στη συσκευή δεύτερου τύπου έχει το πλεονέκτημα ότι «περιορίζει την υπέρμετρη απώλεια υγρασίας», σύμφωνα με το επιστημονικό ανακοινωθέν. Αφού λοιπόν τηρήσουμε με ακρίβεια τις θερμοκρασιακές μετρήσεις και τη χρονική διάρκεια ψησίματος, θα πρέπει να δράσουμε αστραπιαία. Θα την αλείψουμε με βούτυρο αλλά όχι άτσαλα. Είναι καίριας σημασίας ζήτημα να αλείψουμε ποσότητα 0,44 γραμμαρίων ανά 2,5 τετραγωνικά εκατοστά ψωμιού.«Το θέμα του βουτύρου είναι ιδιαίτερα σημαντικό», λέει ο δρ Λέιν. «Αν την παστώσουμε με πολύ βούτυρο, τότε η ψημένη φέτα θα απολέσει την καθοριστική ακαμψία της ενώ αν βάλουμε μια σταλιά, δεν θα καταφέρουμε να αποκαταστήσουμε τη σχετική υγρασία του ψωμιού που χάθηκε στη διάρκεια του ψησίματος».Τελειώσαμε τώρα; Οχι! Πού θα ακουμπήσουμε τη φέτα ψωμιού; Σε ένα πιάτο που έχουμε ζεστάνει στους 45 βαθμούς Κελσίου ώστε να ελαχιστοποιήσουμε το αποτέλεσμα της διαδικασίας εξίδρωσης μεταξύ πιάτου και ψωμιού.Και φυσικά μόλις ακουμπήσουμε τη φέτα του