Χριστίνα Λαμπίρη: Συγκλονίζουν οι περιγραφές της για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι

16:01 25/8/2019 - Πηγή: Τα Νεα

Για τις τραγικές στιγμές που έζησε στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, μιλά ένα χρόνο μετά η γνωστή παρουσιάστρια Χριστίνα Λαμπίρη, περιγράφοντας πώς κατάφερε η ίδια να φύγει από το σπίτι της, αλλά και τις ζημίες που υπέστη το σπίτι της.

«Σώθηκα από θαύμα. Με πήρε ο άνδρας μου τηλέφωνο και μου είπε φύγε τώρα από το σπίτι και μην κατέβεις στη θάλασσα. Αν είχα κατέβει στη θάλασσα, γιατί αυτή ήταν η αρχική μου σκέψη, θα είχα μπλοκαριστεί και θα είχα καεί. Έφυγα από το αντίθετο ρεύμα. Δεν είχα πανικό. Δεν ξέρω να περιγράψω το συναίσθημα. Επιβίωση», τονίζει σε

συνέντευξή της στο περιοδικό «ENJOY» της «Κυριακάτικης δημοκρατίας».

«Έτρεχα για να σωθώ. Η καρδιά χτυπούσε τρελά. Η αδρεναλίνη στο κόκκινο. Σε ελάχιστα λεπτά η φωτιά πλησίασε το σπίτι, έκαψε τοίχους, ταβάνι, έπιπλα αυλές. Έμεινε η οικοδομή. Σιγά σιγά το σπίτι το φτιάχνουμε ξανά. Το 80% του σπιτιού καταστράφηκε. Κάηκαν όλα τα ρούχα μας, οι συσκευές, βιβλία, τα πάντα. Αλλά εδώ στην περιοχή γνωριζόμασταν όλοι ως γειτονιά. Είναι σπαραχτικό να ξέρεις τον σεφ που κάηκε με όλη την οικογένειά του. Τραβούσε τη φωτιά με το κινητό και εκείνη έφτασε σε μερικά λεπτά σε αυτόν», αναφέρει χαρακτηριστικά η Χριστίνα Λαμπίρη.

Πλέον τίποτα δεν είναι το ίδιο, τονίζει η παρουσιάστρια: « Ακούς το σφύριγμα του αέρα μέσα από τα καμένα σπίτια, τα χαλάσματα και μέσα στην ηρεμία αυτός ο ήχος σου θυμίζει την τραγωδία». Η ίδια εξηγεί ότι ο τόπος των αμέριμνων καλοκαιρινών διακοπών για παιδιά, γονείς, παππούδες έγινε ένας εφιάλτης. Ξημερωθήκαμε την επόμενη μέρα όλοι οι κάτοικοι σε ένα σοκ. Είχε καεί ο γείτονας, ο φίλος, ο γνωστός, τι είχε απομείνει; Όταν η καταστροφή ήρθε στο φως και μύριζε θάνατος, τότε ήρθε στην επιφάνεια η τραγωδία. Μέχρι σήμερα μαζεύουν τα καμένα. Η περιοχή είναι μια ωρολογιακή βόμβα για την υγεία των κατοίκων. Κι όμως πολλοί άνθρωποι μένουν σε ένα δωμάτιο από το καμένο τους σπίτι.

Καταλήγει, σημειώνοντας, ότι «αυτή η τραγωδία θα μας ακολουθεί χρόνια. Από τις μαύρες σελίδες της Ελλάδας. Ότι ήξερα από την περιοχή δεν υπάρχει πια. Τίποτα δεν είναι το ίδιο. Από το σπίτι μου ένα χιλιόμετρο να περπατήσεις όλα είναι μαύρα. Πολλές φορές αναρωτιέμαι «το έχω ζήσει όλο αυτό; Το έζησα όλο αυτό στην πραγματικότητα;».