Διαψεύδει τα περί μαζικών τακτοποιήσεων αυθαιρέτων στον αιγιαλό το ΥΠΟΙΚ

22:14 5/4/2019 - Πηγή: Τα Νεα

Υπερασπιζόμενο το κατατεθέν νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, πηγές του υπουργείου Οικονομικών τονίζουν ότι περιορίζει σημαντικά τις δυνατότητες χρήσης του αιγιαλού που έδινε ο ν. 2971/2001 είτε με αναφορά είτε με αποσιώπηση, από δραστηριότητες ξενοδοχειακές, εμπορικές, αλλά και κάθε αυθαίρετη χρήση.

Κι αυτό γιατί, όπως εξηγούν οι ίδιοι, «απαγορεύει ρητά την ύπαρξη κατοικιών (μικρών ή …βιλών), καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (ταβέρνες, μπαρ κλπ.), ξενοδοχείων, πισινών και λοιπών αντίστοιχων εγκαταστάσεων στον αιγιαλό».

Παρουσιάζοντας

βασικά σημεία του νόμου τονίζουν κατηγορηματικά ότι δεν ισχύουν τα περί «μαζικών τακτοποιήσεων αυθαιρέτων στον αιγιαλό».

Ειδικότερα, απαντώντας σε δημοσιεύματα που πριν το σχετικό νομοσχέδιο κατατεθεί στη Βουλή, έσπευσαν να το κατηγορήσουν -όπως λένε πηγές του υπουργείου Οικονομικών- δίνουν τις παρακάτω διευκρινίσεις για το σχέδιο νόμου:

● Περιορίζει σημαντικά τις δυνατότητες χρήσης του αιγιαλού που έδινε ο ν. 2971/2001 είτε με αναφορά είτε με αποσιώπηση, από δραστηριότητες ξενοδοχειακές, εμπορικές, αλλά και κάθε αυθαίρετη χρήση, γιατί ρητά απαγορεύει την ύπαρξη κατοικιών (μικρών ή …βιλών), καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (ταβέρνες, μπαρ κλπ.), ξενοδοχείων, πισινών και λοιπών αντίστοιχων εγκαταστάσεων στον αιγιαλό.

● Αναφέρεται σε όποιες δραστηριότητες δημόσιες, κοινωφελείς (βιολογικοί καθαρισμοί, αφαλατώσεις), δημοτικές, προστασίας και εκτάκτων αναγκών, άρσης επικινδυνότητας, εθνικής άμυνας, ιδιωτικές, είναι εκ της φύσης τους δεδομένο ότι δεν μπορούν να ασκηθούν χωρίς πρόσβαση στον αιγιαλό, όπως ναυταθλητικές, λιμενικές, αλιευτικές, ναυπηγοεπισκευαστικές, ενεργειακές – ΑΠΕ.

Και αυτές μόνο κατόπιν των αναγκαίων αδειοδοτήσεων με αυστηρότατες προϋποθέσεις και λήψη μέτρων.

● Ορίζεται πλέον, από της ισχύος των νέων ρυθμίσεων, ότι ο παλιός αιγιαλός ανήκει στη δημόσια κτήση και όχι στην ιδιωτική περιουσία του δημοσίου, με αποτέλεσμα να περιορίζονται δραστικά οι χρήσεις του και να επικρατεί ο κοινόχρηστος χαρακτήρας του.

● Περιορίζει σημαντικά τα όρια απλής χρήσης του αιγιαλού και της παραλίας (ομπρέλες, ξαπλώστρες κλπ.), αυξάνει τις δυνατότητες κοινοχρησίας και αυστηροποιεί το συνολικό πλαίσιο.

● Δίνει δυνατότητες συμμετοχής στις τοπικές κοινωνίες μέσω των αρμοδίων ΟΤΑ».

«Ποιοι ενοχλούνται άραγε από όλα τα παραπάνω;» διερωτώνται οι κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών και προσθέτουν ότι:

«Είναι προφανές ότι η προσπάθεια των δημοσιευμάτων, διασύνδεσης του παρόντος σχεδίου με τον νόμο του 2014, που δικαιολογημένα ξεσήκωσε τη γενική κατακραυγή, αλλού στοχεύει. Ίσως γιατί πολλοί επιθυμούν τη μη τροποποίηση και διατήρηση πολλών διατάξεων του ισχύοντος νόμου 2971/2001, που πέραν της ανάγκης εκσυγχρονισμού του, άφηνε πολλά θεσμικά κενά, τόσο όσον αφορά τη διοικητική διαχείριση όσο και την εξυπηρέτηση των πολιτών. Ταυτόχρονα όμως άφηνε το περιθώριο για την ανάπτυξη ενός καθεστώτος αυθαιρεσίας που είναι κοινώς γνωστό. Τα υπόλοιπα θα συζητηθούν στη Βουλή και με όλη τη διάθεση πιθανών βελτιώσεων στο πλαίσιο ενός εποικοδομητικού και τεκμηριωμένου διαλόγου».