Δύο κρίσεις εμπιστοσύνης

Δύο κρίσεις εμπιστοσύνης ξεδιπλώνονται αυτές τις μέρες. Και οι δύο έχουν στον πυρήνα τους τη σχέση και την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι πολίτες. Στο πρώτο σκέλος, ως προς τη Δικαιοσύνη. Στο δεύτερο σκέλος, ως προς το πολιτικό σύστημα. Και προφανώς ενοποιητικός κρίκος των δύο κρίσεων είναι η τραγωδία των Τεμπών και η προβληματική διερεύνησή της.

Ως προς το πρώτο κομμάτι της Δικαιοσύνης που τέμνεται σταθερά με την πολιτική, προφανώς ένα μέρος της κρίσης θα περάσει από το πώς θα εξελιχθεί η ιστορία της Προανακριτικής Επιτροπής στη Βουλή.

Πώς αυτή θα συσταθεί, ποιοι μάρτυρες θα κληθούν, αν θα είναι εναρμονισμένη με τη σοβαρότητα της υπόθεσης. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αποδέχθηκε και παραδέχτηκε ότι η προηγούμενη εξεταστική επιτροπή δεν ήταν η καλύτερη στιγμή της Βουλής. Και υπό αυτή την έννοια η Προανακριτική θα είναι μία πάρα πολύ σοβαρή διάσταση στο ίδιο το δυστύχημα των Τεμπών. Ταυτόχρονα η υπόθεση θα εξαρτηθεί από το πώς θα ολοκληρωθεί όλη η προανακριτική διαδικασία.

Στο τι φάκελοι θα προσκομιστούν, τι υλικό θα έλθει, πόσο έγκυρο και σαφές θα είναι αυτό. Ολα αυτά είναι ένας μεγάλος κύκλος ο οποίος τέμνει τη σχέση των πολιτών με τη δικαιοσύνη. Βεβαίως σημαντικό κομμάτι εδώ θα έχουν η ταχύτητα και η ορθή απόδοση ευθυνών ποινικών και πολιτικών.

Το δεύτερο σκέλος αφορά το πολιτικό σύστημα. Η κυβέρνηση τα έχει κάνει θάλασσα. Εχει αλλάξει τουλάχιστον τρεις στάσεις απέναντι στο ζήτημα των Τεμπών. Από την άρνηση μέχρι την αποδοχή και τη μεταβολή της δικής της στάσης επειδή ακριβώς υπήρξε ένα νέο (;) υλικό καταγραφής του δυστυχήματος και του εμπορικού συρμού (κι ενώ το πρωτεύον συγκλονιστικό θέμα είναι η πρόσκρουση των τρένων). Το έτερο σκέλος έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη του κόσμου απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Εχει να κάνει με τον τρόπο που στέκεται η συνολική δημοκρατική αντιπολίτευση όχι μόνο στο πώς μπορεί να τα βρει μεταξύ της – αυτό είναι δευτερεύον – αλλά πώς στέκεται βοηθητικά απέναντι στην κοινωνία των πολιτών ακριβώς για να βοηθήσει και να διευκολύνει τον διαμοιρασμό, επιμερισμό και τη διαλεύκανση των πολιτικών ευθυνών.

Συχνά μιλούμε για την αντιπολιτική, για την αποστροφή του πολίτη απέναντι στα κόμματα, για το ότι δεν εμπιστεύεται τους δικαστές, το σύστημα κ.τ.λ. Να μία χρυσή ευκαιρία όχι μόνο να επικαιροποιηθεί μια εμπιστοσύνη απέναντι στη δικαιοσύνη και την πολιτική αλλά και να μην αφεθεί καμία ασάφεια, καμία γκρίζα ζώνη για την τραγωδία των Τεμπών. Ενα ζήτημα δηλαδή που αφορά τον καθημερινό πολίτη και τη μέση οικογένεια. Αλλιώς και η κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στη δικαιοσύνη και στην πολιτική θα βαθύνει, και περαιτέρω αντιπολιτικές και ευέλικτες νέες δυνάμεις θα βρουν χώρο να αξιοποιήσουν την όλη συνθήκη.

Keywords
Τυχαία Θέματα