«Εμπαινε Γιούτσο»

12:04 4/4/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Εκατοντάδες οι ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού στα 100 ένδοξα χρόνια της ιστορίας του. Ολοι χειροκροτήθηκαν έστω και μία φορά. Δεκάδες αποθεώθηκαν αλλά λίγοι έγιναν σύνθημα στα χείλη των οπαδών του. Οι τελευταίοι τους λάτρεψαν, τους αποθέωσαν και ποτέ δεν τους ξέχασαν. Και οι νεότερες γενιές μάθαιναν και συνεχίζουν να μαθαίνουν για τους… θρύλους του Θρύλου. Ενα από τα συνθήματα που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά είναι το «Εμπαινε Γιούτσο», που πέρασε και ως ατάκα στην καθομιλουμένη. Ο

λόγος για τον Νίκο Γιούτσο (16 Απριλίου 1942 – 7 Νοεμβρίου 2023), που φόρεσε και δόξασε την ερυθρόλευκη φανέλα με την εκτελεστική του δεινότητα.

Γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1942 στο Μακροχώρι Καστοριάς και μεγάλωσε στην Ουγγαρία, όπου είχε μεταφερθεί λόγω του Εμφυλίου Πολέμου, καθώς η μητέρα του παρέμεινε στην Ελλάδα, ενώ ο πατέρας του είχε πεθάνει. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στον Ολυμπο, ομάδα ελλήνων προσφύγων και αργότερα αποκτήθηκε από την ουγγρική Τσέπελ. Κατά τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, οι επιδόσεις του τον είχαν κάνει εξαιρετικά δημοφιλή στην ελληνική κοινότητα της Ουγγαρίας.

Από την Ουγγαρία μέχρι την Καλλιθέα και το Γ. Καραϊσκάκης, η πορεία του Γιούτσου μοιάζει με παραμύθι, γεμάτο πάθος, επιμονή και ποδοσφαιρική ευφυΐα

Παιδί του Εμφυλίου

Σε ηλικία 22 ετών, το 1964, ο Ολυμπιακός τού χτύπησε την πόρτα, τον ενέταξε στην ομάδα του και δέκα χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 1974, αποχώρησε από τον σύλλογο, καθώς δεν ακολούθησε την αποστολή του Ολυμπιακού που ταξίδεψε για προετοιμασία στη Γερμανία. Είχε προηγηθεί μια αντιπαράθεση με τον τότε προπονητή των Ερυθρολεύκων Λάκη Πετρόπουλο πριν από τον χαμένο τελικό Κυπέλλου Ελλάδος του 1974 με τον ΠΑΟΚ και είχε αποχωρήσει από το ξενοδοχείο. Την περίοδο 1974-75 αγωνίστηκε με τα χρώματα του συμπολίτη Εθνικού, με τη φανέλα του οποίου αποσύρθηκε από την ενεργό δράση έναν χρόνο αργότερα (1975-76). Εχει πετύχει συνολικά 101 τέρματα σε 319 συμμετοχές πρωταθλήματος, επίδοση που τον κατατάσσει στους κορυφαίους 30 σκόρερ όλων των εποχών σε επίπεδο Α’ Εθνικής. Επίσης, φόρεσε δεκαπέντε φορές τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας και σημείωσε 6 γκολ. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 23 Μαΐου 1965 στον εκτός έδρας αγώνα εναντίον της ΕΣΣΔ, για τα προκριματικά του Μουντιάλ 1966. Κατέκτησε με τον Ολυμπιακό τα Πρωταθλήματα Ελλάδος τα έτη 1966, 1967, 1973, 1974 και τα Κύπελλα 1964, 1968, 1971, 1973.

Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής των Ερυθρολεύκων, Σάββας Παπάζογλου, σε συνέντευξή του έχει σημειώσει μεταξύ άλλων ότι «στην Ουγγαρία οι Ελληνες, οι πολιτικοί πρόσφυγες, τον είχαν καμάρι τους τον Νίκο, από μικρός έδειξε ότι είναι φοβερό ταλέντο και την εποχή που ήρθε στον Ολυμπιακό αν είχε πάει σε καμία χώρα άλλη με καλά γήπεδα θα ήταν μεγάλος. Ο Νίκος Γιούτσος είχε φέρει τον αέρα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, του ουγγαρέζικου που την εποχή εκείνη ήταν το καλύτερο ποδόσφαιρο στον κόσμο».

Δεν ήταν λίγα τα γκολ που πανηγύρισε. Ο Νίκος Γιούτσος είχε φέρει στην Ελλάδα τον αέρα του ουγγαρέζικου ποδοσφαίρου, που την εποχή εκείνη ήταν το καλύτερο στον κόσμο

Η παρέμβαση του Μίκη

Στην Ουγγαρία το όνομά του ήταν Μικλς (Νίκος στα ουγγρικά) Γιούτσοφ και πρωτόπαιξε στην προσφυγική ομάδα Ολυμπος του ελληνικού χωριού Μπελογιάννης. Ο γραμματέας της στη Βουδαπέστη ενημέρωσε τους ανθρώπους της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού για την αξία του μικρού (ηλικιακά) Νίκου. Τελικά ο Γιούτσος κατέληξε στον Ολυμπιακό και στη μεταγραφή του βοήθησαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ως βουλευτής Πειραιά της ΕΔΑ, αλλά και ο Μανώλης Γλέζος. Και η παρουσία του ούγγρου προπονητή Νάντορ Τσιέρνα στον πάγκο των Ερυθρολεύκων ήταν σαφώς πλεονέκτημα.

Δεν ήταν όμως όλα τόσο απλά. Ως Γιούτσοφ δεν μπορούσε να βγάλει βίζα για την Ελλάδα, αφού υπήρχε απαγόρευση επανόδου των πολιτικών προσφύγων. Ο Ολυμπιακός τού έβγαλε διαβατήριο μιας χρήσης, χρησιμοποιώντας μια φωτογραφία του από εφημερίδα της Ουγγαρίας. Οταν ήρθε και τον ξενάγησαν στις εγκαταστάσεις, βλέποντας τον «απαρχαιωμένο» εξοπλισμό, θέλησε να επιστρέψει στην Ουγγαρία, γιατί δεν είχαν καμία σχέση με τις υποδομές που γνώριζε μέχρι τότε.

Πήγε στην πρεσβεία για να βγάλει βίζα επιστροφής, αλλά δεν τα κατάφερε. Και έτσι έμεινε στον Θρύλο για να γράψει τις χρυσές αλυσίδες στην ιστορία του Συλλόγου. Ο ίδιος έχει σημειώσει ότι «ο παλαιός εκδότης της εφημερίδας ‘‘Φως’’,  Θόδωρος Νικολαΐδης, μαζί με τον Αγγελο Λαναρά (αντιπρόεδρο του Ολυμπιακού) μεσολάβησαν και δεν πήγα στην ΑΕΚ. Η ΑΕΚ είχε μάθει πρώτη για εμένα μέσω της πρεσβείας όπου είχε άνθρωπο δικό της. Επαιζα σε καλή ομάδα στην Ουγγαρία, όχι αστεία. Με παρέμβαση Θόδωρου Νικολαΐδη και Λαναρά ήρθα στον Ολυμπιακό».

Η μεταγραφή του έγινε με τη μεσολάβηση του Μίκη Θεοδωράκη και του Μανώλη Γλέζου, σε εποχές γεμάτες πολιτικά εμπόδια και ιστορικές εντάσεις

«Εμπαινε Γιούτσο»

O Νίκος Γιούτσος ήταν ο ορισμός του φορ «μπουκαδόρου» που δεν κοβόταν εύκολα από τους αντιπάλους του και οι τελευταίοι επιστράτευαν κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο για να τον αναχαιτίσουν / σταματήσουν. Εχει σημειώσει χαρακτηριστικά ότι «είμαι ο πιο ήρεμος ποδοσφαιριστής του κόσμου. Οι αντίπαλοί μου με βρίζουν χυδαία, αλλά εγώ συγκρατώ τα νεύρα μου και την αγανάκτησή μου. Πάντως, πικραίνομαι γιατί ακούω να μου λένε απαράδεκτες χυδαιότητες, όπως “παλιοκομμουνιστή, σήμερα θα πεθάνεις” και άλλες βρωμιές, που ντρέπομαι να τις πω. Πολλοί προσπαθούν να εκνευρίσουν τους αντιπάλους τους, αλλά αυτό μ’ εμένα δεν έχει προηγούμενο».

Ο Νίκος Γιούτσος όταν ήρθε στην Ελλάδα δεν ήξερε ελληνικά, παρά μόνο την αλφαβήτα, ούτε γνώριζε να μιλάει, ωστόσο προσπάθησε σιγά σιγά να τα μάθει διαβάζοντας εφημερίδες. Υπήρξε ο μόνος μεγάλος παίκτης που συνδέει δύο σπουδαίες ομάδες, του Μπούκοβι και του Γουλανδρή. Ο Γιούτσος έπαιζε και με τα δύο πόδια – δεξιό και αριστερό –, ικανότητα που δούλεψε πολύ σκληρά στις προπονήσεις. Είχε, επίσης, μάθει να παίζει με το κεφάλι ψηλά και ήταν γρήγορος. Ουσιαστικά «κρυφός» φορ, πίσω από τον επίσης εμβληματικό Γιώργο Σιδέρη και στον άξονα ανάπτυξης της ομάδας. Το βασικό ήταν ότι είχε εκπαιδευτεί και είχε γνωρίσει τα μυστικά της «στρογγυλής θεάς» από τα μικράτα του, με αποτέλεσμα να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Οδοστρωτήρας εντός του αγωνιστικού χώρου, έγινε σύνθημα με το «Εμπαινε Γιούτσο» από μικροπωλητή του σταδίου (τότε) Γ. Καραϊσκάκης, που τον έλεγαν (επίσης) Νίκο.

Ο Νίκος Γιούτσος έδωσε το πρώτο επίσημο παιχνίδι του με την ερυθρόλευκη, εναντίον του Παναθηναϊκού, στις 10 Ιανουαρίου 1965. (1-1). Ενάμιση χρόνο αργότερα, με τον ούγγρο προπονητή Μάρτον Μπούκοβι στον πάγκο του, ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα έπειτα από επτά χρόνια, σταματώντας την κυριαρχία του Παναθηναϊκού, με τον Γιούτσο να σημειώνει το γκολ-τίτλο στις καθυστερήσεις με τον Πανσερραϊκό (2-1).

Ο Νίκος Γιούτσος ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής και της πρώτης μεγάλης διεθνούς επιτυχίας του Ολυμπιακού το 1972, καθώς σημείωσε τα 2 από τα 3 γκολ στις ιστορικές νίκες επί της Κάλιαρι (2-1 και 0-1) για το Κύπελλο UEFA. Στην ομάδα της Σαρδηνίας έπαιζαν οι παίκτες της Εθνικής Ιταλίας Ρίβα, Ντομενγκίνι, Τσέρα, Μαράσκι, Νένε και Αλμπερτόζι, που το 1970 είχε φτάσει στον τελικό του Μουντιάλ. Ο Φέρεντς Πούσκας, ως προπονητής του Παναθηναϊκού, είχε δηλώσει τότε πως «ο Γιούτσος με τον Δομάζο είναι οι καλύτεροι έλληνες ποδοσφαιριστές».

Το αποτύπωμα του Νίκου Γιούτσου έμεινε βαθύ στην ιστορία του Ερυθρόλευκου Συλλόγου και δικαίως συγκαταλέγεται στους μεγάλους των μεγάλων του Ολυμπιακού.