Ενας σκληρός κόσμος

13:04 15/1/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Αυτό ήταν! Το μεσημέρι κληρώνει για τον/την επόμενη «κάτοικο» του νεοκλασικού της Ηρώδου του Αττικού. Στις 11.30 είναι προγραμματισμένη η συνάντηση του προέδρου Κυριάκου με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, και μετά από μία ώρα, θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα ο χρόνος για την ανακοίνωση της προσωπικότητας που θα τη διαδεχθεί. Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο πρόεδρος Κυριάκος θα ευχαριστήσει θερμά την απερχόμενη Πρόεδρο, αλλά δεν θα αισθανθεί και την  ανάγκη να δικαιολογήσει και την απόφασή του να μην ανανεώσει τη θητεία της.

Θα της αναφέρει απλώς ότι «σε

αυτή τη φάση, θεωρεί πως για την Προεδρία της Δημοκρατίας είναι προτιμότερο ένα αμιγώς πολιτικό πρόσωπο». Τίποτε άλλο. Αυτό. Ξερά, στεγνά και αποστειρωμένα. Στην τελική, γιατί να δώσει και λόγο για την επιλογή του; Μήπως έδωσε και το 2020 όταν την επέλεξε, προς έκπληξη όλων των παρεπιδημούντων στη μικρή μας πόλη;

Οι ίδιες πάντα πηγές, υποστηρίζουν ότι ούτε η κυρία Σακελλαροπούλου θα αισθανθεί κάποια ιδιαίτερη έκπληξη. Οτι ήδη από πριν τις γιορτές, είχε γίνει (άγνωστο με ποιον τρόπο, αλλά πάντως από σοβαρή πηγή) κοινωνός των προθέσεων του Κυριάκου να μην ανανεωθεί η θητεία της στο Προεδρικό Μέγαρο. Υποθέτω ότι θα αντελήφθη πως η πολιτική (και οι πολιτικοί) είναι ένας σκληρός κόσμος, μικρόκοσμος για την ακρίβεια, χωρίς συναισθηματισμούς και άλλα παρόμοια που χαρακτηρίζουν τους απλούς ανθρώπους…

«Εθισμένος» στις ανατροπές

Σας αρέσουν οι εκπλήξεις; Εμένα, σπεύδω να διευκρινίσω, όχι! Του προέδρου Κυριάκου όμως του αρέσουν πολύ. Τόσο που κατά πολλούς, όχι απαραίτητα εχθρούς του, είναι τρόπον τινά «εθισμένος» σε αυτές. Σε τι δηλαδή είναι «εθισμένος»; Στις ανατροπές. Ανήκει στην κατηγορία εκείνη των πολιτικών, οι οποίοι, εκεί που ο άλλος περιμένει ότι τα πράγματα θα έχουν μία φυσιολογική πορεία, την κρίσιμη στιγμή κάνουν κάτι που αλλάζει εντελώς την κατάσταση. Φέρνουν τα πάνω κάτω, τα πίσω μπρος και ούτω καθ’ εξής. Γιατί το κάνουν αυτό; Προφανώς για να κερδίσουν τον θαυμασμό του ακροατηρίου. Να το αφήσουν με το στόμα ανοιχτό, από την έκπληξη και την απορία «μα πώς το έκανε αυτό; Αφού όλα έδειχναν πως θα συνέβαινε κάτι άλλο» – εν προκειμένω το αναμενόμενο…

Πολιτικό όφελος μπορεί να μην έχουν με την ανατροπή του αναμενόμενου, συντηρούν όμως τον προσωπικό τους μύθο ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις κινήσεις τους, άρα και μελλοντικά ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι του ξημερώνει αναφορικά με τις αποφάσεις τους.

Επιστροφή στις γαλάζιες ρίζες;

Κρατήστε τα αυτά, εν είδει προλόγου για τη φημολογούμενη κατάληξη της πρότασής του, για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Χθες, εντάθηκε με ένα πλήθος δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, ότι έχει καταλήξει να προτείνει για την Προεδρία της Δημοκρατίας, τον πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα. Για να ενισχυθεί δε η πληροφόρηση (η οποία μπορεί στο τέλος της σημερινής ημέρας να αποδειχθεί… παραπληροφόρηση), είχε επενδυθεί και με ένα πλήθος καλολογικών στοιχείων για τον συμπαθή πρόεδρο της Βουλής (συμπατριώτη και φίλο μου). Αλλά και βαθυστόχαστων πολιτικών αναλύσεων. Οτι η επιλογή Τασούλα, εκ των ένδον της δεξιάς παράταξης (καθότι πρόκειται περί ενός πολιτικού που ανδρώθηκε στη σκιά του Ευάγγελου Αβέρωφ), σηματοδοτεί με καταλυτικό τρόπο το τέλος των ανοιγμάτων του προέδρου Κυριάκου στο πολιτικό Κέντρο. Οτι (θα) πρόκειται για την ηχηρή αναγγελία της επιστροφής του, τρόπον τινά στις «ρίζες» της παράταξης. Μπορεί. Αλλά επί του παρόντος, να με συγχωρεί το σύστημα, δεν θα το αγοράσω. Θα επιμείνω στα όσα προαναφέρω, και συστήνω να κάνετε το ίδιο. Μέχρι να ακούσω τον ίδιο να προτείνει τον Κώστα Τασούλα, δεν πιστεύω τίποτε. Για τον Κυριάκο μιλάμε…

Τρικυμία στην Κουμουνδούρου

Και μέσα στον γενικό χαμό, να σου και ο ΣΥΡΙΖΑ, να προσπαθεί να πάρει κι αυτός μια θέση στο κάδρο της προεδρολογίας, προτείνοντας τη Λούκα Κατσέλη για υποψήφια Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και προκαλώντας (όχι προσκαλώντας – αυτό δεν υπάρχει) τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης να συνταχθούν με την πρότασή του! Γιατί; Κανείς δεν έχει καταλάβει. Τι καταλάβαμε όλοι; Οτι επιμένει η βαριά τρικυμία που μαίνεται εκεί στην Κουμουνδούρου…

Η Λούκα φυσικά αποδέχθηκε την πρόταση, αλίμονο, και ο ΣΥΡΙΖΑ περιμένει τώρα από τους άλλους να τοποθετηθούν επί της πρότασής του. Αλλά απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, ουδείς θα την αποδεχτεί. Ακόμη και η Νέα Αριστερά, έδειξε πως δεν θα κάνει το χατίρι ούτε στο κόμμα από το οποίο προέρχεται – σου λέει, εμείς προτείναμε τον Ράμμο, κι εσείς κάψατε την πρόταση, από την πρώτη ώρα που την υποβάλαμε, τώρα γιατί να ακολουθήσουμε τη δική σας;

Και κάπως έτσι, τελειώνει, πριν κάνει καριέρα, κι αυτή η… ωραία πομφόλυγα του ΣΥΡΙΖΑ, περί «προοδευτικής υποψηφιότητας» για την Προεδρία…

Ανύπαρκτα «λεφτά υπάρχουν»

Βρε, τη Λούκα… 15 χρόνια πριν «κρέμασε» κανονικά τον Γιώργο Παπανδρέου, όταν ως υπεύθυνη του οικονομικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, τον έπεισε ότι με 32 δισ. ανείσπρακτες οφειλές προς το Δημόσιο, «λεφτά υπάρχουν» για να χρηματοδοτηθεί το φιλόδοξο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για την αποφυγή της καλπάζουσας κρίσης. Εκείνος που δεν είχε ιδέα από οικονομικά, ούτε και μπήκε ποτέ στον κόπο να ρωτήσει τα πώς και τα γιατί, την πίστεψε, το δήλωσε στη ΔΕΘ (εγώ του είχα κάνει τη σχετική ερώτηση) κι έκτοτε με «κυνηγάει» κι εμένα κι αυτόν αυτή η ιστορία. Γιατί όντως 32 δισ. ήταν οι ανείσπρακτες οφειλές. Μόνο που η Λούκα είχε  ξεχάσει να του εξηγήσει όλο το έργο: ότι τα 32 δισ. (που σήμερα είναι πάνω από 120…) ήταν στην πραγματικότητα ανύπαρκτα, διότι αυτοί που χρωστούσαν δεν επρόκειτο ποτέ να πληρώσουν! Ιστορίες από ένα πρόσφατο (και τόσο καταστροφικό) παρελθόν…

«Από τη μύγα, ξίγκι»

Διάβασα χθες εδώ κι εκεί, πανομοιότυπα ρεπορτάζ, δηλωτικό στοιχείο ότι είχαν την ίδια «πηγή», για το (δήθεν) «τραγικό» λάθος που διέπραξε ο Νίκος Ανδρουλάκης συνεντευξιαζόμενος στον Σκάι, όταν ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ μετά τις προσεχείς εθνικές εκλογές. Κατά την «πηγή» που τροφοδότησε αυτά τα περισπούδαστα ρεπορτάζ, ο Ανδρουλάκης είπε εμμέσως στους ψηφοφόρους ότι θα συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ και όποιο άλλο από τα κόμματα και τα κομματίδια της Αριστεράς επιθυμούν, άρα βρισκόμαστε, η χώρα δηλαδή, ενόψει σοβαρής αστάθειας και πολιτικών περιπετειών!!

Πρόκειται πραγματικά για ένα επίτευγμα για να κατασκευάσει κάνεις κάτι τέτοιο, από μια αυτονόητη θέση που εξέφρασε ο Ανδρουλάκης, 2½ χρόνια πριν από τις εκλογές, οι οποίες τυπικά είναι προγραμματισμένες για τον Ιούνιο του 2027. Δηλαδή, κατά τον… «κατασκευαστή», για να αποφύγει το «λάθος» ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έπρεπε να δηλώσει «μα βέβαια, εννοείται πως θα συγκυβερνήσουμε με τη Νέα Δημοκρατία»! Οπότε, να στείλει το μήνυμα στους ψηφοφόρους, πραγματικούς και εν δυνάμει, του κόμματος, ότι παιδιά, δεν χρειάζεται να ψηφίσετε εμένα, ψηφίστε κατευθείαν τη ΝουΔου, διότι έτσι κι αλλιώς με αυτούς θα κάνουμε κυβέρνηση!!

Απίθανοι τύποι, δεν υπάρχουν. Προσπαθούν να βγάλουν «από τη μύγα, ξίγκι»… from the fly, fat, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο…