Επιρροή

16:54 10/12/2024 - Πηγή: Τα Νεα

Στις 22 του περασμένου Ιουλίου, δύο ειδήσεις συγκλόνισαν τον πλανήτη. Ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν εγκατέλειψε τη μάχη για την επανεκλογή του. Και οκτώ χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Αυστρία, Ιταλία, Τσεχική Δημοκρατία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ελλάδα, Κροατία και Κύπρος) ζήτησαν από τον τότε υπεύθυνο

της Ενωσης για την εξωτερική πολιτική να τα βρει με τον Ασαντ.

Και στις δύο περιπτώσεις, ο στόχος ήταν ευγενής. Στην πρώτη, να αποτραπεί η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Στη δεύτερη, να γίνει η ευρωπαϊκή πολιτική για τη Συρία πιο ενεργή και πιο λειτουργική, προκειμένου να αυξηθεί η πολιτική επιρροή της ΕΕ και να γίνει πιο αποτελεσματική η ανθρωπιστική της βοήθεια. Η επανεξέταση του καθεστώτος των κυρώσεων (προκειμένου να μην πλήττεται ο απλός λαός) και η επαναπροσέγγιση με τον Ασαντ (που, καλώς ή κακώς, βρίσκεται στη θέση του) θα επιτρέψουν την επιστροφή προσφύγων σε ορισμένες περιοχές της χώρας, σημείωναν οι οκτώ υπουργοί Εξωτερικών σε κοινή τους επιστολή.

Η γενναία κίνηση του Μπάιντεν δεν έφερε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα – η αλήθεια είναι ότι έγινε πολύ αργά. Οσο για την πρωτοβουλία των «Οκτώ», ήταν τόσο φανερή η σκοπιμότητά της, ώστε ο Ζοζέπ Μπορέλ δεν προσπάθησε καν να κρύψει την ενόχλησή του. «Το πώς λειτουργεί το συριακό καθεστώς εδώ και δεκαετίες, με την ευθεία στήριξη της Ρωσίας και του Ιράν είναι γνωστό και τεκμηριωμένο», απάντησε στις 28 Αυγούστου. «Τούτου λεχθέντος, να είστε βέβαιοι ότι η ΕΕ ήταν πάντα πρόθυμη να ερευνήσει τρόπους για την καλύτερη στήριξη του συριακού λαού και των θεμιτών του προσδοκιών».

Παρά ταύτα, οι φωνές για προσέγγιση με τον Ασαντ συνέχισαν να ακούγονται τους επόμενους μήνες. «Πρέπει να συνεργαστούμε με όλες τις πλευρές, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να επιστρέψουν οι σύροι πρόσφυγες στην πατρίδα τους με εθελοντικό, ασφαλή και βιώσιμο τρόπο», δήλωνε η Τζόρτζια Μελόνι στα μέσα Οκτωβρίου στην ιταλική Γερουσία. Το πόσο εθελοντικά θα επέστρεφαν στη δικτατορία του Ασαντ οι άνθρωποι που έκαναν τα πάντα για να φύγουν από εκεί είναι συζητήσιμο. Μάλλον δεν θα τους ρωτούσε κανείς.

Και πάνω που η υπερήφανη ευρωπαϊκή διπλωματία είχε αρχίσει να αποδίδει καρπούς, με σύρους και ευρωπαίους influencers να φτάσουν να διαφημίζουν τα… τουριστικά θέρετρα της Συρίας, ήρθαν οι ισλαμιστές και χάλασαν τη σούπα. Αναυδοι, οι υπέρμαχοι της «ευρωπαϊκής ρεαλ-πολιτίκ» είδαν το σύμβολο της σταθερότητας της Συρίας να καταρρέει και να το βάζει στα πόδια. Αλλά δεν έχασαν χρόνο. Αν πριν οι πρόσφυγες έπρεπε να επιστρέψουν στα σπίτια τους επειδή η Συρία ήταν ασφαλής με τον Ασαντ, τώρα πρέπει να επιστρέψουν επειδή η Συρία είναι ασφαλής με αυτούς που ανέτρεψαν τον Ασαντ. Εθελοντικά, φυσικά.

Για την πολιτική επιρροή της ΕΕ, πάντως, δεν ακούστηκε αυτή τη φορά τίποτα.