Για τον κοροναϊό θα βρεθεί εμβόλιο. Οχι, όμως, για την ανεργία

21:53 23/4/2020 - Πηγή: Τα Νεα

Για την πορεία εξέλιξης των ερευνών για την εύρεση εμβολίου για τον νέο κοροναϊό ακούμε συνεχώς. Εύλογα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή θα στεφθούν με επιτυχία. Και αυτό προφανώς θα είναι ένα χαρμόσυνο νέο.

Όμως, δεν ακούμε τα ίδια νέα για την αναζήτηση ενός εμβολίου για την ανεργία.

Για την ακρίβεια, έχουμε την απόλυτη βεβαιότητα ότι κανένας δεν το αναζητά. Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.

Αυτή τη στιγμή έχουμε μια παγκόσμια έκρηξη

ανεργίας.

Στις ΗΠΑ είναι πάνω από 26 εκατομμύρια οι αιτήσεις για επίδομα ανεργίας τις τελευταίες εβδομάδες.

Σε άλλες χώρες απλώς δεν έχουν βγει ακόμη στατιστικές ή συγκαλύπτονται πίσω από επιδοτήσεις θέσεων εργασίας «σε αναστολή».

Στη χώρα μας το ίδιο το ΔΝΤ πρόβλεψε αύξηση της ανεργίας στο 22,3%.

Την ίδια στιγμή δεν ξέρουμε πόσες από τις θέσεις εργασίας που μπήκαν «σε αναστολή» τελικά θα διατηρηθούν.

Η ανεργία δεν είναι απλώς ένα «κοινωνικό πρόβλημα». Είναι η πιο επικίνδυνη κοινωνική συνθήκη που μπορεί να υπάρξει.

Διαλύει τις κοινωνίες και τις ζωές των ανθρώπων. Ακυρώνει το μέλλον και την ελπίδα.

Καταστρέφει γνώσεις και επιδεξιότητες.

Μαζί με τη φτώχεια και την ανασφάλεια σκοτώνει.

Κυριολεκτικά.

Για την ανεργία δεν υπάρχει εμβόλιο.

Όμως, υπάρχουν λύσεις.

Λύσεις όπως:

Η γενναία αύξηση των δημόσιων δαπανών και των δημόσιων επενδύσεων.Η επιδότηση κλάδων ώστε να μην χαθούν θέσεις εργασίας.Η κάλυψη των κενών θέσεων σε διάφορους τομείς του δημοσίου, ξεκινώντας από το χώρο της υγείας.Η ενίσχυση της έρευνας και της τεχνολογικής ανάπτυξης για να προκύψουν καινοτομίες που θα μπορούσαν επίσης να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.Η υποστήριξη της ανάπτυξης νέων μικρών και δυναμικών επιχειρήσεων.Η μαζική προσφορά πραγματικών προγραμμάτων επανακατάρτισης.

Τέτοιες κατευθύνσεις, μαζί προφανώς και με τη διατήρηση των επιδομάτων για όσους χάνουν τη δουλειά τους, θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν ότι δεν θα βρεθούμε με έναν τεράστιο αριθμό ανέργων, θα βοηθήσουν να αποφύγουμε τον παροξυσμό της κοινωνικής κρίσης και θα δώσουν ένα ανθρώπινο σχήμα στην «επόμενη μέρα».

Πολλές από αυτές τις λύσεις θα προσκρούσουν πάνω σε αγκυλώσεις όσων σκέφτονται μόνο με όρους εταιρικών ισολογισμών και «δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Όμως, σε έκτακτες καταστάσεις απαιτούνται και έκτακτες λύσεις, λύσεις πρωτότυπες και «έξω από το κουτί».

Γιατί δεν θέλουμε να «ευημερήσουν οι αριθμοί» αλλά να ζήσουν οι άνθρωποι.