Γιατί διαιωνίζεται η κατάληψη στη Μονή Εσφιγμένου και ο ρωσικός δάκτυλος

05:55 30/5/2022 - Πηγή: Τα Νεα

Οταν, στα 2001, οι φονταμενταλιστές παλαιοημερολογίτες ένοικοι της Μονής Εσφιγμένου έφθασαν να απαγορεύσουν στις αρμόδιες Αρχές να εισέλθουν για να δουλέψουν κατά την αρμοδιότητά τους, η Ιερή Κοινότητα, συνεκτιμώντας και τη χρόνια απαράδεκτη απόσχισή τους, αποφάσισε την απέλασή τους, ενώ το Πατριαρχείο τούς κήρυξε σχισματικούς. Εκείνοι προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), κι όταν ο αρχηγός τους ρωτήθηκε «τι θα κάνετε αν το ΣτΕ επικυρώσει την απόφαση απέλασης» απάντησε το περίφημο «ό,τι μας πει η Παναγία». Το ΣτΕ επικύρωσε την απόφαση το 2005, και εκείνος, βάζοντας μπροστά την Παναγία,

ανακοίνωσε «προς λύπην του ΣτΕ, δεν αποχωρούμεν».

Εκτοτε έχουμε μια κλασική παράνομη κατάληψη. Την ίδια περίοδο ορίστηκε νέα αδελφότητα και όργανα διοίκησης της Μονής που ζουν ακόμη σε μικρό κτίριο και ένα λυόμενο στις Καρυές. Το διπλανό κτίριο το κρατούν οι καταληψίες, μόνο και μόνο για να μην το παραλάβει η διοίκηση της Μονής.

Από τις αμέτρητες επιδόσεις των καταληψιών ξεχωρίζουν δύο: Το 2013 χρησιμοποίησαν μολότοφ για να αποτρέψουν την παραλαβή του κτιρίου αυτού των Καρυών. Και το 2015 αρνήθηκαν την είσοδο στο μοναστήρι σε πραγματογνώμονες που είχαν οριστεί δικαστικώς για να εξετάσουν τα κειμήλια.

Η κατάληψη στηρίχθηκε εξαρχής στην απειλή αρνητικής δημοσιότητας. Αντί πολλών αρκεί ένα παράδειγμα: Σημαντικός Αγιορείτης βαδίζοντας στις Καρυές περνάει δίπλα από αυτοκίνητο της Μονής, οπότε ο καταληψίας, που το οδηγεί παράνομα, χαρωπός και ανενόχλητος, του λέει: «Αγγιξέ με αν τολμάς και αυτόματα θα βουίξει το Διαδίκτυο ότι ασκείτε βία».

Η απειλή προξενούσε για χρόνια δισταγμό στην Πολιτεία να εκτελέσει τις αποφάσεις, έναν ενδοιασμό, μήπως προκληθεί δυσάρεστη εντύπωση. Θαρρείς και ο Πατριάρχης ή η Ιερή Κοινότητα, που επαναφέρουν εναγωνίως το θέμα, αδιαφορούν. Θαρρείς και η Δικαιοσύνη, που έχει εκδώσει περί τις 60 αποφάσεις εις βάρος των καταληψιών και των εξαρτωμένων από αυτούς (ο Αρειος Πάγος απέρριψε προ ημερών την τελευταία αίτησή τους για αναστολή εκτέλεσης), δεν αντιλαμβάνεται.

Ηδη όμως όλοι κατανοούν ότι η κατάληψη ξεπέρασε κάθε όριο, ότι αποτελεί καρκίνωμα για τον Αθω, ότι τα διακυβεύματα είναι δυσανάλογα των δισταγμών, ότι η στάθμιση του πολιτικού κόστους είναι πια αδικαιολόγητη: Προσβάλλεται ευθέως το συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο καθεστώς του Αγίου Ορους, αφού οι δικαστικά επικυρωμένες αποφάσεις του δεν εκτελούνται. Ενα τμήμα του Αγίου Ορους (το μοναστήρι και η περιοχή του) βρίσκεται ανεξέλεγκτο εκτός εννόμου τάξεως. Σ' αυτό οι καταληψίες δέχονται κάθε καρυδιάς καρύδι, συνήθως από τα χερσαία σύνορα, κρυφά, τη νύχτα, με παραβίαση όλων των όρων εισόδου και εξόδου από το Ορος, τελωνειακού ελέγχου, ελέγχου ταυτοτήτων κ.λπ. Η έδρα, οι ναοί, τα μνημεία, η βιβλιοθήκη, τα κειμήλια και τα άλλα τιμαλφή ενός νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου και αρχαίου εκκλησιαστικού ιδρύματος, είναι σε χέρια καταληψιών και άλλων εντελώς αγνώστων. Και ο νοών νοείτω. Μπορεί κάποιος να υποστηρίζει ή να ανέχεται μια τόσο επικίνδυνη κατάσταση; Σήμερα; Νομίζω, όχι. Αλλωστε η μόνη γνωστή παρέμβαση υπέρ των φονταμενταλιστών της Εσφιγμένου υπήρξε του τότε Μητροπολίτη Σμολένσκ Κυρίλλου, νυν Πατριάρχη Μόσχας, αλλά δεν νομίζω ότι αυτή μπορεί να διεκδικεί πλέον οποιαδήποτε αξία, ιδίως τώρα που τα πράγματα λέγονται, επιτέλους, με το όνομά τους.

Ο Διογένης Καραγιαννακίδης είναι δρ Ν., δικηγόρος