Γιατί τα παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι… κοντύτερα;

17:18 18/9/2024 - Πηγή: Τα Νεα

Πολλοί στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να μην το πιστεύουν, αλλά η χώρα τους «απολαμβάνει» μιας εφιαλτικής πρωτιάς, καθώς τα παιδιά της Γηραιάς Αλβιόνας χάνουν ύψους λόγω αυξημένης… φτώχειας και πείνας που δεν συναντάται σε άλλη κράτη.

Σε έρευνα που διεξήγαγε ο καθηγητής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Ντάνι Ντόρλινγκ, ανακάλυψε πως η αύξηση της παιδικής φτώχειας στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μια αλλαγή που δεν εντοπίζεται στον ίδιο βαθμό πουθενά αλλού στον κόσμο, μεταξύ περιοχών που μελέτησε ο ΟΗΕ.

Ενώ σε μεγάλο μέρος

της Ανατολικής Ευρώπη η παιδική φτώχεια έχει μειωθεί κατά 1/3 μέσα σε μόλις επτά χρόνια, στην άλλοτε πανίσχυρη Βρετανική Αυτοκρατορία, φαίνεται να αυξάνεται.

Το φτωχότερο πέμπτο των νοικοκυριών στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι φτωχότερο από το φτωχότερο πέμπτο στο μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης σημειώνει ο Ντάνι Ντόρλινγκ στο The Conversation τονίζοντας πως «για πολλούς ανθρώπους στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτό θα είναι έκπληξη. Κάποιοι θα αρνηθούν να πιστέψουν ότι μπορεί να είναι τόσο άσχημα τα πράγματα».

«Τα στοιχεία αυτής της φτώχειας φαίνονται στα μειούμενα ύψη των πεντάχρονων παιδιών από το 2010» λέει ο Ντόρλινγκ. «Ένα 5χρονο παιδί το 1990 θα είχε γεννηθεί το 1985 και το ύψος του επηρεάστηκε κυρίως από τη διατροφή κατά τα έτη 1985–1990. Αυτά ήταν δύσκολα χρόνια για το Ηνωμένο Βασίλειο: μαζική φτώχεια που προέκυψε από πάνω από τρία εκατομμύρια άτομα που έμειναν άνεργα στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Αλλά το μέσο ύψος των παιδιών εξακολουθούσε να αυξάνεται».

Αλλαγή στην παιδική φτώχεια, 2012–14 έως 2019–21 (UNISEF)

Μόλις το 2010, για εκείνα τα παιδιά που είχαν ζήσει μεταξύ 2005 και 2010, είδαμε πρώτα το ύψος τους να πέφτει, συμπίπτοντας με τα χρόνια λιτότητας μετά το 2010.

Επιχειρώντας ο Ντόρλινγκ να κατανοήσει γιατί συμβαίνει αυτό στο Ηνωμένο Βασίλειο, διαίρεσε τα 14 εκατομμύρια αγγλόπαιδα σε 7 τυπικές ομάδες παιδιών.

«Χώρισα και τα 14 εκατομμύρια παιδιά που ζουν στο Ην. Βασίλειο σε επτά ομάδες των 2 εκατ., ανάλογα το εισόδημα των οικογενειών τους το 2018 και το 2019. Στη συνέχεια επέλεξα το μέσο παιδί από κάθε 2 εκατ.. Μετά εξέτασα τι είχε συμβεί σε αυτές τις οικογένειες μεταξύ 2018 και 2024».

Αυτό που παρατήρησε αμέσως ο Βρετανός επιστήμονας είναι πόσο απίστευτα ευκατάστατα είναι τα παιδιά που είναι καλύτερα από τα επτά τυπικά παιδιά μας.

Περίπου το 6% όλων των παιδιών στο Ηνωμένο Βασίλειο ζουν σε νοικοκυριά πλουσιότερα από το τυπικό παιδί με την καλύτερη τύχη στην ανάλυσή μου. Αυτό το 6% των παιδιών των ελίτ, ζει σε οικογένειες που λαμβάνουν και ξοδεύουν κάθε χρόνο το ένα 1/3 του συνόλου του εισοδήματος στο Ην. Βασίλειο.

Εκείνοι που είναι πιο άποροι, εκείνοι των οποίων οι οικογένειες είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιούν τράπεζες τροφίμων. Εάν επιλέξετε επτά τυπικά παιδιά, σε ίση απόσταση μεταξύ της κλίμακας εισοδήματος, τότε αυτά τα άκρα δεν είναι μέρος αυτού που βλέπετε.

Δεδομένων των βρετανικών προτύπων, οι περισσότεροι στο Ηνωμένο Βασίλειο θα θεωρούσαν τα 4 από τα 7 τυπικά παιδιά ότι ζουν σε συνθήκες φτώχειας, με τις άλλες τρεις κατηγορίες να είναι ελάχιστα πιο ευκατάστατες.

Τα λιγότερο εύπορα παιδιά ζουν σε οικογένειες που αγωνίζονται να πληρώσουν λογαριασμούς και κάνουν θυσίες που δεν χρειάζεται να σκεφτούν οι άλλοι. Για παράδειγμα, είτε για εξοικονόμηση 10 λιρών το μήνα είτε για ασφάλιση πυρός, πλημμύρας ή κλοπής. Όλο και συχνότερα δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά και τα δύο.

Αλλά ακόμη και το πιο ευκατάστατο από τα επτά παιδιά ζει σε μια οικογένεια που ζορίζεται να κάνει διακοπές, ενώ αν και αυτό σπανίζει μεταξύ των πιο εύπορων δύο εκατομμυρίων οικογενειών, δεν είναι αδύνατον να συμβεί.

«Το Ηνωμένο Βασίλειο το 2024 δείχνει στον κόσμο τι σημαίνει να ζεις με υψηλή ανισότητα σε μια πάλαι ποτέ εύπορη χώρα. Σημαίνει ότι μερικά χρησιμοποιούν πολύ περισσότερους πόρους από τη συντριπτική πλειονότητα των άλλων παιδιών, όπως πρόσβαση σε πολύ περισσότερους δασκάλους -ανά παιδί- σε σύγκριση με τα υπόλοιπα, καλύτερο φαγητό, καλύτερο καταφύγιο, περισσότερη ζεστασιά, περισσότερα παιχνίδια, καλύτερο υλικό πάντα; συχνά περισσότερο από ό,τι νομίζετε ότι χρειάζεται κάποιο παιδί» λέει ο Ντόρλινγκ.