Γιουσέφ Eλ Αραμπί: «Μηχανή» των γκολ

12:03 31/3/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Ο Ελ Αραμπί θα μπορούσε από ευκολία να ακολουθήσει τις λεωφόρους των αδιάφορων βλεμμάτων. Υπήρξε, ωστόσο, μαχητής της ζωής, μεγαλωμένος με δυσκολίες και επέλεξε όχι τυχαία τους μικρούς δρόμους και αυτές τις παράξενες γοητευτικές στάσεις τους. Εκανε πολλές, είναι αλήθεια, μέχρι να φτάσει στα 32 του χρόνια όταν και υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό και από κει και πέρα να εκτοξευτεί στον κολοφώνα της δόξας του.

Αραγε, εκείνα τα στενοσόκακα της Ουβίλ, της μικρής πόλης στα βορειοδυτικά της

Γαλλίας όπου κλώτσησε νεαρός την μπάλα παρέα με τον αδελφό του ο Γιουσέφ, τον συμβουλεύουν ακόμη; Μάλλον ναι, γιατί αυτός είναι το καλύτερο τέκνο ενός ποδοσφαίρου που μαθεύτηκε κυριολεκτικά στον δρόμο (!) και δεν θέλουν εκείνοι οι δρόμοι να τον αποχωριστούν.

Πάσες πάνω από το τσιμέντο και σουτ κατευθείαν στον στόχο. Αυτή ήταν η αρχική προπόνηση του Ελ Αραμπί και πασέρ ο αδελφός του. Από νεαρή ηλικία επιβεβαιώθηκε το ταλέντο του και το χάρισμα που είχε να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Στην Ουβίλ υπήρχαν πολλοί Μαροκινοί, δεν ένιωσε ποτέ μόνος και σύντομα βρέθηκε να παίζει μπάλα στη γειτονική Καέν.

«Το πρωί τα μαθήματα στο σχολείο, το απόγευμα η αθλητική ακαδημία» ήταν η συμβουλή του πατέρα και είναι αλήθεια πως ουδόλως διαφέρει από όσα ζητούν κατά κόρον οι γονείς. Ο Ελ Αραμπί, όμως, διέφερε από τα άλλα παιδιά. «Εγώ θα φτάσω ψηλά» έλεγε ξανά και ξανά, την ίδια στιγμή που οι δάσκαλοί του επέμεναν στη διάπλαση του σωστού χαρακτήρα των αθλητών.

Τα βράδια που ξετίναζε τα δίχτυα με το γνωστό του στυλ, αυτό το τόσο ιδιαίτερο και μοναδικό, ήταν τα βράδια που οι συστολές της καρδιάς ακολουθούσαν τις υπερβολές του πάθους

Από την Καέν στον Θρύλο μέσω Κατάρ

Ο Ελ Αραμπί βρήκε θέση στην Καέν και ο πρώτος του αριθμός υπήρξε το 33. Χωρίς όνομα στην πλάτη. «Ημουν μικρός και δίχως φήμη τότε»,  λέει ίσως με παράπονο αλλά πάντα με τις θύμησες να μην τον εγκαταλείπουν. Μετά φόρεσε το 21 στην Αλ Χιλάλ της Σαουδικής Αραβίας, μια επιλογή «απόλυτα συνειδητή γιατί είναι η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας», μέχρι να έρθει η πρόταση της Λεβάντε, η οποία έσπασε τον κουμπαρά της και έδωσε 5 εκατ. ευρώ, ποσό πρωτοφανές για το κλαμπ αυτό ώστε να πάρει την υπογραφή του.

Ηδη, το όνομά του ακουγόταν όλο και περισσότερο, φορούσε το 15 ή το 9, ήταν μια πόλη που του ταίριαζε πολύ καθώς είχε και έξι τζαμιά, με αποτέλεσμα να προσεύχεται συχνά πυκνά ο κυνηγός. «Την υγεία στη στέλνει ο Θεός» αναφέρει ξανά και ξανά. Ο δρόμος του στη συνέχεια βρέθηκε στο Κατάρ, για μια τριετία στην Αλ Ντουχάιλ – ορισμένοι τότε τον ξέγραψαν και τον θεώρησαν ξεχασμένο από τον Θεό. Ηταν λες και παράτησε την προσπάθεια. Ανάμεσά τους δεν ήταν οι υπεύθυνοι του Ολυμπιακού που έχοντας τα μάτια τους ανοιχτά εντόπισαν τον Ελ Αραμπί.

Ασταμάτητος

Οι συστάσεις ήταν περιττές. Οταν κάποιος βάζει συνεχώς γκολ, ποιος μπορεί να τον σταματήσει; Τον Ιούλιο του 2019 και σε ηλικία 32 ετών, αυτός ο Υδροχόος (γεννημένος τον Φεβρουάριο του 1987) πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα. Αγνωστος στο ευρύ κοινό. Δεν πήρε αμέσως θέση στην ενδεκάδα. Λογικό. Μέσα του όμως γνώριζε τη συνέχεια. Η ατυχία ενός παίκτη ανοίγει τις πόρτες του παραδείσου για έναν άλλον. Νόμος στο ποδόσφαιρο. Το φλερτ με τον Μπεργκ δεν μετουσιώθηκε σε γάμο, ο Γκερέρο είχε ενοχλήσεις στη ρεβάνς της Ρωσίας με αντίπαλο την Κράσνονταρ, ο Ελ Αραμπί από το παράθυρο στην ενδεκάδα αλλά τα δύο γκολ μέσα στη μικρή περιοχή έφεραν φαρδιά πλατιά την υπογραφή του. Νίκη με 2-1, 6-1 το συνολικό σκορ και οι όμιλοι στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν γεγονός. Η πορεία του Ελ Αραμπί με τα ερυθρόλευκα χρώματα είχε μόλις αρχίσει.

Κάποια στιγμή συναντάς τη δύναμη του αληθινού σκόρερ εγκλωβισμένη σε ένα «χαίρω πολύ». Εκείνη τη στιγμή νιώθεις πως αγγίζει την μπάλα ο Ελ Αραμπί όπως ακουμπά η κεντήστρα το εργόχειρο. Μα αυτός ο στράικερ από το Μαρόκο κάνει έργα τέχνης στο γρασίδι. «Πρέπει να παίζεις, να αγωνίζεσαι και να είσαι πάντα πεινασμένος» έλεγε χωρίς να κουράζεται να επαναλαμβάνει τη συγκεκριμένη ατάκα κατά τη διάρκεια της μεστής καριέρας του. Ποιος αρνείται πως έγινε ένας από τους κορυφαίος σέντερ φορ όλων των εποχών για τον Ολυμπιακό;

Κατέκτησε δύο φορές το λεγόμενο «χρυσό παπούτσι» στη Σούπερ Λίγκα (20 γκολ την περίοδο ’19 – ’20) και 22 (τη σεζόν ’20 – ’21). Τις ίδιες σεζόν βγήκε και κορυφαίος ξένος παίκτης, ενώ βρίσκεται στη δεύτερη θέση των σκόρερ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με 20 γκολ σε 57 συμμετοχές. Πρώτος, ποιος άλλος, ο Ελ Κααμπί με τη θυελλώδη περυσινή του παρουσία έως την κατάκτηση του Κόνφερενς Λιγκ. Αλλά ο Ελ Αραμπί είναι κάτι άλλο και μάλιστα ξεπέρασε και τα τέσσερα χατ-τρικ του Τζιοβάνι, φτάνοντας τα πέντε σε πολύ λιγότερες συμμετοχές.

Το επιστέγασμα μιας τεράστιας καριέρας στο λιμάνι. Ο Ελ Αραμπί με το τρόπαιο του Conference League στα χέρια

Ο φορ των αξέχαστων βραδιών

Στη συλλογική μνήμη ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί αποτελεί τον παίκτη-ορόσημο για τη θέση του κεντρικού κυνηγού. Περισσότερο «μπαλάτος» από τον Ελ Κααμπί, δεινός εκτελεστής, όπως άλλωστε επιβεβαιώνουν και οι επιδόσεις του (317 γκολ σε 643 αγώνες), τήρησε στο έπακρο την υπόσχεση που είχε δώσει ως πιτσιρικάς όταν ξεκινούσε την καριέρα του. «Θέλω να δείξω την τρέλα μου για το ποδόσφαιρο και να πιάσουν τόπο οι θυσίες μου» είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ο Ελ Αραμπί. Τον αποκάλεσαν μοντέρ διότι δημιούργησε εικόνες που σφήνωσαν στα ερμάρια των αναμνήσεων και, πράγματι, οι φανατικοί φίλοι του Ολυμπιακού, αλλά όχι μόνον αυτοί, έχουν να θυμούνται πολλά από τον «πιστολέρο», προσωνύμιο που του δόθηκε λόγω των πανηγυρισμών του.

«Να περάσουμε ωραίες στιγμές μαζί» είπε όταν έβαζε τζίφρα στο συμβόλαιο με το κόκκινο μελάνι. Αν ήταν δέσμευση, την κράτησε. 94 γκολ το σύνολο. Οπως αντίστοιχα κράτησε συντροφιά στο μαγεμένο πλήθος. Στη διάρκεια της καραντίνας, με τον κορωνοϊό να επελαύνει, ο Γιουσέφ ήταν η καλύτερη παρέα τις νύχτες του χειμώνα, αυτές που ζέσταινε με τα γκολ του. Λες και εκείνα τα βράδια αργούσαν να φύγουν, λες και ήθελαν να εξαντλήσουν το πάθος των φιλάθλων μέχρι το φινάλε.

Τα βράδια που ξετίναζε τα δίχτυα ο Ελ Αραμπί με το γνωστό του στυλ, αυτό το τόσο ιδιαίτερο και μοναδικό, ήταν τα βράδια που οι συστολές της καρδιάς ακολουθούσαν τις υπερβολές του πάθους. Το γκολ στο Εμιρέιτς απέναντι στην Αρσεναλ τον Φεβρουάριο του ’20, γκολ-πρόκριση που μνημονεύεται ακόμη και έκανε τους Κανονιέρηδες να σιγήσουν. Τα γκολ κόντρα στην Τότεναμ και την Αϊντχόφεν. Η ζωγραφιά του μετά την πάσα του Βαλμπουενά για το μοναδικό γκολ στο 1-0 επί του ΠΑΟ, στο άδειο λόγω της πανδημίας Γ. Καραϊσκάκης. Τα γκολ απέναντι στην ΑΕΚ με την οποία ανέπτυξε μια σχέση που αντέχει στον χρόνο και τον θυμούνται καλά στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Ακόμη ακόμη και η συμμετοχή του στην πορεία προς τον θρίαμβο του Κόνφερενς, δεν μπορεί να θεωρηθεί μικρή, διότι, πολύ απλά, στα δύσκολα χρειάζεται ο Ελ Αραμπί, ο άνθρωπος στα 37 του αντέχει και δίνει ώθηση για την ανατροπή με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Τα γκολ του ήταν μαχαιριές για τους «απέναντι» και έμοιαζαν με αθλητικό νέκταρ για τους θιασώτες του ωραίου ποδοσφαίρου.

Ο Ελ Αραμπί έκανε μια πορεία με τα ερυθρόλευκα σαγηνευτική. Χάραξε ορίζοντες με συντροφιά τους συμπαίκτες του και τους οπαδούς του Ολυμπιακού, τα γκολ του έμειναν στην ιστορία όπως τα σημάδια αποτυπώνονται στη σκέψη. Σε ακολουθούν συνέχεια όσο κι αν μεγαλώνεις, όσο κι αν αποκτάς ρυτίδες. Κι ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί, μολονότι ο χρόνος κυλά, για πάντα θα είναι κομμάτι της ιστορίας του Ολυμπιακού. Γιατί με το ασύνορο πάθος και τα χρυσαφένια του γκολ, έδειξε σε έναν συνήθως σκοτεινό ουρανό το ασημένιο φεγγάρι της ελπίδας και των θριάμβων.