Η Δήμητρα Ιωάννου μπαίνει στον «Χορό της Θεάς»

20:44 22/6/2021 - Πηγή: Τα Νεα

Η δολοφονία ενός αρχαιολόγου γίνεται αφορμή για ένα αγωνιώδες κυνηγητό, όπου κάθε δευτερόλεπτο είναι πολύτιμο. Οι δυο κόρες του αναλαμβάνουν τη σκυτάλη και προσπαθούν να βρουν πώς σχετίζεται η πρόσφατη ανακάλυψή του με το θάνατό του. Ποιος είναι ο ένοχος, τι «όπλισε» το χέρι του και πόσο θα κινδυνεύσουν εκείνοι που έθεσαν στόχο ζωής να τον βρουν;

«Ο Χορός της Θεάς», το έβδομο μυθιστόρημα της Δήμητρας Ιωάννου, είναι ένα αρχαιολογικό θρίλερ που κρατά τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι την τελευταία του σελίδα. Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός και πρόκειται για ένα εθιστικό χαρμάνι

από συναίσθημα και μυστήριο, έρωτες και πάθη, ίντριγκες και μυστικά, ενώ συνδέει μοναδικά το φως με το σκοτάδι και το παρελθόν με το παρόν.

Η Δήμητρα  Ιωάννου μίλησε στα «Νέα» για το βιβλίο, την αστυνομική λογοτεχνία και τους ήρωες βγαλμένους από την φαντασία της.

Πώς προέκυψε η έμπνευση για το βιβλίο;

Η αλήθεια είναι πως πριν από μια συγκεκριμένη εκδρομή που πραγματοποίησα τον προηγούμενο χρόνο στο αρχαίο ιερό της Άρτεμης στη Βραυρώνα, δεν είχα την παραμικρή ιδέα ότι θα έγραφα ένα αρχαιολογικό θρίλερ στη συνέχεια. Είναι γνωστό πως οι αρχαίοι Έλληνες έχτιζαν τα ιερά τους σε τόπους ιδιαίτερης ενέργειας και μέσα στην υπέροχη γαλήνη του ιερού ένιωσα να κινείται μαγικά η διαδικασία της έμπνευσης. Εκεί μου ‘συστήθηκε’ ο καθηγητής Νικηφόρος Έξαρχος και μερικοί άλλοι κομβικοί ήρωες της ιστορίας. Έφυγα από το ιερό συγκλονισμένη, καθώς είχα την υπόθεση ενός ολόκληρου βιβλίου στο μυαλό μου.

Μια και πρόκειται για ένα αρχαιολογικό θρίλερ, χρειάστηκε να κάνετε κάποια έρευνα για να αντλήσετε πληροφορίες;

Μελέτησα και εμβάθυνα στην αρχαία ελληνική ιστορία και μυθολογία για να συλλέξω το υλικό που χρειαζόμουν για τη συγγραφή του Χορού της Θεάς. Στο βιβλίο ο καθηγητής Νικηφόρος Έξαρχος καθοδηγεί τους πρωταγωνιστές της ιστορίας να βρουν ένα χαμένο άγαλμα μέσω μιας πληθώρας μύθων, θρύλων, συμβόλων, αινιγμάτων και λεξάριθμων. Ένα κυνήγι θησαυρού καθ’ολοκληρίαν ζυμωμένο από την πλούσια πολιτιστική μας κληρονομιά.

Ο τίτλος "Ο χορός της θεάς", πού παραπέμπει;

Είναι πολλές οι θεές που παίζουν το δικό τους βασικό ρόλο σε αυτή την ιστορία και ο αναγνώστης καλείται ο ίδιος να ανακαλύψει πού συντονίζεται η ψυχή του. Κατ’αρχήν οι γρίφοι του καθηγητή Έξαρχου οδηγούν τους πρωταγωνιστές σε κάποια από τα πιο σημαντικά ιερά του αρχαίου ελληνικού κόσμου, αφιερωμένα στις ολύμπιες θεές. Ήρα, Δήμητρα Αφροδίτη, Αθηνά, Άρτεμη, Εστία, η κάθε μια με τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε ιδιαίτερα κομμάτια της γυναικείας υπόστασης. Από την άλλη ο τίτλος μπορεί να παραπέμπει στο άγαλμα που αναζητούν όλοι παθιασμένα. Τέλος μπορεί να αναφέρεται σε κάποια από τις κόρες του καθηγητή που εξελίσσονται ως προσωπικότητες καθ’όλη τη διάρκεια του βιβλίου, καθώς δυναμώνουν, αντιμετωπίζουν τους προσωπικούς τους δαίμονες, θεραπεύουν τα τραύματά τους, αγαπούν, ερωτεύονται.

Σχετίζεται το συγκεκριμένο βιβλίο με τα παλιότερά σας;

Τα προηγούμενα βιβλία μου είναι ένα σύνθετο χαρμάνι από μυστήριο, συνδυασμένο με έντονες συμπεριφορές, κοινωνικές διαδράσεις και προβληματισμούς, έρωτες, μίση, πόθους, πάθη και ίντριγκες, μια συνταγή την οποία λατρεύω και σκοπεύω να επανέλθω πολύ σύντομα, καθώς τελικά μιμείται την ίδια τη ζωή. Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο βιβλίο αποτέλεσε μια απόκλιση από την πεπατημένη μου πορεία και η συγγραφή ενός αρχαιολογικού θρίλερ ήταν ένα στοίχημα που έβαλα με τον εαυτό μου. Δεν έχω σταματήσει να λαμβάνω πολλά ενθουσιώδη μηνύματα αναγνωστών που μου ζητούν επίμονα μια δεύτερη ιστορία με τους ίδιους ήρωες και τελικά θεωρώ πως το στοίχημα κερδήθηκε με τον πιο όμορφο τρόπο. Είμαι ευγνώμων στους αγαπημένους φίλους αναγνώστες που αγκάλιασαν με τόση αγάπη το Χορό της Θεάς αλλά και στις εκδόσεις Ψυχογιός για την όλη τους στήριξη.

Γράφετε έργα με αστυνομική χροιά. Ποιοι διάσημοι ήρωες αντίστοιχων έργων σας έδωσαν έμπνευση για τα δικά σας κείμενα;

Νομίζω πως έχω πολύ κλασικά γούστα. Θα σας πω ότι μεγάλωσα ξεκοκαλίζοντας κυριολεκτικά όλα τα έργα της Άγκαθα Κρίστι. Στο σπίτι μου μάλιστα υπήρχε έντονο το ζήτημα της προτίμησης, καθώς οι μισοί επιθυμούσαν την Μις Μαρπλ ως πρωταγωνίστρια και οι άλλοι μισοί τον Ηρακλή Πουαρό. Φυσικά θα ήταν αδύνατο να μην αναφέρω τον ευφυέστατο Σέρλοκ Χολμς του σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ και τον συμπαθέστατο Father Brown του G.K. Chesterton. Τέλος δε θα παραλείψω τον Σαμ Σπέιντ του Ντάσιελ Χάμετ και το Φίλιπ Μάρλοου του Ρέιμοντ Τσάντλερ που ενσαρκώθηκαν και οι δυο στη μεγάλη οθόνη από τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ.

Στην Ελλάδα, η αστυνομική λογοτεχνία είναι ιδιαίτερα δημοφιλής. Πού οφείλεται αυτό κατά τη γνώμη σας;

Θεωρώ ότι οι Έλληνες είναι έξυπνοι, εύστροφοι και πολυμήχανοι. Έτσι λοιπόν αρέσκονται να διαβάζουν αναγνώσματα που κατ’εξοχήν κεντρίζουν την ευφυία τους και τους προκαλούν να συμμετέχουν ‘ενεργά’ στη λύση ενός μυστηρίου. Από την άλλη έχουν εξελιχθεί ως αναγνώστες και αναζητούν πιο πολυσχιδή αναγνώσματα. Πρέπει να λάβουμε υπόψη πως ο Έλληνας δεν είναι μόνο εγκεφαλικός, αλλά διαθέτει και έντονο συναίσθημα. Έτσι λοιπόν τα είδη πλέον ‘ανακατεύονται’ και συνομιλώντας με αναγνώστες, κατανοώ πως αγαπούν πολύ το πάντρεμα του μυστηρίου με το συναίσθημα σε ένα ανάγνωσμα που δεν αφυδατώνεται από την ξερή λογική, ούτε μουχλιάζει από μελοδραματικές υπερβολές. Τέτοιες ιστορίες αγαπώ να γράφω, γιατί τέτοιες αγαπώ να διαβάζω κι εγώ ως αναγνώστρια.

Αν μπορούσατε να μπείτε κυριολεκτικά στα παπούτσια κάποιου ήρωά σας και να τον ακολουθήσετε στις περιπέτειές του, ποιον θα διαλέγατε;

Στο τελευταίο μου βιβλίο θα ήθελα να συνυπάρξω για λίγο με τη Νίκη, τη μεγαλύτερη κόρη του καθηγητή έξαρχου. Η Νίκη είναι αρχαιολόγος ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα της, έξυπνη, καλλιεργημένη, κατάγεται από μια οικογένεια όπου οι ανομολόγητες αλήθειες την επηρεάζουν δραματικά και μένει σε ένα παλιό αρχοντικό, το οποίο κρατά καλά κρυμμένα τα μυστικά του και αποτελεί ένα σημαντικό πυρήνα της όλης υπόθεσης. Επίσης μαζί με τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές έχει την ευκαιρία να γνωρίσει μια άλλη Αθήνα, μια πόλη κάτω από την πόλη όπου ελάχιστοι έχουν την ευκαιρία να δουν.

Αν μιλάμε για κάποιο από τα άλλα μου βιβλία, θα ήθελα για λίγο, για πολύ λίγο όμως, να δω τον κόσμο μέσα από τα μάτια του Δαμιανού, από τους Γιους της Γαλανής Κυράς. Η άφατη κακία και το μελάνι της ψυχής του είναι συγκλονιστικά, και θυμάμαι πως όταν έγραφα τη συγκεκριμένη ιστορία, είχε πάρει από μόνος του ζωή και επιδιδόταν σε ανείπωτες πράξεις, έχοντας αφήσει ακόμα και εμένα την ίδια άφωνη.