Η δύναμη του μίσους

16:13 6/11/2023 - Πηγή: Τα Νεα

Γνωρίζουμε ότι στη συγκεκριμένη μορφή του πολιτεύματος (ας το πούμε έτσι…) για το οποίο αγωνίζονται και χύνουν το αίμα τους οι ισλαμιστές, τους ομοφυλόφιλους τους πετάνε από τις ταράτσες. Εχουμε τις εικόνες στη μνήμη από τον καιρό του Ισλαμικού Κράτους. Για τους κομμουνιστές, σε αυτού του είδους τα καθεστώτα, προτιμούν τις πιο παραδοσιακές μεθόδους. Στο Ιράν, λ.χ., τους κρεμάνε. Το Ισλαμικό Κράτος τούς σκότωνε επίσης, αλλά με ποιον τρόπο δεν ξέρω. Πάντως, στα ισλαμικά θεοκρατικά καθεστώτα, οι εκκαθαρίσεις ξεκινούν από τους μαρξιστές.

Γιατί; Είτε επειδή αγιατολάδες, με ρηχή γνώση της ιστορίας της Δύσης, βλέπουν στον μαρξισμό την απειλή του ορθού λόγου, είτε επειδή καταλαβαίνουν ότι είναι κι αυτός μια αντίπαλη θρησκεία, μια ανταγωνιστική τελεολογία και, άρα, επικίνδυνος.

Με αυτά ως υπόβαθρο των σκέψεων μου, αναρωτιέμαι, ειλικρινά, γιατί το ΚΚΕ διαδηλώνει τόσο επίμονα υπέρ της Χαμάς. Τι μπορεί να εξηγήσει, αγωνίζομαι να καταλάβω, τη συγκεκριμένη μορφή παραλογισμού. Η απάντηση δεν είναι είναι κανένα μυστήριο, είναι ορατή διαχρονικά στις θέσεις του ΚΚΕ στα διεθνή θέματα: εναντίον της Δύσης κι όποιος θέλει ας είναι. Απλοϊκό και αφελές, για να μην πω τίποτα βαρύτερο, αλλά αυτό είναι. Μην ψάχνετε για περίπλοκες εξηγήσεις, μερικές φορές τα πράγματα είναι τόσο απλά και η προκείμενη είναι μία από αυτές. Αν αξίζει που της δώσαμε λίγο από τον χρόνο μας, είναι επειδή, για μία φορά ακόμα, αποδεικνύεται μπροστά στα μάτια μας αυτό που δεν μας αρέσει και δεν θέλουμε να πιστέψουμε, δηλαδή ότι στην πολιτική το μίσος είναι απείρως ισχυρότερο της αγάπης. Η εξάπλωση της ιδεολογίας «woke» στο αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα το επιβεβαιώνει.

ΚΑΡΔΟΥΛΕΣ ΤΕΛΟΣ

Μιλώντας για αγάπη, ο νους μου πηγαίνει κατευθείαν στο «μόνο κόμμα που μιλάει για αγάπη», όπως καυχιόταν κάποτε η πρόεδρος του, η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αφού όμως απέτυχε να καταστείλει την εξέγερση των Μιχάλη Χουρδάκη και Αρετής Παπαϊωάννου και την απόσχισή τους, το κλίμα πρέπει να έχει αλλάξει τελείως στην Πλεύση Ελευθερίας. Γιατί, αν τελικά ήταν τόσο εύκολο για τον κ. Χουρδάκη και τη μητέρα του να πλεύσουν προς την ελευθερία, γιατί να μη σαλπάρουν και άλλοι; Ανεξαρτήτως των δηλώσεων που τους έχει βάλει να υπογράψουν, η κ. Κωνσταντοπούλου δεν μπορεί να κάνει τίποτε για να τους υποχρεώσει να παραδώσουν τη βουλευτική έδρα τους. Συνεπώς, αντιμετωπίζει θεωρητικά τον ίδιο κίνδυνο από οιονδήποτε άλλον δυσαρεστημένο από τον αυταρχικό συγκεντρωτισμό της. Φαντάζεστε δεν θα υπάρχουν; Δεν νομίζω, επομένως, ότι την τρέχουσα περίοδο η κ. Κωνσταντοπούλου είναι σε διάθεση για καρδούλες. Η Πλεύση Ελευθερίας προσωρινά δεν μιλάει για αγάπη…

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ

Το αίτημα διατυπώνεται από πολλές πλευρές και με πολλούς τρόπους, αλλά η ουσία είναι πάντα η ίδια: άμεση κατάπαυση πυρός από πλευράς του Ισραήλ, προσωρινή ή μόνιμη, για ανθρωπιστικούς λόγους. Εκείνοι που το ζητούν αυτό ζητούν (ευσχήμως) από το Ισραήλ να αυτοκτονήσει. Αν το αίμα των αθώων κάνει το Ισραήλ να υποχωρήσει, τότε γιατί ξεκίνησε τη στρατιωτική επιχείρηση; Στο αρχικό λάθος, ακριβέστερα στα πολλά λάθη που έκαναν όλα μαζί το ένα το μεγάλο, αυτό που εκμεταλλεύτηκε η Χαμάς με την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, θα ερχόταν να προστεθεί ένα ακόμη χειρότερο, δηλαδή ένας αιματηρός πόλεμος που δεν τον είχε υπολογίσει καλά και, αφού τον ξεκίνησε, τον πήρε πίσω. Τυχόν κατάπαυση πυρός, για τη Χαμάς θα ήταν μια δεύτερη νίκη στο επίπεδο της τακτικής, ενώ για το Ισραήλ θα είναι ομολογία αδυναμίας.

Αυτά είναι απλά, λογικά πράγματα, δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη ικανότητα για να τα αντιληφθείς – εκτός ίσως από λίγη μελέτη. Παρ’ όλ’ αυτά τόσοι άνθρωποι γύρω μας δεν τα αντιλαμβάνονται και διαδηλώνουν καθημερινά, «απαιτώντας» κατάπαυση του πυρός εδώ και τώρα. Ζητούν κάτι που δεν γίνεται. Αν αυτή η στάση τους δεν οφείλεται σε εσωτερική αδυναμία λειτουργίας του συστήματος, σε ατομικό επίπεδο, τότε είναι υποκρισία, ενδεχομένως και δειλία από όσους ντρέπονται να παραδεχθούν ότι υποστηρίζουν τη Χαμάς.