Η οπαδική βία είναι ακόμη εδώ

19:55 27/5/2024 - Πηγή: Τα Νεα

Δεν έχουν περάσει πολλές εβδομάδες από την ανακοίνωση των μέτρων της κυβέρνησης κατά της αθλητικής βίας, αλλά η αποτελεσματικότητα των μέτρων – για την οποία πολλοί είχαν εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις – δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς μέσα σε μερικές ώρες. Σε Ελλάδα και Γερμανία.

Στα τέλη του περασμένου χρόνου, ο Κυριάκος είχε υπογραμμίσει με ένα «ως εδώ» τη βούληση της κυβέρνησής του να πατάξει την οπαδική βία. Εξαγγέλθηκαν μέτρα που ποτέ δεν εφαρμόστηκαν, ένας άβουλος υπουργός Αθλητισμού, ο Γιάννης Βρούτσης, που

κλήθηκε να τα εφαρμόσει απέτυχε εντελώς, και το Σάββατο, άναυδη η χώρα, παρακολούθησε σε ζωντανή μετάδοση από τον Βόλο τα όργια που συνέβησαν κατά τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος στο ποδόσφαιρο. Με πρωταγωνιστή ποδοσφαιρικό παράγοντα της ομάδας Αρης Θεσσαλονίκης να επιτίθεται κατά ξένης, γυναίκας (!!!) διαιτητή του αγώνα, επειδή δήθεν αδίκησε την ομάδα του (γαλλίδα διαιτητής, ήρθε στην Ελλάδα για να αποκτήσει μια ελληνική ομάδα υπέρ μιας άλλης – γελοίο ως και σκέψη, αλλά τέλος πάντων). Ο τύπος αυτός, Καρυπίδης ονόματι, που δρα ανεξέλεγκτος στον χώρο του ποδοσφαίρου, έδωσε με τη στάση του την «καλύτερη» απάντηση στις κυβερνητικές εξαγγελίες για την αντιμετώπιση της βίας στους αθλητικούς χώρους. Αν αυτά τα άτομα επιτρέπεται να διευθύνουν ποδοσφαιρικές ομάδες, αναρωτιέται κανείς ποια διαφορετική συμπεριφορά μπορεί να περιμένει από τους χουλιγκάνους που συγκεντρώνονται στις περίφημες «θύρες» των γηπέδων!

Καμία έκπληξη λοιπόν γιατί οι χουλιγκάνοι Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού σκοτώθηκαν στο ξύλο στο Βερολίνο, την ίδια περίπου ώρα των «οργίων» του «νταή» Καρυπίδη στον Βόλο.

Προσωπικά περιμένω να δω από τον Πρωθυπουργό τι παρέμβαση θα κάνει προσωπικά για να καθαρίσει πια αυτό το απόστημα της βίας στα γήπεδα, που μας προσβάλλει πλέον ως κοινωνία. Πώς θα υλοποιήσει, επιτέλους, αυτό το «ως εδώ».

(Το ότι δεν συνελήφθη επί τόπου ο Καρυπίδης από τις αστυνομικές δυνάμεις δεν είναι και ο καλύτερος οιωνός, πάντως…)

Τα Γιάννενα και η αεροπορική σύνδεση

Βρέθηκα την Παρασκευή στα Γιάννενα, τα υπέροχα Γιάννενα, για να μιλήσω σε παρουσίαση βιβλίου, υπό τον τίτλο «Οίνου και Αμπέλου ιστορία», του πολυγραφότατου κυρίου Στέφανου Κωλέττα. Η παρουσίαση έγινε στο πλαίσιο του εορτασμού των 50 χρόνων της συνεταιριστικής οινοποιίας ΖΟΙΝΟΣ, η οποία δραστηριοποιείται στην περιοχή της Ζίτσας. Η Ζίτσα είναι η αμπελουργική περιοχή της Ηπείρου, η οποία παράγει μια σειρά από εξαιρετικά κρασιά, διεθνώς ανταγωνιστικά, και μεταξύ αυτών την… ελληνική σαμπάνια, που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτε τις αντίστοιχες γαλλικές. Μην πω ότι είναι και καλύτερη. Αλλά δεν το λέω, διότι μπορεί και να θεωρηθώ… σοβινιστής, οπότε το αποφεύγω.

Προς τι όμως ο πρόλογος; Για το εξής: ενώ στα Γιάννενα λειτουργεί ένα αναβαθμισμένο, ιδιαίτερα καλαίσθητο ως προς τους χώρους υποδοχής και απολύτως επαρκές τεχνολογικά για να δεχτεί μεγάλα αεροπλάνα αεροδρόμιο, η εγχώρια Aegean έχει υποβαθμισμένο εντελώς τον προορισμό. Δύο δρομολόγια την ημέρα, ένα το πρωί και ένα αργά το βράδυ, με μικρά, ελικοφόρα αεροσκάφη και συχνές καθυστερήσεις οι οποίες λειτουργούν αποθαρρυντικά στο να χρησιμοποιήσει κανείς αεροπλάνο για τη μετακίνησή του από και προς την πρωτεύουσα. Και για διεθνείς προορισμούς από τα Γιάννενα, ούτε λόγος!

Οι αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες των φορέων δεν έχουν επιφέρει αποτέλεσμα. Η κατάσταση συνεχίζεται όπως και πριν το αεροδρόμιο αναβαθμιστεί από τη Fraport και τίποτε δεν δείχνει ότι θα αλλάξει…

Ωφελείται η… Αλβανία

Ευτυχώς όμως για το αεροδρόμιο υπάρχει η γειτονική… Αλβανία! Η οποία χρησιμοποιεί κανονικά το αεροδρόμιο των Ιωαννίνων για την εξυπηρέτηση των δικών της αναγκών. Αριθμός αεροπορικών εταιρειών, κυρίως σκανδιναβικών χωρών, χρησιμοποιεί το αεροδρόμιο των Ιωαννίνων για τη μεταφορά επιβατών με προορισμό τους τουριστικούς προορισμούς της Αλβανίας στο Ιόνιο.

Τις λίγες ώρες που παρέμεινα στα Γιάννενα, έγιναν δύο πτήσεις της αεροπορικής εταιρείας SAS από Σουηδία και Νορβηγία, γεμάτες τουρίστες οι οποίοι είχαν προορισμό ξενοδοχειακές μονάδες στους Αγίους Σαράντα!..

Οπως μου ανέφεραν παράγοντες της περιοχής, οι τουρίστες μεταφέρονται στον προορισμό τους με πολυτελή πούλμαν αλβανικών συμφερόντων, το οποίο σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι εδώ σε εμάς δεν αφήνουν ούτε ευρώ. Πλην των slots που πληρώνουν στη Fraport. Δεν ξέρω αν αυτό λέει κάτι στην Aegean αλλά και στην κυβέρνηση. Η γνώμη μου είναι πάντως ότι πρέπει να ξαναδούν από κοινού το θέμα του αεροδρομίου των Ιωαννίνων, και ειδικότερα την ουσιαστική αναβάθμισή του…

Ποντάρουν στον απόμαχο

Διάβασα κι εγώ τα αποκαλυπτικά στοιχεία της δημοσκόπησης που διενήργησε η εταιρεία ερευνών GPO για λογαριασμό της εφημερίδας «Παραπολιτικά» σχετικά με την Κεντροαριστερά και τις μελλοντικές εξελίξεις γι’ αυτή, τις οποίες ορισμένοι θεωρούν αναπόφευκτες μετά το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου. Διάβασα όμως και διάφορα σχόλια, παρεπόμενα των στοιχείων της έρευνας, και ειδικά αυτά που αφορούν τις εκτιμήσεις για το ποιος θα μπορούσε να ηγηθεί της προσπάθειας για την ανασυγκρότηση του χώρου. Δεν μου αρέσει να σχολιάζω γνώμες άλλων, καθένας έχει τη δική του, και ειδικά όταν αφορά ζητήματα πολιτικής – η γνωστή, καφενειακού χαρακτήρα, άποψη «κάνε με εμένα πρωθυπουργό για 24 ώρες να σου λύσω το πρόβλημα της χώρας» βρίσκει εφαρμογή και στους περί την Κεντροαριστερά προβληματισμούς. «Κάνε με εμένα αρχηγό στην Κεντροαριστερά να κάνω τον Μητσοτάκη να χάσει τον ύπνο του».

Είδα λοιπόν ότι διάφοροι… κεντροαριστερολόγοι στέκονται, με θαυμασμό, στο εύρημα της έρευνας ότι ένα 16% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι το πρόσωπο το οποίο μπορεί να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο για την ανασυγκρότηση της παράταξης είναι ο πρόεδρος Αλέξης, ο βετεράνος, ο απόμαχος!!!

Προφανώς «νοσταλγοί του παρελθόντος» (που λέει και το τραγούδι), οι οποίοι παραβλέπουν ότι λίγο πιο πίσω από τον Τσίπρα υπάρχει ένα ολόκληρο 13,4% των ερωτηθέντων που απαντάει ότι αυτός θα μπορούσε να είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ακόμη και το 10,5% των προτιμήσεων που συγκεντρώνει ο Στέφανος Κασσελάκης δύσκολα μπορεί να παραβλεφθεί.

Επίσης, με την ευκαιρία, δεν βλέπω γιατί όλος αυτός ο πανικός για την «επαγγελματική» αποκατάσταση του προέδρου Αλέξη. Οταν είναι ακόμη νωπές οι μνήμες από το «θυελλώδες», με όλη τη σημασία της λέξης, 5ετές πέρασμά του από την εξουσία…

Για να καταλήξω: με φθαρμένα υλικά, η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς είναι χαμένη υπόθεση…

«Δεν ζωντανεύουν οι νεκροί»

Πέρασε και δεν ακούμπησε, λόγω της… «τούρλας» του Σαββατοκύριακου, ισχυρή παρέμβαση στελέχους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, ονόματι Ζωής Καρκούλια, μέλους της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δι’ επιστολής της ζήτησε από τη γραμματέα του κόμματος της χαράς Ράνια Σβίγκου την άμεση, επείγουσα σύγκληση της Πολιτικής Γραμματείας, διότι δεν αντέχει άλλο την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κόμμα. Κατά την κυρία Καρκούλια, ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται ραγδαία σε ένα «ασπόνδυλο κόμμα», εξαιτίας προφανώς της αναστολής λειτουργίας κάθε οργάνου στο κόμμα, την οποία… αδιαμεσολάβητα έχει επιβάλει το φαντεζί αγόρι που ηγείται πλέον του χώρου. Για μένα, ωστόσο, η μοναδική αξία που προσλαμβάνει η παρέμβαση της περί ου ο λόγος κυρίας, η οποία μου είναι και παντελώς άγνωστη, έγκειται στην απάντηση η οποία εδόθη διά της μεθόδου «σχόλιο κύκλων» του ΣΥΡΙΖΑ, «δεν ανασταίνονται οι πεθαμένοι», και αυτό εμμέσως πλην σαφώς, σύμφωνα με τους «κύκλους», καταδεικνύει ότι το κόμμα έχει πλέον πάρει άλλο δρόμο και δεν έχουν θέση τέτοιες απόψεις στον ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής!!

Ο εστί μεθερμηνευόμενον, «ακόμη εδώ είναι αυτή;».

Δεν ξέρω αν πίσω από τους «κύκλους» που απάντησαν στην Καρκούλια είναι η δικιά μου Βούλα (Κεχαγιά), αλλά η απάντηση προϋποθέτει βαθιά γνώση του λαϊκού τραγουδιού. Καθότι αποτελεί μια παραλλαγή από τραγούδι, στον ρυθμό του ζεϊμπέκικου, της αοιδού Χαρούλας Λαμπράκη, της δεκαετίας του ’60, υπό τον τίτλο «Δεν ζωντανεύουν οι νεκροί», στίχοι του οποίου είναι οι ακόλουθοι:

«Δε ζωντανεύουν οι νεκροί,

όσο κι αν κλαις, δεν ωφελεί.

Δε σε λυπάμαι κι αν πονάς,

φύγε λοιπόν, τι με κοιτάς».

(Ταιριάζει και με τα προηγούμενα, περί Τσίπρα…)