Η σημασία των λαϊκών σταρ

13:28 21/1/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Λαϊκή σταρ πριν από τις σταρ και πολύ πριν ολοκληρωθεί αυτός ο γιγαντιαίος μηχανισμός ανάδειξης προσώπων και συγκερασμού τους με τη νύχτα ή τα μαζικά ΜΜΕ. Σταρ αλλά κυρίως δυναμική γυναίκα μέσα σε ένα εξόχως ανδροκρατούμενο περιβάλλον όπως το μετεμφυλιακό και μεταπολεμικό λαϊκό τραγούδι. Η Καίτη Γκρέυ από την πρώτη στιγμή έκανε επιτυχία. Από την πρώτη

στιγμή κέρδισε το μεγαλύτερο νυχτοκάματο από όλους και εντελώς μόνη. Πράγματα που πιθανώς ακούγονται αυτονόητα ή συνηθισμένα σήμερα, αλλά αν τα τοποθετήσετε σε ένα ταραγμένο και ρευστό κάδρο της δεκαετίας του ’50 του ’60 δεν ήταν.

Η νύχτα διακυβευόταν από προστάτες παρακρατικούς. Υπήρχαν υπόγειοι δίαυλοι με κέντρα εξουσίας. Το μαζικό σύστημα του τραγουδιού παροχέτευε μια ολόκληρη βιομηχανία διασκέδασης. Παράλληλα με μία γιγαντιαία δισκογραφία που ο κυρίως της ιμάντας ήταν η Columbia των αδερφών Λαμπρόπουλου. Η Καίτη Γκρέυ σχεδόν σέρφαρε πάνω σε ένα ρεύμα όπου μεγάλοι συνθέτες, στιχουργοί, ενορχηστρωτές, μουσικοί – κυρίως μπουζουξήδες – διαμόρφωναν το νέο μουσικό τοπίο του μεταπολέμου αφήνοντας πίσω τους τη ρεμπέτικη δομή και ανοίγοντας το είδος στο μαζικό κοινό με δύο εμβληματικά πρόσωπα: τον Τσιτσάνη και τον  Χιώτη. Φωτισμένοι άνθρωποι είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι πέραν των σουξέ, πέραν της βιομηχανίας της επιτυχίας, πέραν ενός είδους φτήνιας που πάντα υπάρχει μέσα στη νύχτα, εδώ καταγράφονταν αριστουργήματα. Ο Μάνος Χατζιδάκις δίνει ήδη την περίφημη διάλεξη το 1949 στο Θέατρο Τέχνης για το Ρεμπέτικο. Η Σοφία Σπανούδη ανακαλύπτει τον Τσιτσάνη. Ο Τσαρούχης επίσης μέσα σε αυτό το περιβάλλον εντοπίζει μια συνέχεια στον λαϊκό πολιτισμό. Η Γκρέυ όχι μόνο πρωταγωνιστεί στα κέντρα και τα σχήματα της νύχτας αλλά τα βάζει και με ιδιοκτήτες κέντρων, φτάνει στα δικαστήρια, προστατεύει τους μουσικούς της, αλλά και διατηρεί το προφίλ μιας πληθωρικής γυναίκας που με τη σειρά της συμβάλλει σε αυτό που λέγεται μεταπολεμικό λαϊκό είδος. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ακόμη και τα ειδύλλιά της ήταν μέρος ενός μαζικού θεάματος που είχε ανάγκη η κοινωνία εκ των πραγμάτων τότε βγαίνοντας από τον πόλεμο. Κάνοντας ταμείο αυτές τις μέρες που η Γκρέυ έφυγε για πάντα, θα ήταν αδικία αυτή την ταλαιπωρημένη αλλά και ταυτόχρονα τόσο πετυχημένη γυναίκα κανείς να την εγγράψει απλώς και μόνον για την προσφορά της στο λαϊκό. Σε άλλες χώρες αξιολογούν με σοβαρότητα, μελετούν τους δικούς τους ποπ σταρ και όχι μόνον αμιγώς μουσικά, αλλά ως κοινωνικά πρόσωπα. Ως πρόσωπα που λειτούργησαν μέσα σε συγκεκριμένα κοινωνικά δεδομένα. Πολλές φορές με όχημα τα πρόσωπα αυτά στο εξωτερικό διερευνούν και φωτίζουν όψεις και πλευρές διαφόρων ιστορικών εποχών.

Στην Ελλάδα έχουμε μείνει μόνον στο να ασχολούμαστε με τα τραγούδια τα οποία άφησαν πίσω τους τέτοια πρόσωπα, άντε και με κάποια περιπετειώδη ερωτικά τους στόρι. Στη χειρότερη περίπτωση σπεύδουμε να τους αποδομήσουμε μέσω των κοινωνικών δικτύων και πάμε για άλλα. Η ιστορία είναι πολύ σοβαρότερη και η καταγραφή του λαϊκού μαζικού τραγουδιού και μαζικού θεάματος είναι μία σπουδαία και σοβαρή όψη της ίδιας καταγραφής της χώρας.