Η θλίψη του Μάρτιν Σκορσέζε για το σινεμά σήμερα

12:20 7/11/2019 - Πηγή: Τα Νεα

Ο σκηνοθέτης Μάρτιν Σκορσέζε, με αφορμή την ταινία του «Ο Ιρλανδός» που θα προβληθεί από την πλατφόρμα του Netflix και για σύντομο διάστημα σε ελάχιστες κινηματογραφικές αίθουσες, επανήλθε στη συζήτηση για την καλλιτεχνική αξία των ταινιών με κόμικ χαρακτήρες, για τις οποίες είπε σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Empire» τον περασμένο Οκτώβριο ότι δεν είναι «κινηματογράφος» και τις συγκρίνει με «θεματικά πάρκα». Γράφοντας στους «New York Times» ένα άρθρο γνώμης,

ο Σκορσέζε λέει: «Η κατάσταση αυτή τη στιγμή είναι βάρβαρη και αφιλόξενη στην τέχνη. Και η πράξη της απλής γραφής αυτών των λέξεων με γεμίζει με τρομερή θλίψη».

Αρνήθηκε ότι τα αρχικά του σχόλια ήταν «προσβλητικά ή... μαρτυρίες μίσους για την εταιρεία Marvel από την πλευρά μου» και αναγνώρισε ότι «πολλές σειρές ταινιών (franchise) γίνονται από ανθρώπους μεγάλου ταλέντου και καλλιτεχνικής αξίας. Μπορείτε να το δείτε στην οθόνη... Ξέρω ότι αν ήμουν νεότερος, αν ενηλικιωνόμουν αργότερα σε μια μεταγενέστερη εποχή, μπορεί και να ενθουσιαζόμουν από αυτές τις εικόνες και ίσως ακόμη και να ήθελα να κάνω μια τέτοια ο ίδιος».

Το σύμπαν της Marvel

Ωστόσο, ο Σκορσέζε συνεχίζει να περιγράφει τη δική του ιδέα για τον κινηματογράφο, η οποία είναι «τόσο μακριά από το σύμπαν της Marvel, όσο απέχει η Γη από τον αστερισμό Αλφα Κενταύρου». Για τον ίδιο και τους σύγχρονούς του, καθώς και εκείνους που πάντα θαύμαζε, λέει: «Ο κινηματογράφος αφορούσε την αισθητική, συναισθηματική και πνευματική αποκάλυψη. Είχε σχέση με χαρακτήρες, την πολυπλοκότητα των ανθρώπων, τις αντιφάσεις τους και μερικές φορές την παράδοξη φύση τους, τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να βλάψουν ο ένας τον άλλον, να αγαπούν ο ένας τον άλλο και ξαφνικά να έρθουν αντιμέτωποι με τον εαυτό τους».

Και προσθέτει: «Πολλά από τα στοιχεία που ορίζουν τον κινηματογράφο, όπως τον ξέρω, υπάρχουν σε εικόνες της Marvel. Αυτό που δεν υπάρχει όμως σε αυτές τις εικόνες είναι τα στοιχεία της αποκάλυψης, μυστήριου ή μιας αληθινής συναισθηματικής απειλής. Είναι συνέχειες τυπικές, αλλά στην ουσία είναι ριμέικ και όλα μέσα σε αυτά επιβάλλονται επισήμως επειδή δεν μπορούν πραγματικά να γίνουν με άλλον τρόπο. Αυτή είναι η φύση των σύγχρονων franchise ταινιών: ερευνώνται από την αγορά, δοκιμάζονται από το κοινό, ελέγχονται, τροποποιούνται και αναδιαμορφώνονται έως ότου είναι έτοιμα για κατανάλωση».

Αναφέρεται επίσης στο ίδιο το Χόλιγουντ ως μέρος του προβλήματος. «Η κατάσταση, δυστυχώς, είναι ότι τώρα έχουμε δύο ξεχωριστά πεδία: από τη μία πλευρά υπάρχει η παγκόσμια οπτικοακουστική ψυχαγωγία και από την άλλη υπάρχει ο κινηματογράφος. Εξακολουθούν να επικαλύπτονται από καιρό σε καιρό, αλλά αυτό γίνεται ολοένα και πιο σπάνιο».