Η τρέλα

15:02 21/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Αν μπεις σε ένα σπιράλ δεν κάνεις πίσω. Ακολουθείς μία πορεία από την οποία, ακόμα και αν θέλεις, δεν μπορείς να ξεφύγεις. Αυτό συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες με το μανιτάρι της τοξικότητας που σχηματίζεται πάνω από την τραγωδία των Τεμπών. Δεν χρειάζεται καν δημοσκόπηση. Δείτε τι γράφεται στα social media. Για ένα μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας οι νεκροί στα Τέμπη πολλαπλασιάστηκαν λόγω της έκρηξης που προκάλεσε παράνομο φορτίο, το οποίο επρόκειτο

να χρησιμοποιηθεί για τη νόθευση καυσίμων. Και επειδή ο λαθρέμπορος είναι κολλητός του Μητσοτάκη, η εντολή που ήρθε από το Μαξίμου ήταν για μπάζωμα του χώρου προκειμένου να μην ανιχνευτούν οι χημικές ενώσεις. Εν συνεχεία δολοφονήθηκαν δύο υπάλληλοι του ΟΣΕ που ήξεραν πολλά για την υπόθεση. Και τώρα αποκαλύπτεται ότι δολοφονήθηκε και ο γιος της «εισαγγελέως των Τεμπών» που βέβαια δεν είχε άμεση σχέση με τη δικογραφία, αλλά αυτή η λεπτομέρεια δεν είναι ικανή να χαλάσει μία ωραία ιστορία. «Τον σκότωσαν για να στείλουν μήνυμα στους δικαστές». Στις 28 Φεβρουαρίου χιλιάδες άνθρωποι θα κατέβουν στους δρόμους έχοντας κατά νου τη συγκεκριμένη πλοκή για τα Τέμπη. Ακόμα και αν όλα αυτά αναιρεθούν από την πραγματικότητα, η αλήθεια δεν πρόκειται να καταλάβει τον χώρο που της ανήκει. Σε μία χώρα που η εμπιστοσύνη προς τους θεσμούς έχει τρωθεί από βαριά χτυπήματα, ακόμα και οι προφανείς εξηγήσεις υστερούν μπροστά στην εκδοχή μιας σκοτεινής συνωμοσίας. Ασφαλώς η κυβέρνηση δεν είναι άμοιρη των ευθυνών για αυτήν την κατάσταση. Χειρίστηκε το θέμα με τέτοιο τρόπο ώστε σήμερα μπορεί ο καθένας να ενώσει τις τελίτσες όπως του γουστάρει. Επίσης η κυβέρνηση διαπράττει και τώρα ένα λάθος στην αξιολόγηση της κατάστασης. Δεν υπάρχει αντιπολίτευση που να διατηρεί τόσο ισχυρά ερείσματα στην κοινωνία ώστε να κατεβάζει τον κόσμο στους δρόμους. Πρόκειται για μία ανεξέλεγκτη δυναμική που τροφοδοτείται από το λαϊκό θυμικό στην κοινωνική δικτύωση. Εκ των πραγμάτων, όσοι ψαρεύουν σε αυτά τα νερά, τώρα χρησιμοποιούν δίχτυ. Για αυτό και το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από αυτό που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Και μας αφορά όλους. Η τρέλα επιστρέφει.

Κοπάδια ηλιθίων

Είσαι ο Τραμπ και γράφεις ότι ο Ζελένσκι είναι comedian, κωμικός ηθοποιός. Αυτό, σε πρώτη ανάγνωση, εκλαμβάνεται ως επαγγελματική αντιζηλία – κανένας δεν είναι καλύτερος κωμικός από σένα. Στην ίδια ανάρτηση αποκαλείς τον Ζελένσκι «δικτάτορα». Είναι μία κουβέντα που δεν τολμάς να πεις για τον Πούτιν. Προφανώς επειδή, για τη δική σου πολιτική αντίληψη, ο Πούτιν δεν είναι δικτάτορας, αλλά πρότυπο. Και λίγο μετά βγαίνει ο Ιλον και κατηγορεί τον «δικτάτορα Ζελένσκι» για τη δολοφονία αμερικανού δημοσιογράφου. Ναι, ο Ιλον. Που όταν ξέσπασε ο πόλεμος διέθεσε τους δορυφόρους του προκειμένου οι Ουκρανοί να έχουν αδιάλειπτη σύνδεση με το Ιnternet. Σήμερα όμως είναι με τους Ρώσους. Ολο αυτό δεν είναι κυνισμός. Είναι παράνοια να βλέπεις την Αμερική στο πλευρό της Ρωσίας. Είναι ωμό νταβατζιλίκι που μάλιστα χειροκροτείται από κοπάδια ηλιθίων, εντός και εκτός Αμερικής. Οχι, ούτε ο Τραμπ, ούτε ο Μασκ είναι τόσο επικίνδυνοι, όσο τα γίδια που τους ακολουθούν, χτυπώντας τις κουδούνες τους.

Εδώ είναι τα λεφτά!

Τα σενάρια περί ανασχηματισμού έχουν ατονήσει καθώς διαψεύδονται κατηγορηματικά από το Μαξίμου και, μεταξύ μας, κάτι τέτοιο θα ήταν εντελώς άκαιρο. Ωστόσο σε αυτά που δημοσιεύονται ανά καιρούς υπάρχει ένας κοινός τόπος: ο υπουργός Μετανάστευσης, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, αδειάζει τα συρτάρια του και ετοιμάζεται να πάει σπίτι του. Και εγώ ο αφελής, ο ανίδεος, βρέθηκα να ακούω κυβερνητικό στέλεχος που μου εξηγούσε ότι το συγκεκριμένο υπουργείο είναι το πιο hot ως προς το ενδιαφέρον αρκετών για την ανάληψη του χαρτοφυλακίου. Γιατί; Διότι έχει μπροστά του δύο θηριώδεις διαγωνισμούς. Εναν για τη λειτουργία των δομών φιλοξενίας και έναν για τη σίτισή τους. Το συνολικό κονδύλι ξεκινάει από 1,6 δισ. ευρώ και μπορεί να φτάσει ως τα 2 δισεκατομμύρια. Χρειάζεται να σας πω περισσότερα;