Η Τζοάνα Χογκ και το «Ενθύμιο» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

09:54 3/11/2019 - Πηγή: Τα Νεα

Οι γενιές, οι κοινωνικές τάξεις , η …«ευρωπαϊκότητα» και ο «αμερικανισμός» του βρετανικού σινεμά, το Θατσερικό Λονδίνο της δεκαετίας του ’80, η αυτοπεποίθηση που φέρνει η «ευτυχής άγνοια της νιότης», η «ανασκαφή στις αισθήσεις» και η 60χρονη έφηβη Τζοάννα Χόγκ στο 60χρονο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

«Οι εξωτερικές επιρροές, τα social media, η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ο λόγος που τόσες πολλές ταινίες της σύγχρονης παραγωγής μοιάζουν

τόσο πολύ μεταξύ τους… Αγαπώ το σινεμά, αλλά δεν περιστρέφεται η ζωή μου γύρω από αυτό. Έχω τα μάτια μου ανοιχτά, παρατηρώ τους ανθρώπους, τις σχέσεις με τους άλλους και τον εαυτό τους» έλεγε, μεταξύ άλλων, στην πρώτη της παρουσία στη Θεσσαλονίκη η σκηνοθέτης -στο έργο της οποίας το 60ο Φεστιβαλ Κινηματογράφου έχει αφιέρωμα. (Θα προβληθούν τέσσερις μεγάλου μήκους ταινίες της, οι οποίες δεν έχουν παρουσιαστεί ποτέ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ενώ το αφιέρωμα εγκαινιάζει και τη συνεργασία του Φεστιβάλ με το κινηματογραφικό περιοδικό της Βρετανίας, το Little White Lies, το οποίο έχει τεύχος αφιερωμένο στη Χογκ).

«Ενθύμιο« ή… «The Souvenir» η τελευταία της ταινία (προβάλλεται απόψε στο «Ολύμπιον» και ήδη η προβολή έχει σημειώσει sold out, και σε επανάληψη την ερχόμενη Παρασκευή στις 18.00 στην αίθουσα «Φρίντα Λιάππα») διαδραματίζεται στο Λονδίνο των αρχών της δεκαετίας του ’80. Τα εξωτερικά πλάνα «στηρίχτηκαν» σε φωτογραφίες της ίδιας της σκηνοθετιδας η οποία αρχικά εργάστηκε ως φωτογράφος και το σενάριο σε σημειώσεις της.

…Μια συνεσταλμένη φοιτήτρια κινηματογράφου ορθώνει ανάστημα όταν μπαίνει στη ζωή της ένας χαρισματικός -αν και όχι ιδιαίτερα έμπιστος- άντρας. Η παρουσία του την βοηθά να ανεξαρτητοποιηθεί από την υπερπροστατευτική της μητέρα και τους σνομπ φίλους της, ωστόσο σταδιακά βυθίζεται σε μια τοξική σχέση γεμάτη ένταση, που την απομακρύνει από τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της.

«Το Λονδίνο των αρχών του ΄80 δεν υπάρχει πια. Χρησιμοποίησα παλιές φωτογραφίες μου γιατί ήμουν φωτογράφος κι έστησα τα σκηνικά από …μνήμης Ήταν μια πολιτικά και κοινωνικά ασταθής εποχή αλλά τόσο γοητευτική για εναν νέο… Προσπάθησα να δώσω την αίσθηση του τόπου σαν ενα ταξίδι στο χρόνο – δεν ξέρω πόσο κατάφερα να είναι και…στις αισθήσεις. Μελαγχολική διαδικασία, καθώς στις φωτογραφίες υπήρχαν πρόσωπα που απουσιάζουν πλέον… ήταν όμως -παρά το «άστατο» της εποχής μια ιδιαίτερα δημιουργική εποχή».

Δημιουργεί ταινίες χωρίς σενάριο και προτιμά να χρησιμοποιεί ερασιτέχνες ηθοποιούς («η αυτοπεποίθηση που συχνά εχουν οι ερασιτέχνες με βοηθά ιδιαίτερα στην καθοδήγησή τους, δεν επιλέγουν την…«ερμηνεία» έλεγε σήμερα στην «οικεία» της, συννεφιασμένη, Θεσσαλονίκη).

Οσο για τα βραβεία; Το «Ενθύμιο» εχει ήδη βραβευθεί, αλλά η σκηνοθέτης μοιάζει μάλλον αδιάφορη… «Σέβομαι τα βραβεία αλλά… το ταξίδι δεν έχει «γούστο» όταν έχει συγκεκριμένο προορισμό- «στόχο». Σημασία έχει το ταξίδι της προετοιμασίας του…», έλεγε σήμερα στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με αφορμή την πρώτη της επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη η Λονδρέζα σκηνοθέτις που χαρακτηρίστηκε ως πρωτοπόρος ενός νέου ρεύματος κοινωνικού ρεαλισμού στον βρετανικό σινεμά.