Και τώρα… ανασχηματισμός

13:56 16/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Και τώρα που αναδείχθηκε από τη Βουλή ως νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κώστας Τασούλας, να περάσει, παρακαλώ, ο επόμενος – όχι Τασούλας, αλλά ο… ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Ολα δείχνουν ότι αφού κλείσει το επόμενο βασανιστικό, για την κυβέρνηση, 15ήμερο (με τα πορίσματα για τα Τέμπη, και ειδικά το τι προκάλεσε την έκρηξη από τη σύγκρουση των δύο τρένων, και την πραγματοποίηση των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας για τα δύο χρόνια από το

τραγικό δυστύχημα), ο πρόεδρος Κυριάκος θα επιχειρήσει να μηδενίσει το κοντέρ με έναν ευρύ, ίσως τον ευρύτερο που έχει επιχειρήσει έως τώρα, στα έξι χρόνια της θητείας του, ανασχηματισμό. Αν δεν με αποπροσανατόλισε μια καλή πηγή που έχω εκεί γύρω στο Μέγαρο Μαξίμου, το δόγμα Κυριάκου για τη νέα κυβέρνηση είναι «ουδείς αναντικατάστατος». Με την έννοια ότι κανείς εκ των υπουργών δεν πρέπει να αισθάνεται σίγουρος ή σταθερός στο υπουργείο που κατέχει σήμερα.

Ενα ερωτηματικό υπάρχει, κι αυτό αφορά το ποιος θα ορκίσει τη νέα κυβέρνηση: η κυρία Σακελλαροπούλου ή ο κ. Τασούλας; Ητοι, πριν από τις 13 Μαρτίου ανασχηματισμός ή μετά τις 13;

Γαλάζιες υποδείξεις στο ΠΑΣΟΚ

Είναι συγκινητικό το πόσο σκέφτονται το μέλλον του ΠΑΣΟΚ γενικά και του Νίκου Ανδρουλάκη ειδικότερα τα παλικάρια που αποτελούν το επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου! Θέλουν το καλό τους (και του ΠΑΣΟΚ και του Νίκου) και δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να «μοιράζουν» στο συνεργαζόμενο σύστημα που διαθέτουν στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο υποδείξεις και παραινέσεις, προκειμένου να καταφέρουν (Κίνημα και Ανδρουλάκης) να αυξήσουν τα ποσοστά τους. Το κόμμα σε εκλογική απήχηση, ο αρχηγός του σε κυβερνησιμότητα. Τρομερό! Και, συνάμα, τόσο μα τόσο υπέροχα αλτρουιστικό. Αυτοί, παιδί μου, μπορεί να είναι στην υπηρεσία του Μητσοτάκη, αλλά δεν παραιτούνται – ΠΟΤΕ! – της ενσυναίσθησης για τον συνάνθρωπο.

Θέλουν το καλό του Κυριάκου, πράγμα το οποίο θεωρώ και λογικό αφού αυτός τους πληρώνει, αλλά παράλληλα δανείζουν προσπάθειες και φαιά ουσία σε ΠΑΣΟΚ και Ανδρουλάκη, προκειμένου να βοηθήσουν. Αφιλοκερδώς, φυσικά. Ασε δε τη στεναχώρια που τραβάνε κάθε φορά που διαπιστώνουν από (τους δικούς τους, πάντα) δημοσκόπους ότι τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ πέφτουν, διότι δεν «τραβάει» ο Ανδρουλάκης. Οι κακόμοιροι, με κόπο συγκρατούν τα δάκρυα στα μάτια τους από τη διαπίστωση. Και δώσ’ του εκεί, να «προειδοποιούν», και οι άλλοι, οι φουκαριάρηδες οι «συνεργάτες», πρόθυμα να μεταφέρουν στον Τύπο ότι καταρρέει το ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε, ματώνει και η δική μου καρδιά διαπιστώνοντας την απελπισμένη προσπάθεια να βοηθήσουν τον Ανδρουλάκη και το κόμμα του…

Επιμένει στην αυτόνομη πορεία

Κι αυτός ο Ανδρουλάκης, ρε παιδί μου. Να μην κάνει όσα του υποδεικνύει το επιτελείο για λογαριασμό του Κυριάκου; Τι πράγμα κι αυτό. Γιατί δεν θέλει το καλό του, το οποίο του προσφέρουν στο πιάτο οι πανάκριβοι επικοινωνιολόγοι του Μεγάρου Μαξίμου; Απορώ. Θα μπορούσαν να τον αφήσουν χωρίς τις συμβουλές τους, να καταστραφεί εντελώς. Αλλά δεν το κάνουν, επειδή είναι σωστοί χριστιανοί, καλοί Σαμαρείτες, και στην τελική φιλάνθρωποι. Αλλά ο άλλος, ξεροκέφαλος. Δεν ακούει. Ούτε δέχεται υποδείξεις. Να γίνει το ΠΑΣΟΚ, ας πούμε, μια ουρά – έτσι το θέλουν, έτσι βολεύει – της Νέας Δημοκρατίας, οπότε αύριο μεθαύριο που θα γίνουν οι εκλογές και η αυτοδυναμία θα είναι όνειρο απατηλό, να μπορέσει να σχηματιστεί μια κυβέρνηση ανάλογη εκείνης του 2012-2015, των Σαμαρά – Βενιζέλου. Μα να μη θέλει κι αυτός το καλό του;

Να επιμένει στην αυτόνομη πορεία, μα είναι πράγματα αυτά;

Δεν έχουν χωνέψει την ήττα

Βασικά, για να μιλήσουμε λιγάκι σοβαρά, το ενδιαφέρον σε όλη αυτή την ιστορία δεν είναι ότι το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης δουλεύει αποκλειστικά για την απαξίωση του Ανδρουλάκη και του ΠΑΣΟΚ. Λογικό είναι, και φυσικό επίσης. Παρά τα όσα προωθούν και υποστηρίζουν με κάθε τρόπο οι γαλάζιοι επικοινωνιολόγοι στα μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν, αυτή τη στιγμή μία δύναμη μπορεί να απειλήσει τη μονοκρατορία της ΝΔ, κι αυτή είναι το ΠΑΣΟΚ. Ο,τι και να λέγεται, όσα επιχειρήματα και να επικαλούνται, αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Για μένα λοιπόν, αν υπάρχει ένα ζήτημα, αυτό δεν είναι η «γραμμή» του Μαξίμου και πού ή πώς την προωθεί. Για μένα το θέμα είναι ότι αυτή η «γραμμή» έχει βρει έδαφος και στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Τα όσα ειπώθηκαν την περασμένη Κυριακή στην Κεντρική Επιτροπή, από τον δήμαρχο Δούκα και κάποιους πέριξ αυτού, δείχνουν ότι δεν έχουν χωνέψει την ήττα του περασμένου Οκτωβρίου στις εσωκομματικές εκλογές. Αρνούνται να παραδεχτούν ότι οι απόψεις τους είναι μειοψηφικές μέσα στο ΠΑΣΟΚ και κάνουν ό,τι μπορούν για να το κρατήσουν καθηλωμένο, παρατείνοντας και επιτείνοντας την κυριαρχία Μητσοτάκη. Γιατί το κάνουν; Διότι επιδιώκουν έναν δεύτερο γύρο, είναι φανερό…

Πολιτικά ύποπτη κριτική

Θα αναφέρω ένα μόνο, μικρό, παράδειγμα για να φανεί πόσο ανεδαφική είναι η κριτική που ασκούν στον Ανδρουλάκη και πόσο πολιτικά ύποπτο είναι να επικαλούνται ως επιχείρημα (για να αποδείξουν την ανεπάρκειά του) την προεδρική εκλογή. Τον κατηγόρησε ο Δούκας και οι διάφοροι που τον στηρίζουν ότι δεν ανακοίνωσε εγκαίρως τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Αλλά το έκανε αφού ο Κυρ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε τον Κ. Τασούλα. Εδειξε έτσι ότι το ΠΑΣΟΚ σύρθηκε πίσω του. Δεν είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Για να δούμε, λοιπόν, τι ακριβώς είναι αυτό για το οποίο κατηγορείται ο Ανδρουλάκης. Ποιο ήταν το πιο hot όνομα που έπαιζε στο προ της ανακοίνωσης του Κ. Τασούλα διάστημα; Ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Το ήξεραν και οι πέτρες αυτό. Πώς θα φαινόταν στην εκλογική βάση του Κινήματος να έσπευδε το ΠΑΣΟΚ να ανακοινώσει υποψήφιο πριν ο Μητσοτάκης κάνει τη δική του πρόταση; Και τι θα συνέβαινε αν πράγματι ο Κυριάκος δεν οδηγούνταν στην υποψηφιότητα Τασούλα για λόγους εσωκομματικής συσπείρωσης και πρότεινε τον Βενιζέλο; Θα τον έκραζαν οι πάντες τον Ανδρουλάκη. Ακόμη και οι πιο στενοί του συνεργάτες.

Τα γνώριζαν όλα αυτά ο δήμαρχος Δούκας και οι υποστηρικτές του; Λογικά, ναι. Αν διαβάζουν εφημερίδες ή sites, κάτι θα είχαν ακούσει. Αρα, τι άλλο από πολιτικά ύποπτη μπορεί να είναι αυτή η κριτική;

Προσήλωση στην ενότητα

Σε αντιδιαστολή με αυτή τη μεμψίμοιρη πρακτική που έχει επιλεγεί από τους εσωκομματικούς αντιπάλους του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, θα αναδείξω τη στάση ενός ιστορικού στελέχους του Κινήματος, του αειθαλούς Απόστολου Κακλαμάνη. Παρά την κλονισμένη υγεία του και το βάρος από τις σχεδόν εννιά δεκαετίες της ζωής του, ανέβηκε στο βήμα και υπογράμμισε την ανάγκη για ενότητα. Και προσήλωση στον στόχο να γίνει ξανά το ΠΑΣΟΚ μεγάλο, μια σοβαρή πρόταση εξουσίας. Πόσοι τον άκουσαν; Και πόσοι από αυτούς «άκουσαν» πραγματικά τι τους έλεγε, με τη σοφία που τον χαρακτηρίζει;

Ενα βιβλίο για τη λογοκρισία

Το βιβλίο που περιήλθε πρόσφατα στα χέρια μου το υπογράφει ένας πρώην συνάδελφος, δημοσιογράφος, ο Γιάννης Παπαδημητρόπουλος. Φέρει τον τίτλο «Φελίνι, λογοκρισία, χούντα», και πριν δημιουργηθούν οι οποιεσδήποτε απορίες αναφορικά με τον περίεργο τίτλο, σπεύδω να αναφέρω ότι ο Παπαδημητρόπουλος, με πολλά χρόνια θητεία στην ΕΡΤ, πραγματεύεται το δύσκολο θέμα της λογοκρισίας, εκ παραλλήλου, στην Ελλάδα και την Ιταλία. Με γνώση των όσων συνέβησαν στην Ιταλία τη δεκαετία του ’70 εις βάρος του μεγάλου σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι, ο Παπαδημητρόπουλος παραλληλίζει τη λογοκρισία στο έργο του με τη δράση της χούντας των συνταγματαρχών εις βάρος της ελευθερίας του Τύπου. Το ενδιαφέρον όσο και πρωτότυπο βιβλίο, που διανθίζεται με προσωπικά βιώματα του συγγραφέα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παράγραφος.