«Κραυγή»: Οι περιπέτειες του φημισμένου έργου του Μουνκ

12:54 13/2/2019 - Πηγή: Τα Νεα

Η «Κραυγή» είναι το πιο φημισμένο έργο του Νορβηγού ζωγράφου Έντβαρντ Μουνκ, όπως και της Ιστορίας της Τέχνης, όμως και η ιστορία που το περιβάλλει και οι περιπέτειές του είναι εξίσου περίεργες και διάσημες.

Εν πρώτοις ο διάσημος αυτός πίνακας δεν είναι ένας, αλλά τέσσερις: πραγματικά ο Μουνκ ζωγράφισε τέσσερις εκδοχές του ίδιου πίνακα. Τρεις από αυτές εκτίθενται στο Όσλο, ενώ η τέταρτη δημοπρατήθηκε το 2012 στη Νέα Υόρκη στην τιμή ρεκόρ των 120 εκατ. δολαρίων. Βεβαίως, η περιπέτεια της

«Κραυγής» δεν τελειώνει εδώ. Η εκδοχή του 1893 έχει κλαπεί ήδη δύο φορές, και η επέτειος της πρώτης κλοπής συμπλήρωσε χθες, 12 Φεβρουαρίου, 25 χρόνια.

Τότε, το 1994, οι κλέφτες εισήλθαν σχεδόν ανενόχλητοι στην Εθνική Πινακοθήκη του Όσλο, σπάζοντας απλώς ένα παράθυρο του κτιρίου. Σύμφωνα με την αναπαράσταση στην οποία προχώρησαν οι αρχές, ο συναγερμός λειτούργησε αμέσως, όμως ο φύλακας της Πινακοθήκης δεν πρόλαβε να ειδοποιήσει τις αρμόδιες υπηρεσίες ασφάλειας για να επέμβουν έγκαιρα. Οι ληστές χρειάσθηκαν μόλις 50 δευτερόλεπτα για να εισέλθουν και να κλέψουν τον πίνακα του Νορβηγού εξπρεσιονιστή.

Την ευθύνη για την κλοπή είχε αναλάβει μία οργάνωση ενάντια στις αμβλώσεις, η οποία ενημέρωσε πως θα επιστρέψει τον πίνακα μόνον εάν μεταδοθεί στην κρατική τηλεόραση ένα ντοκιμαντέρ κατά των αμβλώσεων με τίτλο «Η σιωπηρή κραυγή». Η πρόταση ανταλλαγής του πίνακα έναντι της μετάδοσης του ντοκιμαντέρ δεν έγινε δεκτή αλλά το έργο επέστρεψε τελικά στην Πινακοθήκη του Όσλο χάρη στη δράση δύο «κρυφών» αστυνομικών, που προσποιήθηκαν ότι ήθελαν να αγοράσουν τον πίνακα αντί 250.000 στερλινών.

Ωστόσο η περιπέτεια του πίνακα δεν σταματά το 1994. Το καλοκαίρι του 2004 σημειώθηκε η δεύτερη κλοπή του, από δύο ενόπλους που εισέβαλαν στην Πινακοθήκη του Όσλο την ώρα που άνοιγαν οι πόρτες για το κοινό. Εκτός από την «Κραυγή» οι ληστές απέσπασαν άλλο ένα έργο του Μουνκ, τη «Μαντόνα» (Παναγία).

Και τα δύο έργα, η αξία των οποίων ανερχόταν στα 92 εκατ. δολάρια, εντοπίσθηκαν και επέστρεψαν στην Πινακοθήκη, έχοντας υποστεί μόλις λίγες ελαφρές ζημιές λόγω της υγρασίας και των ακατάλληλων συνθηκών της φύλαξής τους.