Ντ' Εστέν: Σωστή η ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ε., λάθος η είσοδος στην ΟΝΕ

19:57 16/11/2011 - Πηγή: Τα Νεα

Με τίτλο «Η απόφαση να συμμετέχει η Ελλάδα στο ενιαίο νόμισμα ήταν σοβαρό λάθος», η εφημερίδα Le Monde δημοσιεύει συνέντευξη του Βαλερί Ζισκάρ ντ΄Εστέν, επί της προεδρίας του οποίου επετεύχθη η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ.

«Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, κατά την οποία οι σχέσεις

μεταξύ Παρισιού και Αθήνας είχαν διακοπεί τελείως, είχα συναντηθεί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος ήταν εξόριστος στο Παρίσι. Όταν κλήθηκε να ηγηθεί μίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, του διέθεσα αεροπλάνο κι έτσι επέστρεψε στη χώρα του σε ένα Falcon της γαλλικής προεδρίας. Φυσικά, η εικόνα αυτή είχε τεράστια επιρροή» λέει ο Ντ' Εστέν και συνεχίζει:

«Στα χρόνια, που ακολούθησαν από τότε, υπογράψαμε με την Αθήνα κατά πρώτον μία στρατιωτική συμμαχία. Στη συνέχεια, προέκυψε το θέμα της ένταξης στην ΕΟΚ. Υπήρξαν πολλές επιφυλάξεις από τους εταίρους μας.

Η χώρα ήταν ανοργάνωτη, η δημοκρατία της δεν είχε ακόμη εδραιωθεί, δεν είχε κοινά σύνορα με κάποιο κράτος-μέλος. Πήρα την απόφαση, τονίζοντας ότι αυτό έπρεπε να γίνει για την ενίσχυση της δημοκρατίας. Και όπως είχα, την εποχή εκείνη, την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΟΚ, υπέγραψα την πράξη ένταξης της Ελλάδας στην Κοινότητα, στις 28 Μαΐου 1979 στην Αθήνα» υποστηρίζει ο Ντ' Εστέν και εξηγεί:

«Η λογική αυτής της απόφασης ήταν καθαρά πολιτική. Ήταν αναγκαίο να υποστηριχθεί η Ελλάδα μετά την έξοδό της από τη δικτατορία».

Ωστόσο, σχετικά με το αν έπρεπε να μπει η Ελλάδα στο ενιαίο νόμισμα είκοσι χρόνια μετά, ο Γάλλος πρώην πρόεδρος σημειώνει: «Η απόφαση για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ενιαίο νόμισμα ήταν ένα σοβαρό λάθος.

Στην Αθήνα, οι διαδοχικές κυβερνήσεις από το 1982, είχαν μία δημαγωγική διαχείριση, επιτρέποντας την αύξηση των δημοσίων δαπανών πολύ πιο γρήγορα από την ανάπτυξη, για καθαρά εκλογικούς λόγους.

Ακόμη και αν η χώρα είχε υπογράψει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ήταν σαφές ότι η ελληνική οικονομία δεν ήταν έτοιμη να ενταχθεί στο ενιαίο νόμισμα.

Αλλά οι πιέσεις των Γάλλων πολιτικών ηγετών της εποχής - Ζακ Σιράκ και Λιονέλ Ζοσπέν - ήταν αποτελεσματική».