«Ο αλχημιστής»

08:02 18/8/2011 - Πηγή: Τα Νεα

Ηθελε να γίνει συγγραφέας από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Αλλά άργησε να γίνει. Το πρώτο του βιβλίο, ο Πάουλο Κοέλιο, που σε μία εβδομάδα κλείνει τα εξήντα τέσσερα, το έγραψε στα 35 του και πέρασε απαρατήρητο. Το ίδιο και δύο ακόμη βιβλία. Είχε κλείσει τα σαράντα όταν δημοσίευσε τον «Αλχημιστή» σε έναν μικρό εκδοτικό οίκο της Βραζιλίας. Αλλά τίποτα δεν προμήνυε ότι θα άλλαζε κάτι στην τύχη του. Το βιβλίο τυπώθηκε σε 900 αντίτυπα και δεν ξανατυπώθηκε για καιρό. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν δημοσίευσε την «Μπρίντα» σε έναν μεγαλύτερο εκδοτικό οίκο, οπότε και «Ο αλχημιστής» άρχισε να γίνεται

γνωστός. Εγινε μπεστ σέλερ στη Βραζιλία, αλλά ο πρώην χίπι με τις μεταφυσικές ανησυχίες δεν θα έβλεπε διεθνή ορίζοντα πριν από το 1994, όταν τον ανακάλυψε μια γαλλίδα εκδότρια. Ο λόγος για την Αν Καριέρ που, εκείνη την εποχή, αποφάσισε να ιδρύσει έναν μικρό εκδοτικό οίκο και να τα ποντάρει όλα σε αυτό το βιβλίο. Τύπωσε τον «Αλχημιστή» σε 15.000 αντίτυπα για την πρώτη έκδοση και, έναν χρόνο αργότερα, είχε πουλήσει 300.000. Δέκα χρόνια μετά είχε πουλήσει 3,5 εκατομμύρια αντίτυπα. Αλλά πλέον η φήμη του νεαρού Σαντιάγο, του αλχημιστή ήρωα του βιβλίου, είχε κατά πολύ ξεφύγει από τη Γαλλία. «Ο αλχημιστής», σήμερα, έχει ξεπεράσει τα 65 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως, έχοντας γίνει ένα από τα πιο εμπορικά βιβλία στην ιστορία των εκδόσεων. Το μυθιστόρημα γράφτηκε, έχει πει ο Κοέλιο, σε 15 μέρες και περιγράφει τη ζωή ενός ισπανού βοσκού. Ενός βοσκού που αποφασίζει να ξεφύγει από τα στενά όρια του μαντριού του και να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι μύησης, διασχίζοντας τη Σαχάρα και καταλήγοντας, έπειτα από διάφορες περιπέτειες, στις πυραμίδες της Αιγύπτου. Στον δρόμο θα συναντήσει βασιλιάδες αλλά και αλχημιστές. Το θέμα όμως εδώ δεν είναι μόνο το ταξίδι έως την Ιθάκη, γιατί η Ιθάκη δεν υπάρχει ούτε ως σύμβολο. Αν υπάρχει τέτοια Ιθάκη, αυτή λέγεται απλώς «παρόν», στο οποίο πρέπει να αυτοσυγκεντρωθούμε. Που σημαίνει ότι το «τώρα» είναι η μόνη ευτυχία, που σημαίνει ότι αν συγκεντρωθείς στο τώρα, χωρίς το κεφάλι σου να τριγυρνάει ανεμοδαρμένο σε κάποιο αόριστο μέλλον ή σε ένα συγκεκριμένο παρελθόν, μπορείς να είσαι ευτυχισμένος. Που σημαίνει εν τέλει, με σημερινούς διαφημιστικούς όρους, «ζήσε τον μύθο σου». Σε αυτό το βιβλίο υπάρχει, άλλωστε, και η περίφημη φράση-κλισέ «όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, το Σύμπαν ολόκληρο συνωμοτεί για να το καταφέρεις». Οπως και η άλλη: «Ο,τι και να γίνει, κάθε άνθρωπος στη γη παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία του κόσμου». Ολα είναι δυνατά λοιπόν, αρκεί να το θες, αρκεί να αψηφήσεις κάποιες συμβάσεις και να κάνεις το προσωπικό σου ταξίδι, αισθανόμενος αυτό που πράγματι είσαι για σένα, δηλαδή το κέντρο του κόσμου. Ωραία λόγια σε μια εποχή που ήθελε να τα ακούει αυτά και που τα άκουγε ως επαναστατικά: αμφισβήτηση και της θρησκευτικής και της κοσμικής εξουσίας πάνω στον άνθρωπο. Μιλάμε όμως για την Εκκλησία και όχι για τη θρησκευτικότητα. Κάτι που εξηγεί γιατί ο Κοέλιο είναι βαθιά θρησκευόμενος και γιατί γύρω του προκαλείται ένα ντελίρ