Ο κύριος «Χι», ο Κάρλος, ο Τένετ της CIA κι εγώ…

22:26 26/11/2024 - Πηγή: Τα Νεα

Από προσωπικές επαφές και συναντήσεις του νυν και τότε υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη με εμπλεκόμενο στο εγχώριο «αντάρτικο πόλης», αναφερόμενο με το ψευδώνυμο «Χι», συγκεντρώθηκαν κρίσιμα στοιχεία που οδήγησαν στην εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη.

Στο Βελιγράδι

Μέλη ελληνικών ένοπλων οργανώσεων συμμετείχαν σε συνάντηση όλων των ομάδων «επαναστατικής βίας» της Ευρώπης στο Βελιγράδι – σύμφωνα με πληροφορίες, αυτή αφορούσε τη συνεργασία τους για πλήγματα σε αμερικανικούς στόχους -, στην οποία ήταν παρών και ο αρχιτρομοκράτης Κάρλος (το επονομαζόμενο «Τσακάλι»),

ο οποίος μάλιστα είχε διένεξη με εκπρόσωπο της ελληνικής αντιπροσωπείας. Μέλος της 17 Νοέμβρη ανέφερε στα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. ότι «η οργάνωση είχε τέτοια ισχύ που θα μπορούσε να καταλάβει τα Σκόπια»…

Αυτά είναι ορισμένα από τα εντυπωσιακά στοιχεία, τις αποκαλύψεις και τις εκμυστηρεύσεις του υπουργού στο βιβλίο του «Στον ίδιο δρόμο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

Ο λάκκος με τα φίδια

Ο Χρυσοχοΐδης περιγράφει την προσωπική του ζωή στο Νησί της Ημαθίας, απ΄ όπου κατάγεται, μέχρι την εξάρθρωση ένοπλων οργανώσεων και άλλες επιλογές του στη Λεωφόρο Κατεχάκη. Μιλά για «τον λάκκο με τα φίδια» σε σχέση με την πρώτη θητεία του – το 1999 – στο υπουργείο, για την υπόθεση Σορίν Ματέι, τις λεωφορειοπειρατείες, τη διαφθορά στην ΕΛ.ΑΣ. αλλά και την προσπάθεια να συγκρατηθούν οι παράνομες ροές κυρίως από την Αλβανία.

Οπως σημειώνει, «θυμάμαι ότι συγκεντρώσαμε τότε στην Αργυρούπολη σε ένα κλειστό στάδιο 5.000 άτομα και με εκατό λεωφορεία τούς στείλαμε την ίδια μέρα στην Αλβανία».

«Κάνε κάτι, ρε γαμώτο, Μιχάλη!»

Ο υπουργός αναφέρεται σε συνάντηση που είχε το φθινόπωρο του 1999 στην έδρα της CIA στο Λάνγκλεϊ με τον τότε ελληνοαμερικανό αρχηγό της Τζορτζ Τένετ. Οπως σημειώνει, «ήταν προφανές ότι ο Τένετ και οι άνθρωποί του δεν γνώριζαν περισσότερα πράγματα απ΄ όσα εγώ, ότι η CIA δεν μας έκρυβε επί τούτο στοιχεία, όπως πίστευαν πολλοί στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή ο Τένετ μού είπε, πάντα με την ελληνοαμερικανική προφορά του, “Κάνε κάτι, ρε γαμώτο, Μιχάλη! Εμείς θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε, όμως δεν πάει άλλο”».

Ερευνες σε φοιτητές

Μνημονεύει ακόμη τις έρευνες ανάμεσα σε φοιτητές που είχαν σπουδάσει στη Γαλλία – δηλώνει μάλιστα ότι είχε ζητήσει και τη συνδρομή του Θόδωρου Πάγκαλου – για να βρεθεί ο αρχηγός της 17 Νοέμβρη. Επίσης αποκαλύπτει ότι η «πληροφοριοδότρια της Λουίζης Ριανκούρ» στο γνωστό φιάσκο της ΕΛ.ΑΣ. το 1992 είχε επιχειρήσει να παραπλανήσει και το 1999 την ΕΛ.ΑΣ., επικαλούμενη πληροφορίες για τη 17 Νοέμβρη από μια ανύπαρκτη «φίλη της από τη Ρωσία».

Ακολούθως ο Χρυσοχοΐδης επισημαίνει την προαναφερόμενη επικοινωνία του με τον κύριο «Χι».

Αρχικά στο τηλέφωνο

Οπως σημειώνει, «μεσοκαλόκαιρο του 2001, ένας παλιός φίλος μού διεμήνυσε ότι κάποιος που δεν γνωρίζω ήθελε να με δει και να μου δώσει στοιχεία για το θέμα της τρομοκρατίας. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος μου μίλησε αρχικά στο τηλέφωνο, μου συστήθηκε ως “Χι”, γι’ αυτό κι εγώ έτσι τον αποκαλούσα στη συνέχεια. Ο Χι (σ.σ.: σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για πρώην ηγετικό μέλος του ΕΛΑ που έχει αποβιώσει) μας άνοιξε πρώτη φορά τα μάτια για συγκεκριμένα πρόσωπα που είχαν συμμετοχή στη 17Ν».

Κλαίγαμε από τη χαρά

Οσον αφορά τις πρώτες στιγμές μετά τη σύνδεση της έκρηξης στον Πειραιά, το Σάββατο 29 Ιουνίου 2002, που προκάλεσε τον σοβαρό τραυματισμό του Σάββα Ξηρού, με τη 17 Νοέμβρη, σημειώνει: «Οι στιγμές που ακολούθησαν ήταν συγκλονιστικές όταν βουρκωμένοι αγκαλιαζόμασταν (σ.σ.: με την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.), κλαίγαμε από τη χαρά αλλά και την ένταση που ξεσπούσε, λυγισμένοι από το βάρος της μεγάλης αποκάλυψης».

Ο Χρυσοχοΐδης αναφέρεται, επίσης, στη δραματική υπόθεση της Marfin το 2010 και στις έρευνες που ακολούθησαν, αλλά και στη φονική έκρηξη βόμβας που είχε αποστείλει ο Βασίλης Παλαιοκώστας στο υπουργικό γραφείο του στην Κατεχάκη.

Οπως σημειώνει, «ο θάνατος του (σ.σ.: υπασπιστή του) Γιώργου Βασιλάκη στάθηκε για μένα ένα αβάσταχτο φορτίο ενοχών, από το οποίο δεν μπορούσα ποτέ να συνέλθω».

Ηταν λάθος

Τέλος, χαρακτηρίζει ως λάθος του την ανάληψη, το 2003, της θέσης του γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ.