Ο μεγάλος ασθενής

17:03 30/4/2024 - Πηγή: Τα Νεα

Η μοναδική μου απορία για την απόφαση του δικαστηρίου είναι γιατί έπρεπε να γίνει όλη αυτή η φασαρία επί έξι χρόνια. Χρειαζόταν; Γιατί έπρεπε να ταλαιπωρηθεί τόσος κόσμος και να σπαταληθούν τόσοι πολύτιμοι πόροι, για ένα τόσο απογοητευτικό αποτέλεσμα. Ο μόνος λόγος τον οποίο βλέπω είναι για να δώσει περισσότερο βάθος στην ειρωνεία του στερεοτύπου: «Εχω εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη». Η ειρωνική χροιά της φράσης είχε πια φθαρεί από την κατάχρηση, χάρις όμως στην απόφαση του δικαστηρίου για το Μάτι, τώρα ανανεώνεται.

Δεδομένων των όσων είχαν προηγηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή της συστηματικής προσπάθειας για να καθυστερήσει η δίκη, η χθεσινή απόφαση σκανδαλίζει και οδηγεί σε ανάρμοστες σκέψεις. Δεν θα τις μοιραζόμουν μαζί σας, αν δεν τις άκουγα και από άλλους, που έχουν καλή γνώση του τομέα της Δικαιοσύνης και από πρώτο χέρι. Μήπως, λοιπόν, η απόφαση ήταν ένα μήνυμα δυσαρέσκειας προς την κυβέρνηση; Αυξήσεις δεν δίνει στους δικαστικούς, επίσης τους φορτώνει με περισσότερη δουλειά. Γιατί να είναι ικανοποιημένοι; Ανεξαρτήτως αυτών, που δεν είναι τίποτε περισσότερο από τις υποθέσεις ενός αδαούς, η απόφαση επιβεβαιώνει σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης την πεποίθηση ότι η Δικαιοσύνη είναι ο μεγάλος ασθενής του Υπαρκτού Ελληνισμού. Αναπόφευκτα, δε, η απογοήτευση για τη συγκεκριμένη απόφαση ενισχύει τη διάχυτη καχυποψία για τους χειρισμούς της Δικαιοσύνης στην υπόθεση των Τεμπών. Αυτή είναι η δύναμη των γεγονότων, που έλεγε ο Μακμίλαν…

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

Γενικώς, είναι καλό πράγμα να μην πετάμε τα χρησιμοποιημένα υλικά, αλλά να βρίσκουμε τρόπους να τα αξιοποιούμε σε νέες χρήσεις. Τόση φασαρία κάνουμε στο κάτω κάτω για την περιβαλλοντική αξία της ανακύκλωσης, γιατί λοιπόν να μας ενοχλεί στην πολιτική; Δεν πειράζει λοιπόν αν ο Αρης Σπηλιωτόπουλος εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη. Πάνω – κάτω, εκεί βρισκόταν πάντα. Τώρα εκδηλώθηκε ο άνθρωπος. Κάποιοι αργούν να βρουν τον δρόμο που τους ταιριάζει και στον οποίο θα διαπρέψουν, ο Αρης Σπηλιωτόπουλος φαίνεται ότι είναι τέτοια περίπτωση. Εύγε και καλή πρόοδο στα νέα καθήκοντα!

Για να είμαστε πάντως ακριβείς, δεν είναι σωστό να λέμε «ο Αρης πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ», όπως ακούω να λέγεται από τους περισσότερους. Το σωστό είναι ότι πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη. Αυτά τα δύο, ο αυθεντικός ΣΥΡΙΖΑ και η εκδοχή Κασσελάκη, είναι δύο διαφορετικά πράγματα και η ένταξη του κ. Σπηλιωτόπουλου στις τάξεις του βοηθά ακριβώς να αναδειχθεί η νέα φυσιογνωμία του κόμματος. Δεν μπορώ ακόμα να τη διακρίνω καθαρά, η λέξη – κλειδί όμως είναι «Μύκονος». Δεν νομίζω να είναι εντελώς συμπτωματικό ότι η ένταξη του Αρη ανακοινώθηκε αμέσως μετά την κρουαζιέρα του προέδρου (με τον ναυαρχούκο του)  στο Αιγαίο.

Από τα σχόλια, όμως, που άκουγα χθες για τη μεταγραφή, διέγνωσα ένα στοιχείο φθόνου, ίσως και φόβου, λόγω των δαιμόνιων ικανοτήτων του κ. Σπηλιωτόπουλου στον τομέα της επικοινωνίας και των δημοσίων σχέσεων, που τον καθιστούν απειλητικό. Θυμίζω μόνο τη φωτογράφιση που έκανε ημίγυμνος να ξεπροβάλλει μέσα από στάχυα και, επίσης, στο μπάνιο με το μπουρνούζι μισάνοιχτο…

ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ

Ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωσε ότι η δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές θα είναι «μεγάλη νίκη» για το κόμμα του. Ας το πούμε νίκη, για να μην τον στενοχωρήσουμε. Μεγάλη, όμως; Δεν λέω ότι είναι κακό πράγμα η σεμνότητα και η ολιγάρκεια, αντιθέτως. Ομως, αναρωτιέμαι, τι θα γίνει στην υποθετική περίπτωση (την εντελώς ακραία και απίθανη, λέμε τώρα…) που το ΠΑΣΟΚ έλθει τρίτο, όπως το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις; Τι θα λέει τότε ο κ. Ανδρουλάκης για την τρίτη θέση; Θα λέει, φαντάζομαι, ότι… δεν είναι μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ! Θα είναι απλώς μια ακόμη νίκη, κανονική και συνηθισμένη, από τις πολλές που κερδίζει καθημερινά το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη…

ΦΡΕΣΚΟΣ ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ

Η κ. Ρένα Δούρου, περιφερειάρχης την περίοδο της τραγωδίας στο Μάτι, χαιρέτισε την αθώωσή της από το δικαστήριο με έναν μεγαλειώδη μπακαλιάρο, αντάξιο της περίστασης: «Ο εσωτερικός πυρήνας των αξιών μου», είπε, «δεν μου επιτρέπει να χαίρομαι». Για τον εξωτερικό πυρήνα των αξιών της, όμως, δεν μας είπε τίποτα. Ισως από σεμνότητα. Στη Ρένα δεν αρέσει η επίδειξη…