Ο ομφαλός της Γης

16:21 12/4/2025 - Πηγή: Τα Νεα

«Οι οικουμενικές ιδέες της Ελληνικής Επανάστασης του ’21 παραμένουν όσο ποτέ επίκαιρες». Συγκράτησα την ωραία φράση από το μήνυμα του περιφερειάρχη Αττικής, Νίκου Χαρδαλιά, για την 25η Μαρτίου, διότι θίγει μια μεγάλη αλήθεια, που δεν είναι ντροπή να την παραδεχόμαστε. Δεν αμφισβητεί κανείς ότι είχαν προηγηθεί άλλες επαναστάσεις, βασισμένες στο ίδιο ρεύμα ιδεών του Διαφωτισμού και των διακλαδώσεών του. Κάποιες είχαν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, όπως η Γαλλική, είτε εθνικοαπελευθερωτικό, παρόμοιο

της δικής μας, όπως η Αμερικανική.

Υπάρχει όμως η ειδοποιός διαφορά, η διαφορά που αυτομάτως τοποθετεί την Ελληνική Επανάσταση ψηλότερα στην κλίμακα της ηθικής. Είναι ότι οι Γάλλοι, ξέρετε, όπως και οι Αμερικανοί, έκαναν τις επαναστάσεις τους για την πάρτη τους και τον εαυτούλη τους, ενώ εμείς την κάναμε για να προσφέρουμε στους άλλους, στην ανθρωπότητα γενικώς. Για τον λόγο αυτό κοντέψαμε κιόλας να τη χάσουμε στρατιωτικά την Επανάσταση, αν δεν παρενέβαιναν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής να μας σώσουν. Για τον ίδιο λόγο, μόλις νιώσαμε λίγο ασφαλείς από τον φόβο των Τούρκων, αφήσαμε τον αγώνα και αρχίσαμε να πλακωνόμαστε μεταξύ μας σε τρεις ή τέσσερις εμφυλίους, δεν θυμάμαι ακριβώς. Γιατί εμείς δεν το κάναμε όλο αυτό για τον εαυτό μας. Το κάναμε για να εμπνεύσουμε και να δώσουμε το παράδειγμα στους άλλους. Δεν το κάναμε για εμάς. Το κάναμε για την προσφορά, που είναι το πεπρωμένο του έθνους. Εξ αυτού, άλλωστε, προκύπτει και το ότι όλοι μας χρωστάνε. Λογικό δεν είναι, αφού διαρκώς προσφέρουμε;

Ο ισχυρισμός μου ότι η προσφορά είναι εθνικό χαρακτηριστικό αποδεικνύεται αν εξετάσουμε την αφρόκρεμα των Ελλήνων, σύμφωνα με τα δημοκρατικά κριτήρια, δηλαδή τους πολιτικούς μας. Δεν ειρωνεύομαι καθόλου. Με βάση το κριτήριο της δημοκρατίας (τι επιλέγουν οι περισσότεροι), οι πολιτικοί μας είναι τα ανώτερα δείγματα του έθνους μας. Εμείς τους επιλέγουμε ελεύθερα. Και μη βαυκαλιζόμαστε με το παράπονο ότι τα κόμματα δεν προσφέρουν καλύτερους. Αν υπήρχε ζήτηση, θα προσέφεραν. Λυπάμαι, αλλά δεν υπάρχει. Αυτούς, λοιπόν, αν τους ρωτήσετε, γιατί σταδιοδρομούν στην πολιτική, είμαι βέβαιος ότι δεν θα βρεθεί κανένας να σας πει: «Ξέρεις, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, στις πρώτες τάξεις του σχολείου, μου άρεσε η εξουσία». Κανείς δεν θα το πει. Ολοι θα πουν: «Για να προσφέρω»!

Εφόσον λοιπόν ως έθνος υπάρχουμε για να προσφέρουμε στην ανθρωπότητα, εξυπακούεται ότι ο τόπος τον οποίο κατοικούμε ιστορικά ανάγεται αυτομάτως σε κέντρο της Γης. Το εκφράζει έξοχα αυτό ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Νίκος Δένδιας, στην ανάρτηση που έκανε στα σόσιαλ για τα εβδομηκοστά έκτα γενέθλια του ΝΑΤΟ: «76 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, οι σημερινές προκλήσεις υπογραμμίζουν τη γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας για τη Συμμαχία». Φυσικό δεν είναι; Είμαστε το κέντρο του κόσμου, ό,τι και αν συμβαίνει τριγύρω, που μπορεί να απειλεί αυτό τον κόσμο, αυξάνει τη δική μας σημασία. Μην ακούτε που λένε, ας πούμε, για τη γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας, ότι δήθεν εκτοξεύεται στο σημερινό περιβάλλον. Μην σας παρασύρει ότι ακόμη και ο πρόεδρος Τραμπ «is kissing Erdogan’s ass», για να το πω με τον γλαφυρό τρόπο του προέδρου, προκειμένου να μη δυσαρεστήσει την Τουρκία και τον Ερντογάν προσωπικά. Αυτά είναι επιφανειακά. Στην πραγματικότητα, ανεβαίνει η αξία της Ελλάδας, όπως πάντα.

Οταν ζούμε μέσα στη φούσκα αυτών των αντιλήψεων, τις οποίες μάλιστα εμείς συντηρούμε ευλαβικά, αναρωτιέμαι πώς θα ήταν ποτέ δυνατόν να καταλήξουμε σε μία εποικοδομητική συνεννόηση με την Τουρκία, με σκοπό την επίλυση των διαφορών με αμοιβαία αποδεκτό και συμφέροντα τρόπο. Νομίζω ότι δεν γίνεται. Δεν μπορώ να φανταστώ πολιτικό που θα το διακινδύνευε, ούτε νομίζω ότι θα τον άφηνε το κόμμα του να το κάνει. Επομένως, μένουμε ακίνητοι – τι άλλο να κάνουμε; Και περιμένουμε «τα γεγονότα, αγαπητό μου παιδί, τα γεγονότα», που έλεγε ο Μακμίλαν, για να προχωρήσουν τα πράγματα παρακάτω και να βρεθούμε με κάποιου είδους διευθέτηση, που δεν θα μπορούμε να αρνηθούμε εκ των πραγμάτων. Φοβάμαι ότι θα είναι τέτοια που δεν θα μας αρέσει και δεν θα έχει θέση στη φούσκα μας (αν έχει καταφέρει να επιβιώσει). Θα είναι όμως η φυσική συνέπεια των επιλογών που εμείς κάναμε.