Ο σεισμός των… Τεμπών

14:25 17/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Ο σεισμός των… Τεμπών

Τώρα που η σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή μεταξύ Σαντορίνης – Αμοργού δείχνει να εκτονώνεται, και αφού πληροφορηθήκαμε τα πάντα αναφορικά με τις ηφαιστειακές διεργασίες και τις κινήσεις των τεκτονικών πλακών, νομίζω πως ήρθε η ώρα, οι επιστήμονες, εντός ή εκτός εισαγωγικών, να δανείσουν τις γνώσεις τους και για το δυστύχημα των Τεμπών!

Οπως όλοι διαπιστώσαμε το προηγούμενο διάστημα, η προθυμία τους να διδαχθεί το

πανελλήνιο, με ταχύρρυθμες μεθόδους, περί του μηχανισμού που προκαλεί τους σεισμούς, μας κατέστησε πλέον επαρκώς εκπαιδευμένους «σεισμολόγους» ώστε να είμαστε σε θέση, ανά πάσα στιγμή πλέον, να απαντήσουμε σε όλες τις ερωτήσεις αναφορικά με το φαινόμενο.

Εισηγούμαι λοιπόν ανεπιφύλακτα, οι σεισμολόγοι μας, οι οποίοι τα κατάφεραν τόσο καλά στο… ξεκατίνιασμα, τον σχεδόν έναν μήνα που διήρκεσε η ένταση του φαινομένου, να μην αποστούν των τηλεοράσεων, αλλά να συνεχίσουν προκειμένου να μας «διαφωτίσουν» και περί του δυστυχήματος των Τεμπών. Δεν μπορεί, κάποια εξήγηση, λογικοφανή ή επιστημονική θα διαθέτουν, για το τι ακριβώς συνέβη. Εδώ αυτοί ξέρουν τι συμβαίνει στα έγκατα της γης, τι έγινε σε μια στιγμή, στην επιφάνειά της, δεν θα ξέρουν;..

«Πέστε να ‘ρθουν σεισμολόγοι/ είναι σοβαροί οι λόγοι/ το κακό παραμονεύει και τη χώρα υπονομεύει», που τραγουδούσε κάποτε ο Γιώργος Νταλάρας, σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους Μανώλη Ρασούλη…

Πόλεμος μέχρις εσχάτων

Το τραγούδι έχει τίτλο «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει…», κι εμένα αν με ρωτάτε, ούτε το ένα βλέπω να υφίσταται ως «προοπτική», ούτε το άλλο να υπάρχει εδώ στα γύρω. Τι υπάρχει; Η εκατέρωθεν, από κυβέρνηση και αντιπολίτευση, εργαλειοποίηση του δυστυχήματος, σε μια λογική πολέμου, μέχρις εσχάτων. Και δεν θέλω αντιρρήσεις επ’ αυτού – καμία! Γιατί όπως φάνηκε κι από την παρέμβαση του προέδρου Κυριάκου, η μόνη του έγνοια είναι να κατηγορήσει την αντιπολίτευση ότι εργαλειοποιεί το δυστύχημα, και πως ό,τι κάνει είναι για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Θα μπορούσε και να συμφωνήσει κανείς, με τον πρόεδρο Κυριάκο. Το πώς εξελίσσεται η ιστορία με τα Τέμπη, όπου δίπλα στους συγγενείς των θυμάτων στριμώχνονται συνωμοσιολόγοι, ψεκασμένοι, ψευδοαντισυστημικοί, και γνωστοί και μη εξαιρετέοι άθλιοι έμποροι του εθνικισμού και του λαϊκισμού, αυτομάτως μπορεί να τοποθετήσει κάθε σοβαρό άνθρωπο στο πλευρό του. Γιατί όλοι αυτοί έχουν χάσει πλέον κάθε μέτρο, και υπάρχει και μία χώρα, η οποία έχοντας περάσει την προ 15ετίας περιπέτεια των πλατειών και των «αγανακτισμένων» δεν γίνεται, και δεν πρέπει, να ξαναπέσει στα ίδια. Επ’ αυτού, δεν υπάρχει συζήτηση…

Μία και μοναδική ερώτηση

Ομως, ως καταγγέλλων ο Κυριάκος, τι ακριβώς κάνει; Βάζει στο ίδιο τσουβάλι, όλη την αντιπολίτευση – μα όλη όμως, χωρίς εξαιρέσεις. Από το ΠΑΣΟΚ ως την Ακροδεξιά. Προβάλλει με ένταση, ότι εγώ είμαι ο θεσμικός, προστατεύω τη Δικαιοσύνη και τις διαδικασίες για την αποκάλυψη της αλήθειας για τα Τέμπη, αλλά ιδού, αυτοί που υπονομεύουν και την προσπάθειά μου, και τους θεσμούς και τη χώρα.

Λογικό, αν όλα όσα έγιναν και εξελίσσονται ακόμη και σήμερα, με το δυστύχημα, δεν είχαν κενά και παραλείψεις. Αν αποτελούν ή αποτέλεσαν υπόδειγμα, και παράδειγμα, χρηστής λειτουργίας του κράτους δικαίου και του κρατικού μηχανισμού. Οπότε η ερώτηση είναι μία και μοναδική απέναντι σε όλο αυτό: με το χέρι στην καρδιά, μπορεί να ισχυριστεί σήμερα ότι είναι ικανοποιημένος από το πώς λειτούργησε ο κρατικός μηχανισμός, η Δικαιοσύνη, η πολιτική ηγεσία, στα δύο αυτά χρόνια;

Μυρίστηκε αίμα η αντιπολίτευση

Και όχι υπεκφυγές του είδους «μπορεί, ενδεχομένως, ίσως και να υπήρξαν και ορισμένα λάθη», όχι. Καθαρά, με σαφήνεια. Αισθάνεται καλά με τον εαυτό του, ότι έγιναν όλα όπως πρέπει; Αν πει το ναι, το ξεκάθαρο, το χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, κι εμείς μαζί του, να τους καταγγείλουμε εν χορώ, τους υπονομευτές. Αλλά, το ξέρει κι ο ίδιος, ότι υπήρξαν σοβαρά κενά, αφέθηκαν αναπάντητα πολλά ερωτηματικά, σηκώθηκε σκόνη, εκεί που δεν θα έπρεπε, και όλα αυτά γέννησαν θεωρίες συνωμοσίας οι οποίες είναι σαν τα φαντάσματα – άυλες. Και ως εκ τούτου, αδύνατον να αντιμετωπιστούν.

Ευθύνεται η αντιπολίτευση γι’ αυτό; Οχι ασφαλώς. Η αντιπολίτευση, απλώς μυρίστηκε αίμα, και έτρεξε να πάρει το μερίδιό της από το «γεύμα» που της προσφέρθηκε. Κατάλαβε ότι για πρώτη φορά μετά το 2019, η πανίσχυρη κυβέρνηση βρίσκεται στριμωγμένη στη γωνία, και το χειρότερο γι’ αυτήν είναι ότι δεν έχει ορατή διέξοδο.

Περιμένει κάποιος από την αντιπολίτευση ότι «τα Τέμπη θα ρίξουν την κυβέρνηση»; Οχι βέβαια. Ούτε καν. Αυτό είναι κανονικό αστείο! Ανέκδοτο. Τη φθορά της επιδιώκουν, και τίποτε περισσότερο. Μην τους κατηγορεί λοιπόν, μια δουλειά κάνουν κι αυτοί.

Γιατί παραπονιέται τώρα;

Αλλωστε, κι ο ίδιος, κάποτε, αυτό ακριβώς έκανε. Ας ρίξει μια ματιά στις δηλώσεις του, και στις δηλώσεις των στελεχών της ΝΔ το καλοκαίρι του 2018 μετά την καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι. Το μόνο που δεν χρέωσαν τότε στην κυβέρνηση Τσίπρα, είναι ότι εκείνη άναψε τη φωτιά για να καούν οι 104 άνθρωποι…

Πάτησε πάνω στην πανθομολογούμενη ανικανότητα της κυβέρνησης Τσίπρα, και του ίδιου προσωπικά που νοιαζόταν ας πούμε για το πώς εξελίσσεται η φωτιά στην… Κινέτα, ενώ υπήρχε η εκατόμβη των νεκρών στο Μάτι. Ο Κυριάκος κατηγορήθηκε τότε, επίσης για εργαλειοποίηση, επειδή κατήγγειλε και σωστά τις εγκληματικές ευθύνες και των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ και την απόπειρα του ίδιου του Τσίπρα να παίξει θέατρο μπροστά στις κάμερες.

Γιατί παραπονιέται τώρα; Η μόνη απάντηση σε όλο αυτό που υφίσταται από την αντιπολίτευση, και να πείσει και τον κόσμο, είναι να καταφύγει – το έχω αναφέρει και προ ημερών – σε δραστικές πρωτοβουλίες. Επώδυνες, ίσως. Αλλά αναγκαίες. Με γραπτές συνεντεύξεις δεν αντιμετωπίζεται η κρίση, και ούτε είναι λογικό να περιμένει από την αντιπολίτευση να του απλώσει το χέρι για να ξεφύγει από αυτήν…

Απουσία χωρίς δικαιολογία

Επίσης, είναι απαραίτητο, για τον ίδιο προσωπικά να επανακτήσει – άμεσα! – την επαφή με την πολιτική πραγματικότητα. Να μην αποτελέσουν μονοθεματική του απασχόληση τα Τέμπη και η διαχείρισή τους. Ας πούμε, ακόμη δεν έχει τοποθετηθεί ούτε ο ίδιος, ούτε η κυβέρνηση, για όσα αδιανόητα εις βάρος της Ευρώπης και των δημοκρατικών της αξιών εκστόμισε ο αντιπρόεδρος Βανς στη διάσκεψη του Μονάχου. Από την οποία απουσίαζε. Εμεινε στην Αθήνα χωρίς προφανή απασχόληση – διότι δεν θεωρώ ότι ήταν απασχόληση ότι πήγε ένα πρωινό στο αμαξοστάσιο των αστικών λεωφορείων για να εξαγγείλει την αγορά καινούργιων. Παρέα με τον Σταϊκούρα. Προς στήριξή του; Δεν το φαντάζομαι, αλλά ποιος ξέρει…

Η στρατηγική του «ψόφιου κοριού»

Επρεπε να είναι εκεί, στο Μόναχο, και δεν ήταν. Αν είχε πληροφορίες ότι ο Βανς θα επιτίθετο κατά της Ευρώπης με τόσο απαξιωτικό τρόπο, και δεν ήθελε να είναι παρών, θα το καταλάβαινα. Αλλά φοβούμαι πως όχι. Δεν γνώριζε, όπως δεν γνώριζε και κανείς εκ των μετεχόντων στη διάσκεψη, την άθλια επίθεση του Βανς – αυτό υποδηλώνει η έκπληξή τους από την ομιλία του αμερικανού αντιπροέδρου. Αν πάλι έχει επιλέξει να περάσει κάτω από τα ραντάρ, διότι ακόμη δεν έχει εκδηλωθεί η σχέση Τραμπ – Ερντογάν, και δεν θέλει να προκαλέσει τους τρελούς στην Ουάσιγκτον, κι αυτό το ακούω, αλλά δεν το αγοράζω. Ο «ψόφιος κοριός» ως στρατηγική στη διπλωματία δεν είχε ποτέ καλό τέλος για τη χώρα…

Και κάτι ακόμη: όταν κάποτε δήλωνε ότι επέλεξε στο θέμα του πολέμου στην Ουκρανία τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», δεν πρέπει να πει κάτι τώρα, που η «σωστή πλευρά της Ιστορίας» φαίνεται να μην ήταν και τόσο σωστή;