Οι εθελοντές που βοηθούν τα πληγωμένα ζώα

06:32 17/8/2024 - Πηγή: Τα Νεα

«Το συναίσθημα να ανακαλύπτεις ένα ζώο που έχει επιβιώσει μέσα στις στάχτες είναι κάτι το μοναδικό. Σκέφτεσαι: ό,τι κάνω το κάνω για να φύγει αυτή η μαυρίλα». Η Αναστασία Ξενάκη είναι μία από τους 342 εθελοντές που συμμετείχαν την πρώτη μέρα σε μια σειρά από δράσεις που ξεκίνησαν από τον Βαρνάβα, συνεχίστηκαν χθες στον Μαραθώνα και πραγματοποιούνται σήμερα  στον Διόνυσο και αύριο στην Πεντέλη. Η οργάνωση και ο συντονισμός γίνονται από το Save your Ηood, η περίθαλψη από την Anima και συμμετέχουν και διασώστες της Anima. Αντικείμενο, η διάσωση και περίθαλψη του «αθέατου κόσμου». Γιατί, όπως μας

είπε η πρόεδρος της Anima Μαρία Γανωτή, «η καταστροφή από την πυρκαγιά στη μικροπανίδα είναι πολύ μεγάλη. Είναι τα έντομα, οι μικρές σαύρες, τα φίδια, ένα σωρό ζώα που δεν τους δίνουμε ιδιαίτερη σημασία και που είναι ένας σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα του οικοσυστήματος».

Σύμφωνα με την καταγραφή της πρώτης μέρας, διασώθηκαν 10 αβλέφαροι (είδος σαύρας), 23 χελώνες, 4 σαΐτες και 2 οχιές. Από τις χελώνες η μία είχε σοβαρά εγκαύματα και μεταφέρθηκε για περίθαλψη, ενώ τις υπόλοιπες τις πήγαν στο κέντρο της Anima στα Καλύβια για να ενυδατωθούν, να τραφούν και στη συνέχεια να απελευθερωθούν. «Είναι συγκινητικό γιατί καταλαβαίνεις ότι τα ζώα αυτά δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν εκεί», λέει στα «ΝΕΑ» η Αλεξάνδρα Κονταξάκη. «Δεν υπάρχει ούτε ένα χορταράκι, ούτε λίγο νερό. Μόνο απόλυτη στάχτη. Ηταν σαν σκηνικό μετά την Αποκάλυψη. Και σκεφτείτε, τα ζώα ήταν ήδη δύο μέρες σε αυτή την κατάσταση. Στα μάτια εκείνων που μετέφεραν ένα ζώο που διέσωσαν έβλεπες την αίσθηση πως κάτι κάναμε». Η ίδια δεν εντόπισε ζωντανό ζώο. Μόνο μια νεκρή μικρή αλεπού. Δεν τη σόκαρε αυτό; «Δήλωσα με μεγάλο αυθορμητισμό συμμετοχή. Αισθάνθηκα ότι με χρειάζονται, ότι πρέπει να πάω. Ακόμα κι αν δω κάποιο νεκρό ζώο. Σκέφτηκα ότι πιο σημαντικό είναι να είμαι εκεί που με έχουν ανάγκη». Εκτός από την αλεπού, βρήκαν αρκετές νεκρές χελώνες και ένα αγριογούρουνο.

Αψογη οργάνωση

Η «επιχείρηση» ήταν άψογα οργανωμένη. Οι εθελοντές ήταν ενημερωμένοι και γι’ αυτό εξοπλισμένοι σωστά: με μάσκες, σφυρίχτρες, μακριά μανίκια και μακριά παντελόνια, ορειβατικά μποτάκια και τουλάχιστον 3 λίτρα νερό. Αναρωτιέται κανείς τι είναι αυτό που έκανε τόσους ανθρώπους να αφήσουν την ηρεμία τους και να πάνε στα καμένα, μέσα στη ζέστη, φορώντας μάσκες για να προφυλαχτούν από τη μολυσμένη ατμόσφαιρα της στάχτης και του κάρβουνου. Γιατί δεν ήταν περίπατος – κάθε άλλο. Η απάντηση βρίσκεται στα λόγια τους. Η αίσθηση ότι με χρειάζονται. Οτι κάνω κάτι για να φύγει η μαυρίλα. Η υψηλή ενσυναίσθηση, προσθέτουμε.