Οι μαγαζάτορες της συνύπαρξης

Το μαγαζάκι στην αρχή της οδού Μενάνδρου μοιάζει να αναζητεί ταυτότητα. Επί τέσσερις δεκαετίες οι κάτοικοι του αθηναϊκού κέντρου το ήξεραν ως παντοφλάδικο. Σήμερα θα βρεις εκεί τσιγάρα, τηλεκάρτες, αλλά και φτηνές συσκευές κινητής τηλεφωνίας πίσω από κλειδωμένες βιτρίνες. Οι δύο υπάλληλοί του, μετανάστες από το Μπανγκλαντές, σε υποδέχονται λέγοντας ντροπαλά «καλημέρα». Θωρακισμένοι πίσω από τζάμι ασφαλείας, παρόμοιο με αυτά που αγκαλιάζουν τα ταμεία στα ψιλικατζίδικα του Μπρονξ. Το παντοπωλείο στη Μενάνδρου ανήκει στον Πέτρο Ηλιάδη.
Είναι ένα από τα έξι που άνοιξε από το 2007 έως σήμερα με σκοπό να απευθυνθεί στη νέα πελατεία του αθηναϊκού κέντρου.Μαζί με τα ράφια του μαγαζιού του έχει αλλάξει και ο δρόμος. Στα πατώματα παλιών βιοτεχνιών κουρνιάζουν κατά δεκάδες μετανάστες από Ασία και Αφρική. Στα γύρω καφενεία καπνίζουν ναργιλέδες και στα γειτονικά σοκάκια αλλοδαποί παζαρεύουν σε ομοεθνείς τους απομιμήσεις ακριβών αθλητικών παπουτσιών. Η νέα σύνθεση της περιοχής απομάκρυνε πολλούς έλληνες μαγαζάτορες. Εκλεισαν το παντοφλάδικο στη Μενάνδρου, ένα πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ στη Ζήνωνος, ένα ψιλικατζίδικο στην Αγησιλάου. Για τον Πέτρο Ηλιάδη όμως αποτέλεσε αφορμή για επένδυση. Ο 33χρονος σήμερα επιχειρηματίας είχε διαπιστώσει τη σταδιακή μεταμόρφωση της περιοχής από τις αρχές του 2000 - τότε δούλευε σε ανταλλακτήριο συναλλάγματος στην Ομόνοια. «Σκέφτηκα ότι μπορούσα να δημιουργήσω ένα στέκι που θα τα είχε όλα και θα κάλυπτε τις ανάγκες τους για επικοινωνία με την πατρίδα τους», λέει. Στην αλυσίδα του εργάζονται 12 υπάλληλοι, όλοι μετανάστες. «Τα καταστήματα σήμερα πρέπει να κάνουν νέες κινήσεις, ανάλογα με τα δεδομένα κάθε εποχής», τονίζει.Και αν ο Πέτρος Ηλιάδης ανακάλυψε στην πληθυσμική εξέλιξη του Κέντρου νέες ευκαιρίες, αρκετοί έλληνες καταστηματάρχες αναπροσάρμοσαν εμπορεύματα και υπηρεσίες. Ηταν αλλαγές που προηγήθηκαν της οικονομικής κρίσης. Οι περισσότεροι μετανάστες άλλωστε ανήκουν στα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα και έχουν μειωμένη αγοραστική δύναμη. Δεν μπορούν να αποτελέσουν για όλες τις επιχειρήσεις σανίδα σωτηρίας. Οπως για ένα καφεκοπτείο στο κέντρο της πόλης. Πρόκειται να κλείσει έπειτα από 30 χρόνια λειτουργίας, παρότι ψήνει την τελευταία επταετία αραβικό καφέ αρωματισμένο με κάρδαμο. Ο ιδιοκτήτης του δεν περίμενε ότι το νέο προϊόν θα γλίτωνε την επιχείρησή του. Ηταν μια προσθήκη που επέβαλλε η ζήτηση. Οχι μια αλλαγή επιβίωσης, αλλά φυσικό επακόλουθο της συνύπαρξης.
ΞΕΝΗ ΜΟΔΑ, ΧΑΜΗΛΕΣ ΤΙΜΕΣ. «Μαζί με την πελατεία αλλάζουν και τα προϊόντα», λέει ο Χρήστος Γιαννακόπουλος, έμπορος ενδυμάτων στον πεζόδρομο της Ζήνωνος τα τελευταία 26 χρόνια. Θυμάται με νοσταλγία την εποχή όπου η πολυκατοικία πάνω από το κατάστημά του «είχε γιατρούς και δικηγόρους». Εκείνες τις εποχές πουλούσε ρούχα που παρασκεύαζαν ελληνικές βιοτεχνίες. Μετά το 2008 τα εισάγει από τη Συρία και την Τουρκία. Δεν ήταν απλώς μια κίνηση για να ανταγωνιστεί τους κινέζους εμπόρους που εμφανίστηκαν στη γειτονιά. Ηταν, όπως λέει, και θέμα μόδας. «Πλέον οι πελάτες μου προέρχονται κ
Keywords
Τυχαία Θέματα