Παιδιά ενός κατώτερου θεού

Η πρόσβαση στις μεταφορές αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα για όλους τους πολίτες, όμως για τα άτομα με κινητικές δυσκολίες η μετακίνηση με ταξί μπορεί να μετατραπεί σε καθημερινό αγώνα. Στην Ισπανία, και συγκεκριμένα στη Μαδρίτη, το πρόβλημα με τα προσαρμοσμένα ταξί (eurotaxis) έχει οξυνθεί τα τελευταία χρόνια, καθώς ο αριθμός τους έχει μειωθεί δραματικά, καθιστώντας την εύρεσή τους σχεδόν αδύνατη. Το ζήτημα δεν είναι μόνο ισπανικό· και σε άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα,

τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα στη μετακίνηση με μέσα μαζικής μεταφοράς και ταξί.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία της Μαδρίτης (Famma), ο αριθμός των προσαρμοσμένων ταξί έχει μειωθεί κάτω από το 5% που απαιτεί η νομοθεσία, φτάνοντας μόλις στο 3,33%. Αυτό μεταφράζεται σε περίπου 358 διαθέσιμα οχήματα από έναν στόλο 15.700 ταξί, ενώ το 2019 υπήρχαν πάνω από 550 eurotaxis.

Οι λόγοι για αυτή τη μείωση είναι ποικίλοι. Οι οδηγοί ταξί αποφεύγουν να επενδύσουν σε οχήματα ειδικά διαμορφωμένα, καθώς το κόστος τους είναι ιδιαίτερα υψηλό. Η αγορά και προσαρμογή ενός τέτοιου οχήματος μπορεί να κοστίσει έως και 25.000 ευρώ επιπλέον, ενώ παράλληλα η απουσία συγκεκριμένων κινήτρων και η διαχείριση του στόλου από πολλαπλές εταιρείες δυσχεραίνουν τη λειτουργία τους.

Οι άνθρωποι που βασίζονται στα προσαρμοσμένα ταξί αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες. Ορισμένοι αναγκάζονται να περιμένουν ώρες για να βρουν διαθέσιμο όχημα, ενώ άλλοι αποθαρρύνονται πλήρως από τη χρήση τους, περιορίζοντας σημαντικά την καθημερινή τους κινητικότητα. Η δυσκολία εύρεσης eurotaxi περιορίζει την ανεξαρτησία τους και συχνά τους αναγκάζει να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους εντός πολύ συγκεκριμένων περιοχών.

Η έλλειψη προσβάσιμων ταξί δεν είναι αποκλειστικό φαινόμενο της Μαδρίτης. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, οι μεταφορές για άτομα με αναπηρία αποτελούν ένα διαχρονικό πρόβλημα. Παρά τις προσπάθειες της πολιτείας και των δήμων να βελτιώσουν την κατάσταση, η διαθεσιμότητα προσαρμοσμένων ταξί είναι περιορισμένη, ενώ οι εναλλακτικές μετακίνησης, όπως οι δημόσιες συγκοινωνίες, παραμένουν συχνά ακατάλληλες ή μη λειτουργικές.

Η επίλυση αυτού του προβλήματος απαιτεί δράσεις από τις τοπικές αρχές, τις κυβερνήσεις και τους φορείς μεταφορών. Ορισμένα πιθανά μέτρα περιλαμβάνουν επιδοτήσεις και φορολογικά κίνητρα για τους οδηγούς που επενδύουν σε προσαρμοσμένα οχήματα, καλύτερη διαχείριση των διαθέσιμων ταξί μέσω μιας ενιαίας πλατφόρμας, ώστε να μειωθούν οι χρόνοι αναμονής και να βελτιωθεί ο συντονισμός. Επίσης: αυστηρότερη εφαρμογή των νόμων που απαιτούν ένα ελάχιστο ποσοστό προσαρμοσμένων ταξί ανά πόλη, ενίσχυση των δημόσιων συγκοινωνιών με περισσότερα λεωφορεία και μέσα μεταφοράς προσβάσιμα για όλους. Τόσο στην Ισπανία όσο και σε άλλες χώρες η μετακίνηση είναι δικαίωμα, όχι προνόμιο. Η κοινωνία οφείλει να εξασφαλίσει ίσες ευκαιρίες πρόσβασης για όλους, προκειμένου να επιτρέψει στα άτομα με αναπηρία να ζουν με αξιοπρέπεια και αυτονομία.

Keywords
Τυχαία Θέματα