Παπανδρέου: «Είμαστε κοντά στη λύση»

19:02 8/11/2011 - Πηγή: Τα Νεα

Σημεία από την εισήγηση του Πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο:

Χρόνια πολλά, κατ' αρχήν, σε όσους γιορτάζουν. Πιστεύω ότι είμαστε πια κοντά σε συμφωνία με τη Νέα Δημοκρατία. Προχωράμε με καλή προαίρεση σε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Βεβαίως, επειδή γίνεται πολλή συζήτηση για πρόσωπα και πράγματα, δεν θέλω να μπω σε μια ονοματολογία.

Εκ των πραγμάτων, όταν κάνει κανείς μια συνεργασία με άλλο κόμμα, υπάρχουν κάποιες κόκκινες γραμμές ένθεν και ένθεν, οι οποίες βεβαίως

περιορίζουν. ʼρα, ενώ θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ιδανικές καταστάσεις, στην πραγματικότητα, αυτές δεν υπάρχουν, απλώς κοιτάει κανείς να βρει την καλύτερη δυνατή λύση.

Το βασικό στοιχείο της συνεργασίας μας, την οποία έχουμε συμφωνήσει, είναι βεβαίως το πλαίσιο της 27ης Οκτωβρίου - θα μας πει και ο Βαγγέλης Βενιζέλος τις σχετικές συζητήσεις στο Eurogroup - και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο κεκτημένο πια. Διότι δεν είναι πια κεκτημένο της χώρας, ή μάλλον της Κυβέρνησης, αλλά είναι κεκτημένο ευρύτερα των πολιτικών δυνάμεων, καθώς υπάρχει μια ευρύτερη συναίνεση πολιτικών δυνάμεων πάνω σε αυτό το θέμα.

Χθες, μίλησα και με άλλους Αρχηγούς, δεν μίλησα με τον κ. Τσίπρα και την κυρία Παπαρήγα, μίλησα όμως με τους άλλους Αρχηγούς και των μικρότερων κομμάτων. Τουλάχιστον από τα τρία κοινοβουλευτικά κόμματα, από το δικό μας, της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Καρατζαφέρη, συν της κυρίας Μπακογιάννη, υπάρχει πλήρης στήριξη στις αποφάσεις αυτές.

Ασχετα από τους τακτικισμούς που μπορεί να υπάρχουν ή διάφορα «non papers» που κυκλοφορούν, το σημαντικό είναι ότι εκ των πραγμάτων αποδέχονται την πολιτική αυτή. Και νομίζω, αυτή είναι και μία δικαίωση της προσπάθειά μας, των δύο τελευταίων ετών, με τις όποιες αδυναμίες, με τις όποιες δυσκολίες είχε η προσπάθεια αυτή.

Θέλω να πω δυο λόγια, όμως, γύρω από το ευρύτερο πρόβλημα. Προσωπικά θεωρώ ότι το οικονομικό πρόβλημα είναι μεν υπαρκτό, αλλά είναι ένα πρόβλημα βαθύτερο, πρόβλημα και Δημοκρατίας, και ανισότητας, σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Όλοι οι αναλυτές πια, τουλάχιστον οι προοδευτικοί -αρκετοί από αυτούς είναι και Νομπελίστες- αναλύουν το φαινόμενο της κρίσης στην Αμερική και διεθνώς ως ένα ζήτημα βαθιάς ανισότητας. Διαπιστώνουν πρώτα απ' όλα, ότι η συσσώρευση πλούτου σε χέρια λίγων και η μεγάλη ανισότητα που παρατηρείται σήμερα, είναι της ίδιας τάξης με την ανισότητα της εποχής του μεγάλου Κραχ του 29. Συγκρίνοντας το Κραχ του 29 με τη σημερινή κρίση, διαπιστώνουν ότι οι δείκτες ανισότητας είναι παρόμοιοι.

Τι σημαίνει στην πράξη αυτό; Σημαίνει ότι η συσσώρευση του πλούτου δεν πήγαινε στην πραγματική οικονομία. Στην πραγματική οικονομία, οι μισθοί ουσιαστικά έμειναν αμετάβλητοι ή μειώθηκαν σε πραγματικές τιμές, με αποτέλεσμα, για να διατηρήσει κανείς το επίπεδο ζωής, να υπάρξει μία δανειακή επέκταση, και στην Αμερική, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες και αυτό, βεβαίως, χωρίς να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας. Με «φούσκες», δηλαδή, όπως τις είδαμε στην Αμερική.

Το δ