Πέθανε στις φυλακές Κορυδαλλού ο Βασίλης Δημάκης

15:25 7/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Πέθανε σε ηλικία 47 ετών ο Βασίλης Δημάκης, στις φυλακές Κορυδαλλού όπου κρατούνταν.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο 47χρονος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο κρατουμένων χωρίς τις αισθήσεις του.

Η ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής:

Πρωινές ώρες σήμερα, Πέμπτη, 07 Φεβρουαρίου 2025, εντός κελιού στο Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού εντοπίστηκε χωρίς τις αισθήσεις του, από συγκρατούμενους του, 46χρονος ημεδαπός.

Άμεσα, από τραυματιοφορείς

διακομίσθηκε στο Νοσοκομείο του Καταστήματος Κράτησης προκειμένου να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες πλην όμως διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Για το περιστατικό ενημερώθηκε άμεσα ο αρμόδιος Εισαγγελέας, κλήθηκε και μετέβη στο σημείο Ιατροδικαστής, ενώ ταυτόχρονα αποκλείστηκε ο χώρος στον οποίο εντοπίστηκε προκειμένου να εξερευνηθεί από Αστυνομικούς της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών.

Προανάκριση έχει αναλάβει η Υποδιεύθυνση Δίωξης και Εξιχνίασης Εγκλημάτων Πειραιά, ενώ για την υπόθεση έχει διαταχθεί πειθαρχική έρευνα.

Ποιος είναι ο Βασίλης Δημάκης

Ο Βασίλης Δημάκης είχε καταδικαστεί σε συνολική ποινή κάθειρξης 44 ετών για ληστείες, παράνομη οπλοφορία και πλαστογραφία.

Το 2016 αποφάσισε να πάρει το απολυτήριο λυκείου ενώ βρισκόταν στις φυλακές Γρεβενών και αποφοίτησε με 19,9 ως αριστούχος.

Το 2020 έκανε απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα να παρακολουθεί μαθήματα, με «βραχιολάκι». Το αίτημά του έγινε αποδεκτό και φοίτησε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο.

Υπενθυμίζεται ότι ο Βασίλης Δημάκης είχε αρραβωνιαστεί με την κόρη της Σοφίας Βόσσου μέσα στις φυλακές, όμως χώρισαν λίγους μήνες μετά το σύμφωνο συμβίωσης που έκαναν στις φυλακές.

Το κύμα αλληλεγγύης για το δικαίωμα στην εκπαίδευση

Έγινε γνωστός για τους αγώνες του σχετικά με το δικαίωμα στην εκπαίδευση μέσα από τη φυλακή.

Έχει καταδικαστεί για αδικήματα που αφορούν ένοπλες ληστείες, όμως στη διάρκεια της κράτησής του κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο σχολείο της φυλακής και να εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών.

Προκάλεσε αίσθηση με τις απεργίες πείνας και δίψας, διεκδικώντας το δικαίωμά του στην εκπαιδευτική άδεια για να μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματα της σχολής του. Οι κινητοποιήσεις του και η στήριξη από την ακαδημαϊκή κοινότητα και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων οδήγησαν στην ικανοποίηση των αιτημάτων του.

Οι κινητοποιήσεις του προκάλεσαν την υποστήριξη της ακαδημαϊκής κοινότητας, νομικών και οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρά τις αντιδράσεις της πολιτείας και μετακινήσεις του σε άλλες φυλακές, τελικά κατάφερε να συνεχίσει τις σπουδές του.

Την ίδια στιγμή αναδείκνυε τα προβλήματα του σωφρονιστικού συστήματος και το πώς η εκπαίδευση μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο πραγματικής επανένταξης.