Γαλλία: Σε σκηνή τσίρκου παρουσιάστηκε η νέα κολεξιόν του Dior

16:22 22/1/2019 - Πηγή: Τα Νεα

Η σχεδιάστρια μόδας του οίκου Dior Ιταλίδα Μαρία Γκράτσια Κιούρι προσκάλεσε στο τσίρκο γυναίκες και άνδρες κλόουν και ένα πλήθος «χαρακτήρων» ντυμένων με ρούχα που έμοιαζαν φθαρμένα, λεπτομερώς δουλεμένα, για να παρουσιάσει τη νέα της κολεξιόν χθες, Δευτέρα (21/1), πρώτη ημέρα της εβδομάδας Υψηλής Ραπτικής στο Παρίσι.

Τα μοντέλα, με μάτια έντονα βαμμένα μαύρα και ένα μαύρο δάκρυ να κυλά, με κόμμωση αρλεκίνων, φορούσαν μικρά βέλα και παρουσίασαν τη νέα

κολεξιόν του γαλλικού οίκου μέσα σε μια σκηνή τσίρου εγκατεστημένη για τις ανάγκες του ντεφιλέ στους κήπους του μουσείου Ροντέν.

Η Ιταλίδα Μόνικα Μπελούτσι, η Βρετανίδα Κριστίν Σκοτ Τόμας, η ηθοποιός και ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Νικαραγουανή Μπιάνκα Τζάγκερ παρακολουθούσαν κάτω από τη χαρακτηριστική τέντα του τσίρκου από τις πρώτες θέσεις το ντεφιλέ, κατά τη διάρκεια του οποίου ακροβάτισσες της βρετανικής γυναικείας ομάδας τσίρκου Mimbre έκαναν τα νούμερά τους.

Η συνεργασία αυτή εντάσσεται στην παράδοση του οίκου Κριστιάν Ντιορ, καθώς άρεσε πολύ στον ιδρυτή του να πηγαίνει στο παρισινό Τσίρκο του Χειμώνα (Cirque d' Hiver).

Σε αυτό, το 1955 ο αμερικανός φωτογράφος Ρίτσαρντ 'Αβεντον τράβηξε για το περιοδικό Harper's Bazaar τη διάσημη φωτογραφία «Dovima με ελέφαντες» -όπως την ονόμασε ο ίδιος- στην οποία το μοντέλο ποζάρει ανάμεσα σε δύο ελέφαντες. Η Dovima θεωρείται η διασημότερη φωτογραφία μόδας.

Ο συνειρμός της καλλιτεχνικής διευθύντριας για το τσίρκο δεν ήταν τυχαίος. «Στο Παρίσι υπάρχει η μακρά παράδοση του τσίρκου, η παράδοση αυτή είναι επίσης πολύ πλούσια στην Ιταλία όταν σκεφτούμε τον Φεντερίκο Φελίνι και τη σουρεαλιστική κωμικοτραγική ταινία του "8½" (του 1963)», τονίζει.

«Είναι ένα ντεφιλέ στο οποίο κάθε ρούχο παρουσιάζει έναν χαρακτήρα: 'γενναίο' όπως το μαύρο γυναικείο κοστούμι με το φαρδύ παντελόνι ή 'μελαγχολικό' όπως ένα παστέλ ξεθωριασμένο φόρεμα».

Τα ρούχα έχουν πολλές σαφέστατες αναφορές στους κώδικες του τσίρκου, όπως τα ρομβοειδή σχήματα πάνω σε ζακάρ, σατέν και οργάντζα, σχέδια που απεικονίζουν ζώα και θηριοδαμαστές κεντημένα πάνω σε φούστες, μακριά φορέματα με κεντήματα και χρώματα που έχουν μια δόση θαμπάδας, με τον οίκο να χρησιμοποιεί τις τεχνικές που δίνουν στο ρούχο την εντύπωση του φθαρμένου, του ξεθωριασμένου από τον χρόνο σαν να βγήκε από τα μπαούλα ενός πλανόδιου θιάσου.

Ατέλειες «τέλεια δουλεμένες» όπως η ξεφτισμένη πλευρά ενός μάλλινου παντελονιού από μαύρο κοστούμι συνδυασμένο με ένα τοπ από δαντέλα Σαντιγί.

«Η ραπτική μιλά μάλλον για τον τρόπο με τον οποίο φτιάχνονται τα πράγματα, είναι μια πολύ προσωπική πολυτέλεια», υπογραμμίζει η σχεδιάστρια.

Κεντήματα εμπνευσμένα από τη δεκαετία του 1950 επιστρατεύτηκαν σε αυτή την κολεξιόν που κατέφυγε σε μια σπάνια τεχνική κεντήματος brandebourg για να στολίσει τα κασμιρένια παλτό.