Σωσίβιο

17:24 27/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Eχει επισημανθεί πολλές φορές και είναι σε μεγάλο βαθμό ακριβές: η κυβέρνηση μπορεί να είναι στριμωγμένη, μπορεί να έχει χάσει την εμπιστοσύνη ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας και να χάνει έδαφος στις δημοσκοπήσεις, έχει όμως την τύχη να μην έχει ούτε εξ αριστερών ούτε εκ δεξιών της μια σοβαρή και οργανωμένη αντιπολίτευση. Κάθε φορά που κάνει έναν λάθος χειρισμό, έρχεται κάποιος από τους αντιπάλους της να τη σώσει με μια προκλητική δήλωση ή μια εξωφρενική παρομοίωση. Το αποτέλεσμα είναι να έχει την

πολυτέλεια ο Πρωθυπουργός να υπενθυμίζει ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, υπονοώντας προφανώς ότι όποτε κρίνει μπορεί να κάνει εκλογές και, εύκολα ή δύσκολα, να τις κερδίσει.

Ο τελευταίος που έριξε ένα τέτοιο σωσίβιο είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Οχι βέβαια επειδή έγραψε ένα άρθρο (στην «ΕφΣυν»), ενώ «κρείττον του λαλείν το σιγάν» όπως υποστήριξαν κυβερνητικές πηγές: η καταδίκη δύο υπουργών του για παράβαση καθήκοντος δεν έχει καμιά σχέση με το θέμα μας. Ούτε επειδή δεν έχει ζητήσει συγγνώμη για το Μάτι, όπως τον κατηγορούν κατά καιρούς κυβερνητικά στελέχη. Γενικά το κουτσογιωργικό «δεν δικαιούστε διά να ομιλείτε» είναι άκομψο, αντιπαραγωγικό και πασέ.

O λόγος που ο πρώην αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ βοηθάει την κυβερνητική επιχειρηματολογία είναι ότι στο άρθρο του πιάνεται από την τραγωδία των Τεμπών για να εξαπολύσει μια εφ’ όλης της ύλης επίθεση στην κυβέρνηση μέσω μιας αρκετά πρωτότυπης περιγραφής της «αποσταθεροποίησης». Σύμφωνα με τη λογική του, αποσταθεροποίηση είναι η «αποδεδειγμένη με χίλιους τρόπους απόπειρα συγκάλυψης για το έγκλημα των Τεμπών» (δεν μαθαίνουμε όμως ούτε έναν από τους τρόπους αυτούς), όπως είναι και το κύμα κερδοσκοπίας που πλήττει εκατομμύρια νοικοκυριά, η διάλυση του ΕΣΥ, το καθεστώς που αφήνει τους εργαζόμενους απροστάτευτους στο έλεος της εκμετάλλευσης, η λαφυραγώγηση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης κ.λπ. Είναι απορίας άξιον ότι ο έμπειρος Τσίπρας δεν καταλαβαίνει ότι η ανάμειξη άσχετων μεταξύ τους θεμάτων αποδυναμώνει εν τέλει εκείνο το θέμα που έχει ξεσηκώσει τον τελευταίο καιρό το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών.

Από ένα τέτοιο μείγμα δεν θα μπορούσαν να λείπουν βέβαια και οι κορώνες για τη «μείζονα εθνική αποσταθεροποίηση», που προκύπτει από την «εσωτερική κατάσταση απαξίωσης, δημοκρατικής έκπτωσης και κοινωνικού κατακερματισμού» και μια «εξωτερική πολιτική επικίνδυνα ανίκανη να αντιληφθεί ότι οι γεωστρατηγικές συντεταγμένες αλλάζουν δραματικά και οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά». Ούτε εδώ παρέχονται διευκρινίσεις για τους λόγους που η εξωτερική πολιτική είναι «επικίνδυνα ανίκανη». Ο πρώην πρωθυπουργός φαίνεται απλώς να θεωρεί ότι λίγος εθνικισμός μαζί με λίγη κινδυνολογία δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν.

Θέλει με αυτόν τον τρόπο να δηλώσει «παρών»; Προετοιμάζεται για μια δυναμική επιστροφή στην πολιτική σκηνή, προκειμένου να διαψεύσει όσους φοβούνται ότι η μοναδική εναλλακτική κυβερνητική πρόταση θα προέλθει από τη σκληρή Δεξιά; Μπορεί στ’ αλήθεια η ιστορία να επαναληφθεί;