Στην εποχή μας

18:28 10/3/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Να εκφράσουμε κατ’ αρχάς τη λύπη μας για την πρόσκαιρη (ελπίζουμε) διαγραφή του Δημήτρη Κυριαζίδη από την κοινοβουλευτική δύναμη της Νέας Δημοκρατίας μετά την παρότρυνσή του προς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να «κάνει κανένα παιδί». Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για μια αυστηρή απόφαση, αφού ο βουλευτής Δράμας αφενός ξεκαθάρισε ότι είναι ένας άνθρωπος που «σέβεται και τιμά τη γυναίκα» (εννοεί άραγε τη συγκεκριμένη ή το γυναικείο φύλο εν γένει;), αφετέρου εξήγησε ότι η οργή

του οφείλεται στο ότι ένας από τους γιους του παραλίγο να βρισκόταν στο μοιραίο τρένο των Τεμπών. Είναι ευαίσθητος άνθρωπος ο Κυριαζίδης, το είχε αποδείξει και τον περασμένο Οκτώβριο όταν είχε μπερδευτεί με το αν έπρεπε να αποκαλέσει τον Κασσελάκη «ο» ή «η» και στη συνέχεια είχε παραδεχθεί ότι «πρέπει να σεβαζόμαστε όλους τους ανθρώπους». Αλλά τότε το κόμμα του δεν είχε αντιδράσει.

Είναι απώλεια η διαγραφή του Κυριαζίδη όπως και να το κάνουμε, δεν είναι τυχαίο στέλεχος, έχει διατελέσει κοτζάμ αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας, και πριν απ’ αυτό ήταν Τομεάρχης Δημόσιας Τάξης, οπότε τώρα στον ανασχηματισμό ακόμη και τη θέση του Χρυσοχοΐδη θα μπορούσε να πάρει, χειρότερα να τα πήγαινε στην αντιμετώπιση των μπαχαλάκηδων αποκλείεται. Η εξέλιξη αυτή έχει πάντως κι ένα καλό για την κυβέρνηση: αυξάνει έτι περισσότερο τη συμπάθεια προς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία στην τελευταία δημοσκόπηση της ΜRB εμφανίζεται να είναι πρώτη σε δημοτικότητα μεταξύ των πολιτικών αρχηγών (με δεύτερο τον Κουτσούμπα), ενώ το κόμμα της καταλαμβάνει την τρίτη θέση (με τέταρτη την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου).

Αν συνεχιστεί η σημερινή πόλωση, συνοδευόμενη από την ολοένα και μεγαλύτερη αδυναμία που δείχνει το ΠΑΣΟΚ στο πεδίο της κυβερνησιμότητας, η Πλεύση Ελευθερίας θα στρογγυλοκαθίσει σύντομα στη δεύτερη θέση. Κι αυτό χαροποιεί τον Μητσοτάκη, για τον οποίο είναι ευκολότερο να κραδαίνει το σύνθημα «εγώ ή το χάος» όταν έχει απέναντί του τη Ζωή, παρά όταν βασικός του αντίπαλος είναι ο Ανδρουλάκης. Ετσι εξηγείται άλλωστε και η ατάκα που της πέταξε τις προάλλες πως τιμά τον Στάλιν στην επέτειο του θανάτου του: να την αβαντάρει ήθελε, γνωρίζοντας τον θαυμασμό που τρέφει ο ελληνικός λαός, ή εν πάση περιπτώσει ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής Αριστεράς, προς τον «Πατερούλη» και τους μαθητές του, τον Πούτιν και τον Τραμπ…

Στην εποχή μας, πάντως, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί. Μπορεί μια μέρα να κυβερνήσει η Ζωή. Η ίδια δημοσκόπηση δείχνει ότι το κόμμα της έχει εισροή ψηφοφόρων τόσο από τη ΝΔ (9%) όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ (9%) και το ΚΚΕ (7,4%). Αύριο λοιπόν μπορεί να είναι πρωθυπουργός μιας τρικομματικής κυβέρνησης. Ολα θα τα δούμε σ’ αυτόν τον τόπο.

Και για όλα υπάρχουν, φυσικά, εξηγήσεις – πολιτικές, κοινωνικές ή ψυχαναλυτικές.