Συγκινεί η Ματθίλδη Μαγγίρα: «Ένας άνθρωπος με άνοια είναι σαν ένα μικρό παιδάκι»

12:30 28/10/2024 - Πηγή: Τα Νεα

Η Ματθίλδη Μαγγίρα βρέθηκε καλεσμένη σήμερα στην εκπομπή «Happy Day». Η ηθοποιός μίλησε εκεί για τη στενή σχέση της με την αδελφή της, Μπέττυ Μαγγίρα, αλλά και για την απώλεια της μητέρας της από άνοια.

Η σχέση της με την Μπέττυ Μαγγίρα

Αρχικά, η Ματθίλδη Μαγγίρα ρωτήθηκε για το αν έχει καλή σχέση με την αδελφή της. Τότε απάντησε: «Βέβαια, αλλάζει αυτό; Σκέψου ότι όταν γεννήθηκε η Μπέττυ ήμουν 5 χρονών. Η μαμά μου είχε δώσει την ευθύνη να προσέχω τη μικρή. Ό, τι συνέβαινε στη μικρή, είχα την ευθύνη της. Δηλαδή την Μπέττυ την είχα σαν παιδάκι μου.

Πολύ σκληρό ένα παιδάκι 5 χρονών να αναλάβει μια τέτοια ευθύνη. Πάντα όταν την απασχολεί ένα θέμα σοβαρό θα με πάρει να το συζητήσουμε. Είμαι σαν δεύτερη μαμά».

Η απώλεια της μητέρας τους

Αναφορικά με την απώλεια της μητέρας της η Ματθίλδη Μαγγίρα είπε στην εκπομπή: «Εμείς ήδη την είχαμε χάσει, υπήρχε σαν οντότητα, σαν σώμα, αλλά δεν ήταν εκεί. Πενθήσαμε τη μαμά μας αρκετές φορές πριν φύγει και σαν ύλη. Σταδιακά άρχισε να γίνεται. Πήρε 7 χρόνια. Οπότε ο χρόνος βοηθάει σε αυτό».

Η μάχη της μητέρας τους με την άνοια

Στη συνέχεια η ηθοποιός περιέγραψε τη μάχη της μητέρας της με την άνοια: «Στην αρχή έλεγε ‘γιατί δεν μπορώ να πω αυτό που θέλω;’. Δηλαδή σκεφτόταν κάτι, ήθελε να το πει και δεν έβγαιναν οι λέξεις. Καλά μετά έφτασε σε ένα σημείο που δεν υπήρχε συνειρμός. Δεν καταλάβαινες τι ήθελε να πει».

Και πρόσθεσε, ενώ μοιράστηκε το βίωμά της αυτό: «Μια σε αναγνώριζε, μία όχι. Μια φορά την κρατούσα στο σπίτι, γιατί ο μπαμπάς μου είχε να κάνει κάτι δουλειές και μου λέει ‘εσείς εδώ δουλεύετε;’. Λέω ‘ναι’. ‘Καινούργια πρέπει να είστε’. Λέω ‘χθες έπιασα δουλειά’. ‘Πώς σας φαίνετε;’. ‘Πολύ καλά μέχρι τώρα, πολύ καλά’».

Για να περιγράψει την κατάσταση η ηθοποιός παρομοίασε έναν άνθρωπο με άνοια σαν ένα μικρό παιδί: «Είναι σαν να έχεις ένα μικρό παιδάκι και πρέπει να φερθείς ανάλογα», είπε χαρακτηριστικά.

Ενώ συμπλήρωσε: «Τον μπαμπά μου ας πούμε δεν τον αναγώριζε, τον έδιωχνε, του έλεγε ‘ποιος είσαι εσύ;’, και κάτι τέτοια. Με έπαιρνε ο μπαμπάς και μου έλεγε ‘έλα να της πεις ποιος είμαι’. Σε κατάθλιψη έπεσε και ο μπαμπάς μου. Δεν μπορούσε να επικοινωνήσει, είχε γίνει ένας σκελετός με πέτσα, δεν ήθελε να τρώει. Την είχαμε στο σπίτι, αλλά μετά τη βάλαμε σε ένα γηροκομείο, γιατί έπεσε και έσπασε το ισχίο της. Μετά από αυτό αποσυνδέθηκε εντελώς. Είναι ένα σοκ για αυτούς τους ανθρώπους που έχουν άνοια ή Αλτσχάιμερ».