Τα κακομαθημένα

16:02 3/4/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Είναι τιμή για τη χώρα να διαπρέπουν Ελληνες στο εξωτερικό. Και είναι κάτι στο οποίο, σε σχέση με τον πληθυσμό μας, έχουμε πολύ καλές επιδόσεις. Η υπέρτατη ντίβα Μαρία Κάλλας, δύο Νομπέλ Λογοτεχνίας, ο Σεφέρης και ο Ελύτης, μια όχι μόνο ηθοποιός αλλά προσωπικότητα διεθνούς επιπέδου, η Μελίνα, μια τραγουδίστρια με πωλήσεις δεκάδες εκατομμύρια δίσκους σε όλο τον πλανήτη, η Νάνα Μούσχουρη, ο παγκόσμιος Vangelis, Βαγγέλης Παπαθανασίου,

ο Γεώργιος Παπανικολάου, που έδωσε το όνομά του σε μια σπουδαία και βασική γυναικολογική εξέταση (Test Pap), και πολλοί άλλοι που αν τους καταγράψω όλους, το κείμενο θα γίνει κατάλογος.

Αλλά πώς να μην αναφέρω τους σύγχρονους «παγκόσμιους» Ελληνες; Τον Γιάννη και τα αδέλφια του, τους ΑντετοκουνBros, τον σπουδαίο επιστήμονα Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, τον Γιώργο Λάνθιμο. Εδώ είμαστε. Εξαιρετικός και βραβευμένος σκηνοθέτης. Το ότι σε καμία από τις ταινίες του δεν υπάρχει το ελληνικό στοιχείο είναι απόλυτο δικαίωμά του. Προφανώς η ελληνικότητα δεν τον εμπνέει, αν και μπορεί οι παθογένειές της να έχουν αποτυπωθεί στις ταινίες χωρίς άμεσες αναφορές. Επίσης, μετά τον «Κυνόδοντα» δεν έχει σκηνοθετήσει έλληνες ηθοποιούς – αν και έχω την εντύπωση ότι, θέλοντας οι ταινίες του να κάνουν διεθνή καριέρα, οι ξένοι ηθοποιοί αποτελούν καλύτερο «διαβατήριο». Μέχρι τώρα, όλα καλά.

Στο «τώρα» είναι το θέμα. Ο Λάνθιμος γυρίζει, αυτή την εποχή, το «Βugonia». Πρόκειται για το ριμέικ μιας κορεατικής μαύρης κωμωδίας του 2003 και για τη σκηνή του φινάλε η παραγωγός εταιρεία ζήτησε από το υπουργείο Πολιτισμού την Ακρόπολη. Και το ΚΑΣ αρνήθηκε. Πρώτον διότι το μνημείο θα μείνει για πολλές ώρες κλειστό και δεύτερον λόγω του περιεχομένου της σκηνής. Που, σύμφωνα με το σενάριο, θέλει τον Ιερό Βράχο σπαρμένο με πτώματα και ανάμεσά τους να κυκλοφορούν γάτες. Το υπουργείο αντιπρότεινε τον λόφο του Φιλοπάππου, αλλά το πνεύμα της απάντησης της παραγωγής ήταν «ή την Ακρόπολη ή τίποτα».

Συγγνώμη, είμαστε με τα καλά μας; Πτώματα και γάτες στην Ακρόπολη; Τι είναι η Ακρόπολη; Σκηνικό ή ειδυλλιακό τοπίο; Εχουν καταλάβει αυτοί που το ζήτησαν για τον συγκεκριμένο λόγο ότι μιλάμε για ένα από τα σπουδαιότερα, αν όχι το σπουδαιότερο, μνημεία στον κόσμο; Οτι δεν είναι απλώς το trade mark της Αθήνας, όπως είναι για το Παρίσι ο Πύργος του Αϊφελ ή το Μπιγκ Μπεν για τον Λονδίνο; Δεν έχουν πάρει είδηση τι γίνεται για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα; Οτι αυτός ο βράχος συμβολίζει και σηματοδοτεί κάτι το οποίο βρίσκεται στον αντίποδα μιας δυστοπίας με πτώματα και γάτες;

Εχω την εντύπωση ότι κάποιοι – πολύ λίγοι – από αυτούς τους Ελληνες που διαπρέπουν ή έχουν διαπρέψει διεθνώς αντιμετωπίζουν τη χώρα κάπως ως αποικία του ταλέντου τους. Οτι η Ελλάδα τούς χρωστάει λόγω της παγκόσμιας αναγνωρισιμότητάς τους. Και φέρονται σαν κακομαθημένα παιδιά. (Θυμάμαι ότι πριν από χρόνια ένας από αυτούς είχε ζητήσει να του χαριστεί ένα κομμάτι του βράχου για να χτίσει εκεί το σπίτι του και, όταν του το αρνήθηκαν, έγινε έξαλλος). Θέλω να πιστεύω ότι ο Γιώργος Λάνθιμος θα ήταν απλώς αφηρημένος όταν σκέφτηκε να σπείρει την Ακρόπολη με πτώματα και γάτες.

Διχογνωμίες

Και επειδή ήδη άρχισαν οι διχογνωμίες για τον αν έπρεπε να δοθεί ή όχι το μνημείο στον Λάνθιμο, να ξαναπούμε τα αυτονόητα. Πρώτον, ουδείς και ουδεμία είναι πιο διάσημος/η διεθνώς από το brand «Ελλάδα» με σήμα την Ακρόπολη.

Φτάνει ένα γκάλοπ στους αλλοδαπούς επισκέπτες του μνημείου. Φαντάζομαι ότι όλοι ξέρουν περί τίνος πρόκειται όσον αφορά αυτό που ήρθαν από την άλλη άκρη του κόσμου για να το δουν από κοντά. Αμφιβάλλω αν έστω και οι μισοί από αυτούς γνωρίζουν τον πολύ καλό σκηνοθέτη Λάνθιμο.

Και δεύτερον, επειδή είναι πολλοί αυτοί που ισχυρίζονται ότι με την άρνηση χάνουμε μια μεγάλη ευκαιρία για να διαφημίσουμε τον τόπο μας, η Ελλάδα και ειδικά η Ακρόπολη δεν έχουν ανάγκη διαφήμισης. Είναι, εδώ και αιώνες, καταγεγραμμένες στο παγκόσμιο συλλογικό ασυνείδητο.