Τα «πειραγμένα» γλωσσικά των ειδήσεων

11:08 9/1/2019 - Πηγή: Τα Νεα

Από τη σχετικώς μακρά θητεία μου και στο δικαστικό ρεπορτάζ, αλλά και ως απόφοιτος της Νομικής του ΕΚΠΑ και με όλο μου τον σεβασμό προς τους αγαπητούς συναδέλφους που παρουσιάζουν ειδήσεις από το χώρο των εγκλημάτων και της δικαστικής-νομικής πρακτικής, θα επιθυμούσα να επισημάνω τα ακόλουθα:

1) Είναι λανθασμένος ο χαρακτηρισμός «ληστεία» σε απλές διαρρήξεις καταστημάτων, σπιτιών ή άλλων ακινήτων. Όταν η διάρρηξη που συνδυάζεται ή όχι με λεηλασίες,

κλοπές ή φθορές, δεν συνοδεύεται από κακοποίηση, εκφοβισμό ή φόνο ανθρώπων, που κατοικούν ή φυλάσσουν τους διαρρηγμένους χώρους, τότε μιλάμε για διάρρηξη.

Επομένως τη λέξη ληστεία χρησιμοποιούμε όταν η διάρρηξη συνοδεύεται από εγκλήματα βίας κατά προσώπων (τραυματισμό, φόνο), ή απόπειρες αυτών των εγκλημάτων.

2) Η λέξη ληστεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε εγκλήματα βίας που συνοδεύονται από κλοπή εις βάρος ανθρώπων που κυκλοφορούν, είτε πεζοί είτε οχούμενοι.

3) Η λέξη «δολοφονία», όταν χρησιμοποιείται με την επεξηγηματική έκφραση «από πρόθεση», τότε συνιστά περιττό λεκτικό πλεονασμό! Και αυτό διότι η ίδια η λέξη δολοφονία σημαίνει φόνο από δόλο ή τη συνώνυμη πρόθεση.

4) Οι λέξεις εκτελώ και εκτελεστής, δεν πρέπει να συγχέονται με τις λέξεις δολοφονώ, φονεύω ή σκοτώνω και τις λέξεις φονέας, φονεύς, ή φονιάς και δολοφόνος.

Εκτελεστής είναι εκείνος, που σκοτώνει, φονεύει, κατά διαταγήν προϊσταμένης αρμόδιας αρχής (δικαστήριο-στρατοδικείο), όπου και όταν είναι θεσμοθετημένη η θανατική ποινή.

Επομένως, ο χαρακτηρισμός «εκτέλεση» των δολοφονιών που πραγματοποιούσε η 17η Νοέμβρη ή άλλη τρομοκρατική οργάνωση, ήταν από ανόητος ή και παραπλανητικός, για την Κοινή Γνώμη. Διότι όταν σ’ ένα δημοκρατικά συντεταγμένο κράτος, ο κάθε τρομοκράτης-δολοφόνος ή κατσαπλιάς, χαρακτηρίζεται ως «εκτελεστής» και μάλιστα από έντυπα ή media ευρείας κυκλοφορίας, τηλεθέασης ή ακροαματικότητας, τότε οι τρομοκράτες δολοφόνοι εξομοιώνονται με μέλη των νόμιμων εκτελεστικών αποσπασμάτων και μάλιστα σε κράτη όπου ισχύει η θανατική ποινή.

Έτσι, λοιπόν, με αυτούς τους παραπλανητικούς χαρακτηρισμούς, ο κάθε Ξηρός, ο κάθε Κουφοντίνας κ.α. μπουμπούκια του τρομοκρατικού ανθώνος, λειτουργούν ως μέλη ενός αντισυνταγματικού κράτους εν κράτει, όπου ορισμένα ανελλήνιστα media εξισώνουν τον αδίστακτο και εκ προμελέτης φονιά, με νόμιμους εκτελεστές θανατικών ποινών, όπου αυτές ισχύουν…

Συμπέρασμα: Δεν πέφτει ούτε το κύρος, ούτε και η υπόληψη κανενός όταν, στη βιβλιοθήκη και το γραφείο του, συμβουλεύεται τα απαραίτητα λεξικά ή ρωτάει κάποιον πιο έμπειρο συνάδελφό του…