Τέσσερις παρατηρήσεις για τα Τέμπη

12:36 6/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Παρατήρηση πρώτη: προβληματισμό μού προκαλεί μία αφίσα που κυκλοφόρησε για την επόμενη συγκέντρωση διαμαρτυρίας με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών, όπου ένα από τα αιτήματα των διαδηλωτών φέρεται να είναι η άρση της ασυλίας όλων των βουλευτών – και των 300. Και το λέω γιατί το παραπάνω αίτημα αποτελούσε πάγιο σλόγκαν αντιπολιτικών δυνάμεων άλλων εποχών. Η ιστορία της τραγωδίας των Τεμπών δεν είναι μόνον αφορμή να εμπλακούν υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας που το κάνουν δικαίως λόγω των προβληματικών διαχειρίσεων

από τη μεριά της κυβέρνησης. Προφανώς εδώ βρίσκουν αφορμή να εμπλακούν και δυνάμεις που και αντιπολιτικές είναι και δεν επιδιώκουν μια πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης. Το αντίθετο: την εργαλειοποιούν.

Παρατήρηση δεύτερη: το νέο στοιχείο που φέρνει η ιστορία των Τεμπών στο πολιτικό σύστημα είναι πως η κυβέρνηση δεν έχει απέναντί της μια κραταιά πολιτική δύναμη που θα μπορεί να την εναλλάξει. Σε αυτή τουλάχιστον τη συγκυρία έχει απέναντί της κάτι βαθύτερο, κάτι εντονότερο και κάτι δυνατότερο: αυτό είναι η ελληνική κοινωνία. Και την έχει τουλάχιστον στο πεδίο της υπόθεσης του δυστυχήματος αφού, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις – για παράδειγμα, της Interview –, μπορεί η δυσαρέσκεια να είναι μεγάλη, μπορεί για τα Τέμπη η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου να θεωρεί πως όντως υπάρχει θέμα στη διερεύνησή τους, αλλά την ίδια στιγμή και ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται ως ο δημοφιλέστερος και από την άλλη η Νέα Δημοκρατία διατηρεί ένα προβάδισμα σε αυτό που λέγεται εκλογική συμπεριφορά ή πρόθεση. Ο συγκερασμός των δύο στοιχείων, δηλαδή το γεγονός πως υπάρχει κοινωνική αντιπολίτευση αλλά δεν υπάρχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, διαμορφώνει ακριβώς τον χώρο για να μπορούν να εκμεταλλευτούν τη δίκαιη μαζική δυσαρέσκεια δυνάμεις άλλου τύπου.

Παρατήρηση τρίτη: τι συμβαίνει αν για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν οριοθετείται και δεν παροχετεύεται η λαϊκή δυσαρέσκεια σε μια, έστω μερική, κοινοβουλευτική έκφραση; Είτε δημιουργείται το πεδίο για νέες πολιτικές δυνάμεις είτε αυτή ακριβώς η πολιτική δυσαρέσκεια πάει σε δυνάμεις που δεν τις λες και φιλικές στο κοινοβούλιο.

Παρατήρηση τέταρτη: πώς φτιάχνεται μια σοβαρή αντιπολίτευση; Με σοβαρό σχέδιο, με σοβαρά πρόσωπα και με σοβαρές στοχεύσεις. Η χώρα έχει κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ο καταμερισμός και ο επανακαταμερισμός των πολιτικών δυνάμεων εκ των πραγμάτων θα πραγματωθούν εντός του κοινοβουλίου και με όρους πολιτικής ή μη επιδοκιμασίας από τους πολίτες. Εμπιστοσύνη λέγεται αυτό. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το κενό θα καλυφθεί. Παρ’ όλα αυτά, και επειδή το γενικό ρεύμα στον κόσμο και στην Ευρώπη ευνοεί την ανάδυση και την ανάδειξη δυνάμεων που προφανώς δεν τις έχουμε ξαναδεί, έχει τεράστια σημασία η μεν κυβέρνηση να μειώσει την αλαζονεία της, η δε αντιπολίτευση να σοβαρευτεί.

Η μάνα σύμβολο των Τεμπών

Εχει ακούσει τα εξ αμάξης από ακραίους δημοσιολόγους του ακραίου Κέντρου και της Ακροδεξιάς. Μέχρι πως εκμεταλλεύεται τον θάνατο του παιδιού της στο δυστύχημα στα Τέμπη για την ίδια ή και τη μεταπήδησή της στην πολιτική. Παλιότερα τα άκουγε η μάνα του δολοφονημένου από ναζιστές Φύσσα. Ο ίδιος εσμός χτυπάει τις χαροκαμένες μάνες. Δεν τις αφήνει στον πόνο και την οδύνη τους. Τις μπλέκει στις δικές του ερμηνείες και σκέψεις. Η κυρία Μαρία Καρυστιανού αντέχει ευτυχώς και έχει μαζί της σιωπηλά μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Εκείνο το κομμάτι που θέλει αλήθειες και απαντήσεις. Απλά.

Αντιπολιτική

Η εικόνα της μαζικής φυγής των μονίμων κατοίκων και εργαζομένων από τη Σαντορίνη με τον φόβο της σεισμικής δραστηριότητας υπενθυμίζει με τραγικό τρόπο την ευθραυστότητα της ζωής, την ευαλωτότητά μας και το πόσο πολύ εύκολα μπορείς να βρεθείς με μία τσάντα ανά χείρας μακριά από την εστία σου. Αυτό ας είναι μία διδαχή και μια υπενθύμιση για όλες εκείνες τις δυνάμεις κυρίως της Ακροδεξιάς που βλέπουν με καχυποψία, με τρόμο, με φόβο και με μίσος ανθρώπους που ξεριζώνονται από τις επισφαλείς τους εστίες. Λέγονται πρόσφυγες και στην πλειονότητά τους φεύγουν για να ζήσουν. Επικίνδυνη σύγκριση θα πει κάποιος μα αναγκαία.